Ακριβώς επειδή η όλη ιστορία έχει ξεπεράσει κατά πολλά τα συνήθη ή αποδεκτά όρια, έχει αρχίσει να ‘χει πλάκα…
Από την μια η Μέρκελ να επιμένει στην ενυπόγραφη αποδοχή των προβλεπομένων της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου κι από την άλλη, η ίδια η συμφωνία να εμφανίζει σημάδια υπερκόπωσης αν όχι αυτοακύρωσης, με τις τράπεζες ν’ αρνούνται το κούρεμα που τους υποδεικνύουν, όλο και περισσότερους να επιζητούν την εμπλοκή της ΕΚΤ και την Deutsche Bank χωρίς περιστροφές να δηλώνει πως “αν η Μέρκελ δεν αλλάξει στάση, τότε η συμβουλή μας είναι να σκάψετε μια τρύπα στο χώμα και να μπείτε μέσα”…
Αλλά ποιος νοιάζεται… Οι υπογραφές είναι το θέμα και μάλιστα σε κείμενα που κατά τα φαινόμενα εντός των προσεχών ωρών δεν θα έχουν καμία απολύτως αξία και σε επίπεδο φαίνεσθαι και φυσικά, ουσίας. Τζάμπα τα παλαμάκια. Τζάμπα και ο δύσμοιρος ο Γιώργος που προκινδύνευσε το δημοψήφισμα, κατά την γνωστή ρήση του ότι έχει πάντα το πιστόλι πάνω στο τραπέζι… Φαντάζομαι τώρα να το επέστρεψε στο συρτάρι γιατί με τόσα και με τόσα, ο κίνδυνος εκπυρσοκρότησης είναι πέρα για πέρα υπαρκτός!
Ο Χρυσοχοϊδης πάντως είναι εδώ. Οπως εδώ είναι κι ο Βενιζέλος κι ο Λοβέρδος, μόνο που αυτοί δεν είχαν την καλή κουβέντα από τον «κυβερνήτη» Ράιχενμπαχ όπως ο Michael και, ως εκ τούτου… Δεν πειράζει, νέοι είναι θα μου πείτε, άλλωστε το φέσι στο κόμμα είναι τόσο και τέτοιο που θα ‘χει για όλους δουλειά όποτε κι αν ο κυρίαρχος ψηφοφόρος αποφασίσει να του αναθέσει το ταμείο. Σημασία έχει να διασωθεί η χώρα και να παραμείνει στο ευρώ, αφότου ολοκληρωθεί αυτός ο φαύλος κύκλος κι ανανήψει, με ή χωρίς την Φράου Μέρκελ, με η χωρίς την ενεργοποίηση των CDS και πάει λέγοντας…
Εδώ θα είμαστε κι όλοι εμείς όμως, για να βαράμε κουπί σαν είλωτες, ταγμένοι στην ιδιότυπη καλογερική μας, εν αναμονή του επόμενου σωσία, sorry σωτήρα ήθελα να γράψω(!), που θα μας βγάλει από την στενωπό αφού πρώτα καταφέρει να σταθεί στα πόδια του, πείσει για τις καταβολές του, υπαινιχθεί για την επάρκειά του, αν και… αχρείαστη θα ‘ναι!