Η ψυχρολουσία που υπέστη ο Έλληνας πρωθυπουργός κατά την τελευταία επίσκεψή του στην Επίτροπο των δανειστών Άγκελα Μέρκελ, η διογκούμενη αδυναμία των πολιτών να πληρώνουν φόρους και δάνεια με αποτέλεσμα να γίνεται το ελληνικό σύστημα όλο και πιο ευάλωτο, έχει προκαλέσει πανικό στην κυβέρνηση, καθώς βλέπει πως δεν υπάρχει διάδρομος διαφυγής και οδηγείται στην κατάρρευση. Οι δηλώσεις Βούλτεψη και Γεωργιάδη, που προσβάλουν το κόμμα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αποτελούν το μέτρο του πανικού, αλλά και του άκρατου λαϊκισμού στον οποίο προσπαθούν να βρουν διέξοδο, μετά την τραγική αποτυχία των πολιτικών που εφαρμόζουν εις βάρος των μεσαίων και λαΊκών στρωμάτων και καταστρέφοντας τις όποιες κρατικές δομές υφίστανται. Κρίσιμο ρόλο στις εξελίξεις θα παίξει η αξιολόγηση των ελληνικών τραπεζών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και οι σχέσεις κυβέρνησης τρόικας. Ένα πιθανό σενάριο είναι ο Σαμαράς να προχωρήσει σε κάποια μέτρα κόντρα στη βούληση της τρόικας για να δημιουργήσει κλίμα και μετά θα δραπατεύσει στις κάλπες…
Ακολουθούν δύο πρόσφατες αναλύσεις μας που καταγράφουν τα αδιέξοδα και την απομόνωση της κυβέρνησης:
Θα τον ρίξουν ή θα δραπετεύσει σε εκλογές;
«Δεν υπάρχει κανείς σε αυτή τη χώρα που έγινε πλούσιος από μόνος του. Κανείς!… οι πλούσιοι γίνονται πλούσιοι χάρις στο ‘‘κοινωνικό συμβόλαιο’’ που παρέχει μια αξιοπρεπή, λειτουργική κοινωνία μέσα στην οποία μπορούν να ευημερούν». Η δήλωση αυτή δεν ανήκει στον Αλέξη Τσίπρα, αν και μας τη θύμισε ανακοινώνοντας το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ανήκει στην Ελίζαμπεθ Γουόρεν που υλοποίησε την χρηματο-οικονομική μεταρρύθμιση στη Μασαχουσέτη για λογαριασμό της αμερικάνικης Γερουσίας και την οποία δήλωση συμπεριέλαβε ο Πολ Κρούγκμαν σε άρθρο του στους New York Times στις 22/9/2011, με αφορμή τότε τις ανακοινώσεις του προέδρου Ομπάμα για τους πλούσιους που πληρώνουν πολύ λίγους φόρους και οδηγούν τη χώρα σε «ταξικό πόλεμο».
[quote text_size=”small”]
Αυτό επιχειρεί να κάνει το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ. Να δημιουργήσει προϋποθέσεις για την παραγωγή νέου πλούτου. Προϋπόθεση γι΄ αυτό είναι να υπάρχει μια κοινωνία με αξιοπρέπεια που να μπορεί να λειτουργήσει, όχι μια κοινωνία που ταλανίζεται από το θυμό, την κατάθλιψη και την φτώχεια.
[/quote]
Δεύτερη προϋπόθεση είναι η πληρωμή φόρων από τους πλούσιους φοροφυγάδες, που καλύπτουν συστηματικά και προκλητικά οι μνημονιακές κυβερνήσεις. Η αποκάλυψη της Κριστίν Λαγκάρντ στους Financial Times ότι απειλήθηκε η ζωή της, μόλις μίλησε για τη φοροδιαφυγή στην Ελλάδα, έρχεται να επιβεβαιώσει αυτό που γράφαμε στην προηγούμενη ανάλυσή μας, ότι δηλαδή οι δανειστές αντιλαμβάνονται πως ήρθε ο καιρός να παταχθεί η μεγάλη φοροδιαφυγή και το λαθρεμπόριο στην Ελλάδα που οι Σαμαράς-Βενιζέλος δεν θέλουν να κάνουν.
Τέσσερις ημέρες πριν την ματαίωση της συνάντησης για το ελληνικό χρέος που είχε δρομολογηθεί για τις 14-15 Νοεμβρίου, επισημαίναμε ότι «η μάχη του Νοεμβρίου -αν τελικά δοθεί- θα είναι κρίσιμη». Η μάχη δεν δόθηκε, γιατί ακριβώς είναι κρίσιμη και σύντομα οι λόγοι θα αποκαλυφθούν. Πάντως, ήταν την επομένη της ματαίωσης που η επικεφαλής του ΔΝΤ έκανε την αποκάλυψη για την απειλή της ζωής της.
Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι οι πάντες αντιμετωπίζουν τους Σαμαρά-Βενιζέλο ως πρόβλημα και ως ενεργούμενα του Βερολίνου και ότι αντιλαμβάνονται πια πως είναι μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης. Έτσι, τίθεται πριν από οτιδήποτε άλλο, το ζήτημα της πολιτικής νομιμοποίησης των όποιων σχεδιασμών υπάρχουν για το ελληνικό χρέος.
[quote text_size=”small”]
Το «μήνυμα» το αναμετέδωσαν έμμεσα κύκλοι του Κώστα Καραμανλή και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ζητώντας να επισπευσθεί η εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας. Ο υπουργός Υποδομών μάλιστα είπε πως η πολιτική αβεβαιότητα διώχνει τους επενδυτές…
[/quote]
Για τις συντηρητικές δυνάμεις και τα συστήματα διαπλοκής επιβεβαιώθηκε πλέον πως μετά την αποτυχία του show των Παρισίων, οι δανειστές θεωρούν καμένο χαρτί το δίδυμο Σαμαρά-Βενιζέλου. Και το Βερολίνο τους «κρατάει», όσο του κρατάει, μόνο και μόνο για να μην ανατραπεί η πολιτική της λιτότητας, γεγονός που αν συμβεί θα έχει ευρύτερες συνέπειες στην ευρωζώνη. Γι΄ αυτό και είναι πολύ πιθανό να επιχειρηθεί μια εσωτερική ανατροπή για να κρατήσουν την εξουσία έως το 2016.
Σοκαρισμένοι από την συμμετοχή του Αλέξη Τσίπρα στις εργασίες του 40ού Φόρουμ του ιδρύματος Ambrosetti και κυρίως, από την στιβαρή πληρότητα του Εθνικού Σχεδίου Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ, ενδέχεται να το επιχειρήσουν ως μία έσχατη προσπάθεια αποφυγής της λαϊκής ετυμηγορίας. Δεν είναι τυχαίο που λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση του κυβερνητικού προγράμματος από τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, η Ντόρα Μπακογιάννη ζήτησε άμεση σύγκλιση της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ. Ήταν και οι εννιά αντικαταστάσεις βουλευτών για τον ΕΝΦΙΑ, ήταν και η κόντρα Χρυσοχοϊδη – Βενιζέλου στο ΠΑΣΟΚ. Με δυο λόγια, ένα πιθανό σενάριο είναι δίδυμο Ντόρας-Μιχάλη στην κυβέρνηση, με πρόταση για πρόεδρο Δημοκρατίας τον Κώστα Καραμανλή, καθώς οι Κασσάνδρες υπογραμμίζουν πως 180 με κεντροαριστερό υποψήφιο δεν μαζεύονται.
Στο μεταξύ ο πανικός διαχέεται στα παρασυστήματα, καθώς οι δημοσκοπήσεις είναι καταλυτικές. Άλλωστε, πρώτη φορά καταγράφηκε ποσοστό άνω του 40% να τάσσεται υπέρ της διεξαγωγής πρόωρων εκλογών και που να μην επιθυμεί την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή (Metron Analysis). Υπό αυτές τις συνθήκες και με δεδομένο ότι πια είναι ο Τσίπρας που διαμορφώνει, με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, την πολιτική ατζέντα, ο Σαμαράς θα πρέπει να αποφασίσει τι θα κάνει: θα κάτσει να τον φάνε ή θα δραπετεύσει σε εκλογές;
Είναι κι άλλοι που θέλουν New Deal στην Ευρώπη
Τελικά δεν είναι μόνο ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ που επιδιώκουν ένα New Deal για την Ευρώπη. Απλώς ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης βρίσκεται μερικά τέρμινα μπροστά. Τα αλλεπάλληλα σοκ από τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, την ευρωπαϊκή εμπλοκή στο Ουκρανικό, την παραίτηση της κυβέρνησης στη Γαλλία για τη δήλωση ενός υπουργού, το δημοψήφισμα της Σκωτίας έχουν αφυπνίσει πολλές συνειδήσεις για το πού οδηγούν την Ευρώπη το Βερολίνο και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ακραίας λιτότητας. Μέχρι και ο Πάπας Φραγκίσκος είπε στον Τσίπρα «οι νέοι πολιτικοί μιλάτε μια διαφορετική γλώσσα, που μοιάζει με μια μελωδία ελπίδας»…
[quote text_size=”small”]
Εκεί ακριβώς μπορεί να βρίσκεται η ελπίδα για την Ευρώπη. Μια νέα γενιά πολιτικών, όπως ο Αλέξης Τσίπρας, αναλαμβάνει την εξουσία σε πολλά ευρωπαϊκά κέντρα, όπως ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Ματτέο Ρέντζι 39 ετών, η Φρεντερίκα Μογκερίνι 41 ετών που πήρε την ευθύνη της Ευρωπαϊκής διπλωματίας, ο νέος Επίτροπος για τις Οικονομικές και Νομισματικές Υποθέσεις Φινλανδός Γιούργκι Κατάϊνεν 43 ετών, ο νέος Γάλλος υπουργός Οικονομίας Εμμανουέλ Μαρκόν 36 ετών, αλλά και άλλοι νέοι πολιτικοί στις Βρυξέλλες και αλλού που εμφορούνται από νέες ιδέες και ένα άλλο πραγματισμό, ίσως μπορέσουν να οδηγήσουν τα πράγματα σε μια νέα ευρωπαϊκή συνεννόηση, ένα ευρωπαϊκό New Deal.
[/quote]
Την ελπίδα αυτή εξέφρασε προ ημερών ο Εντουάρ Τετρό (Edouard Tétreau), διευθυντής στο γραφείο του Ευρωπαϊκού Κέντρου για τις Διεθνείς Σχέσεις (ECFR) στο Παρίσι και εκτελεστικός συνεργάτης στο γκρουπ Mediafin που δημοσίευσε στην γαλλική οικονομική εφημερίδα Les Echos και στην ιστοσελίδα του ECFR, ένα άρθρο με τίτλο «Για ένα ευρωπαϊκό New Deal», όπου τονίζει ότι τα κράτη-μέλη της ΕΕ προσπαθούν να προστατεύσουν τα οικονομικά και στρατηγικά τους συμφέροντα, καθώς οι συμβιβασμοί και οι μεγάλες αρνήσεις έχουν καταστήσει την ΕΕ αμελητέα στην διεθνή σκηνή. Κι αυτό φάνηκε και στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή, επισημαίνει.
Επιχειρηματολογεί ότι για πρώτη φορά μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου υπάρχουν ώριμες συνθήκες για ένα New Deal και ότι κερδίζει έδαφος η πολιτική βούληση να γίνει κάτι τέτοιο, διότι αν δεν γίνει, θα κερδίσουν οι υποστηρικτές της διάλυσης του ευρώ και η Ευρώπη θα επιστρέψει στο χθες.
«Το ίδιο ισχύει, υποστηρίζει ο Τετρό και για την οικονομική δυναμική της ηπείρου: μετά την ορθοδοξία της Φρανκφούρτης, τα 18 μέλη της ευρωζώνης προτιμούν τώρα -αποδεδειγμένου πλέον του αποπληθωρισμού, καθώς και της μαζικής ανεργίας που χτυπά παντού, εκτός από τη Γερμανία και την Αυστρία, την υιοθέτηση μιας πολιτικής μεγάλων δημοσίων έργων και πανευρωπαϊκών υποδομών για την ανανέωση της οικονομίας». Επικαλείται μάλιστα τον νέο πρόεδρο της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ που υποστήριξε ξεκάθαρα ότι η Ευρώπη χρειάζεται επειγόντως ένα “νέο ξεκίνημα”, με τη μορφή ενός επενδυτικού προγράμματος ύψους 300 δισ. ευρώ κάθε χρόνο (2% του ΑΕΠ της ΕΕ) και όχι 300 για τρία χρόνια. Τονίζει δε πως λείπει κάτι ουσιαστικό από τη λίστα των πρόσθετων επενδύσεων στην ενέργεια, τις μεταφορές, την παιδεία και την έρευνα: η αμυντική και πολιτική ασφάλεια της ηπείρου.
«Όλες οι χώρες της ευρωζώνης εφαρμόζουν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και βάζουν σε τάξη τα δημοσιονομικά τους, ακόμη και η Γαλλία και η Ιταλία, οι τελευταίοι μαθητές που αποφάσισαν να το πράξουν. Σε αντάλλαγμα όμως, η ΕΕ πρέπει να εξαπολύσει ένα πρόγραμμα μαζικών επενδύσεων – δεν μιλάμε για τα έξοδα – σε υποδομές ασφάλειας και ανάπτυξης για την Ευρώπη. Όλα τα αναγκαία εργαλεία είναι εκεί: η ΕΚΤ και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, καθώς και ο σημαντικός προϋπολογισμός της ΕΕ 1.000 δισ. ευρώ για επτά χρόνια, τα οποία αξίζει να δαπανηθούν καλύτερα από ότι σε ατελείωτες και αναποτελεσματικές επιδοτήσεις», υποστηρίζει ο Τετρό και επισημαίνει: «Σχεδόν όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι έτοιμες να εκφράσουν την πολιτική βούληση που απαιτείται για ένα τέτοιο έργο. Μόνο ένας μαθητής είναι που λείπει, και είναι αυτός που βρίσκεται στην κορυφή της κατηγορίας: Γερμανία
[quote text_size=”small”]
. Για ευνόητους λόγους, που σχετίζονται με την ιστορία και τα δημογραφικά της στοιχεία, η Γερμανία φαίνεται ότι αδυνατεί να αντιμετωπίσει τις τρέχουσες προκλήσεις, απρόθυμα και ασυνείδητα, καταδικάζοντας την υπόλοιπη Ευρώπη, στην ανεργία και τον αποπληθωρισμό. Αλλά και στη στρατιωτική εξάρτησή της από το ΝΑΤΟ, την 65η επέτειο της συμμετοχής της γιόρτασε πρόσφατα.
[/quote]
Η αμερικανική ηγεσία δεν προσποιείται πλέον πως ενδιαφέρεται γι΄ την στρατιωτική εξάρτηση της Ευρώπης, ούτε ότι απέχει πολύ από τον πειρασμό του απομονωτισμού», κάτι που εμείς -αντίθετα- δεν το πιστεύουμε καθόλου.
Και καταλήγει ο Τετρό: «Απέναντι από το Ρήνο, πολλαπλασιάζονται τα ενθαρρυντικά σημάδια μιας πολιτικής μετατόπισης, από τον Πρόεδρο Ιωακίμ Γκάουκ, την υπουργό Άμυνας Ούρσουλα βον ντερ Λέγιεν, τον υπουργό Οικονομίας Σίγκμαρ Γκάμπιελ και τον υπουργό Εξωτερικών Φρανκ Βάλτερ Στάινμεγιερ. Είναι συνεπώς τώρα η σειρά της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, του υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και του προέδρου της Bundesbank Γιένς Βάιντμαν να κινηθούν και να εκπληρώσουν το ρόλο τους σε αυτό το ευρωπαϊκό New Deal».
Την άποψη του Τετρό που θυμίζει πολύ στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, συμμερίζονται όλο και πιο πολλοί Ευρωπαίοι πολιτικοί και παράγοντες. Δεν είναι μόνο ο «αιρετικός» κύριος Ντράγκι, είναι και ο επικεφαλής του EFSF Κλάους Ρένγκλινγκ, που επιβεβαίωσε τη δυνατότητα διαχείρισης του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας από το ελληνικό δημόσιο, αν οι τράπεζες δεν χρειαστούν τα χρήματα που βρίσκονται σήμερα ως μαξιλάρι στο ΤΧΣ, και αυτά θα μπορούσαν να περάσουν στον κρατικό προϋπολογισμό. Βέβαια, ο κ. Σαμαράς θα τα χρησιμοποιούσε να βουλώσει τρύπες του εικονικού του πρωτογενούς πλεονάσματος, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ θα έφτιαχνε μια αναπτυξιακή τράπεζα και θα έσβηνε κόκκινα δάνεια ανακεφαλαιοποιώντας έτσι με άλλο τρόπο τις τράπεζες. Απλώς χρειάζεται να έχεις ιδέες που να εντάσσονται σε ένα συνολικό σχέδιο που λειτουργεί υπέρ των πολλών και όχι των λίγων. Βέβαια, το τι θα μείνει στο Ταμείο του ΤΧΣ θα το δούμε σύντομα.
Το άρθρο δημοσιεύεται και στο www.makisandronopoulos.blogspot.gr
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
