Τελευταία έρχονται στην επιφάνεια ορισμένα σχόλια από Γερμανούς πολιτικούς αναλυτές που τον επαινούν διότι πήρε μία «γενναία» απόφαση να προσφύγει στην δημοκρατική ετυμηγορία του ελληνικού λαού. Πρωτύτερα άλλα μέσα τον βράβευσαν ως Πρόσωπο της Χρονιάς!
Μία ενδιαφέρουσα πλάγια αναφορά στον Γ. Παπανδρέου τον αναβαπτίζει στα ιστορικά νάματα λέγοντας ότι «Ο καπιταλισμός δεν χρειάζεται δημοκρατία, χρειάζεται σταθερότητα και συνέχεια. Οι αντιδράσεις για το δημοψήφισμα που εξαγγέλθηκε στην Ελλάδα και η άμεση απόσυρση της πρότασης δείχνουν ότι όταν οι δημοκρατικοί θεσμοί λειτουργούν εκλαμβάνονται σαν αντίπαλη δύναμη και φρένο του καπιταλισμού».
Ίσως στα σχέδια και τις αποφάσεις του κ. Παπανδρέου για το μέλλον του ως πολιτικός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ενυπάρχουν στοιχεία τέτοιου είδους κριτικών από τους ανά τον κόσμο θιασώτες της «με το ζόρι» αντικαπιταλιστικής εκστρατείας. Ίσως επίσης να αποκαλύπτεται πως οι δυνάμεις της αντι-Ευρώπης επεδίωκαν μέσω του ελληνικού «δημοψηφίσματος» ένα ηχηρό χαστούκι ενάντια στους θεσμούς της Ένωσης. Ελπίζουμε ότι σιγά – σιγά στο μέλλον θα μάθουμε τι ακριβώς κρυβόταν πίσω από το δημοψήφισμα που ποτέ δεν έγινε.
Αν η πρόθεση των υποστηρικτών της ιδέας του δημοψηφίσματος είναι να μας θυμίσουν πως η δημοκρατία έχει απομακρυνθεί από τις θεμελιώδεις αρχές της και από την επιβεβαίωσης της βούληση κυρίαρχου λαού, τότε πρέπει να τους αντιπροτείνουμε ότι τα πράγματα στην Ελλάδα έγιναν με λάθος σειρά.
Το «ανάθεμα και κατάρες σε βάρος ενός αιθεροβάμονος Έλληνα πρωθυπουργού» (λόγια των γερμανών αναλυτών) δεν προέρχονται από αυτή καθ’ εαυτήν την . Δεν θα είχε κανένα πρόβλημα ο ελληνικός λαός (και οι ξένοι κατά μείζονα λόγο) αν ο εν λόγω πρωθυπουργός προσέφευγε σε δημοψήφισμα τον Ιανουάριο έως Απρίλιο του 2010, όταν άρχισαν οι ξένες κυβερνήσεις να υβρίζουν τον ελληνικό λαό ως τεμπέλη και φοροκλέπτη. Ο τότε πρωθυπουργός, μόλις τον κάλεσαν στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο και άρχισαν να τον στολίζουν με «κοσμητικά» επίθετα, αφού προηγουμένως ο υπουργός του των Οικονομικών είχε «ξεμπροστιάσει» την ελληνική στατιστική μεθοδολογία και πρακτική, τότε θα γινόταν λαϊκός ήρωας αν αντέτεινε στους Ευρωπαίους: «Κατάλαβα κύριοι συνεταίροι. Οι σχέσεις μας διερράγησαν, πάω πίσω στον Ελληνικό Λαό να τον ρωτήσω τι ακριβώς επιθυμεί να πράξουμε ως κράτος». Τότε θα μιλούσαμε για την απόλυτη Δημοκρατία.
Τι νόημα είχε όμως τον Νοέμβριο του 2011 να γίνει δημοψήφισμα, όταν έχουν προηγηθεί όλα τα λάθη και παραλείψεις εκ μέρους της ίδιας της Κυβέρνησης Παπανδρέου στον χειρισμό της υπόθεσης που η ίδια ανέλαβε να διαχειριστεί και έφερε στο αδιέξοδο της 27ης Οκτωβρίου 2011;
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
