Ο Κώστας Αγγελάκης σημειώνει ότι μετά τον Αύγουστο θα είμαστε …επιτέλους μόνοι με τις αγορές. Χωρίς καμία πιστοληπτική γραμμή μετά από απόφαση και επιμονή της κυβέρνησης. Η “έξοδος” από τα μνημόνια προφανώς και δεν ισχύει. Πολύ απλά επειδή όλοι οι μνημονιακοί νόμοι θα συνεχίσουν να ισχύουν στο διηνεκές…
Εκείνο που θα συμβεί μετά τον Αύγουστο του 2018 είναι η μη δυνατότητα σύνταξης καινούριου μνημονίου. Η μη δυνατότητα απαίτησης καινούριων μέτρων από τους εταίρους για πιθανά προβλήματα που θα αντιμετωπίσουμε στο μέλλον.
Όχι και τόσο ανώδυνη η έξοδος στις αγορές
Κατά πόσο αυτή η καινούρια συνθήκη είναι καλή ή κακή θα αφήσω να το κρίνει η ιστορία. Με…
- την οικονομία να μην εξελίσσεται όπως ήταν προσδοκώμενο,
- την επιχειρηματικότητα να αντιμετωπίζει τα χίλια μύρια προβλήματα,
- τις επενδύσεις να φαίνονται μεν αμυδρά αλλά να είναι πολύ κατώτερες των αναγκαίων και
- την ανάπτυξη να αναθεωρείται από όλους συνέχεια μειούμενη
δεν είμαι σίγουρος ότι η έξοδος στις αγορές θα είναι τόσο ανώδυνη όπως ονειρεύονται μερικοί.
Η διαφορά της “σκέτης” εξόδου σε σχέση με την αποδοχή της πιστοληπτικής γραμμής μπορεί να αποδειχθεί τεράστια έως και μοιραία.
Χωρίς πιστοληπτική γραμμή…
Και για να το πούμε στα απλά ελληνικά, κάθε φορά που θα αντιμετωπίζουμε προβλήματα ρευστότητας οι επιλογές μας είναι τρείς ή συνδυασμός αυτών.
- Ανάκαμψη εσόδων, δηλ. άμεσα ή έμμεσα φορολογικά μέτρα.
- Μείωση εξόδων, δηλ. δημοσιονομικά μέτρα.
- Δανεισμός από την ελεύθερη αγορά.
Μέχρι τώρα οι επιλογές μας ήταν οι πρώτες δύο, από τον Αύγουστο και μετά θα υπάρχει και η τρίτη.
Ο προβληματισμός μου είναι ότι
- με ένα πολιτικό σύστημα που σίγουρα δεν έχει διδαχθεί τα μέγιστα από την πρόσφατη ιστορία
- με το εκλογικό σώμα να περιμένει τις επόμενες υποσχέσεις, και
- με τον συνεχιζόμενο και ξέφρενο λαϊκισμό των κυβερνόντων αλλά και άλλων
η επιλογή του δανεισμού δεν θα χρησιμοποιηθεί προς όφελος της ανάπτυξης αυτής της χώρας. Θα χρησιμοποιηθεί για να ικανοποιηθούν “κάποιοι”. Ή κάποιοι κλάδοι της οικονομίας που θα βοηθήσουν κάποιους στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Έχω την φοβία και την εμπεριστατωμένη υποψία ότι η κυβέρνηση αρνείται μανιωδώς την πιστοληπτική γραμμή, παρόλη την έκκληση όλων των ειδημόνων, ακριβώς για να εκμεταλλευτεί δανειζόμενα κεφάλαια προς διάσωση της καταρρέουσας φήμης της.
Αν καταφέρουμε μετά την ταλαιπωρία της τελευταίας 8ετίας και ξανακυλήσουμε σε ατελείωτους δανεισμούς προκειμένου να δελεάσουμε αντιστοίχως το εκλογικό σώμα ακολουθώντας παλιές πελατειακές τακτικές τότε θα μας αξίζει αυτό που αποφύγαμε με πολλές θυσίες τα προηγούμενα χρόνια.
Η απόλυτη καταστροφή του βιοτικού μας επιπέδου.
Το σκίτσο είναι του Θοδωρή Μακρή
Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Κώστα Αγγελάκη στο new deal
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
