του ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΣΙΚΑ
Η ανομία υπήρξε βασική αιτία κακοδαιμονίας στη χώρα μας. Έχει φυσικά ρίζες στο οθωμανικό παρελθόν και σε περιόδους λειτουργίας κράτους – δυνάστη, το οποίο οι πολίτες αισθάνονταν ξένο και εχθρικό. Σε ένα δημοκρατικό ευρωπαϊκό κράτος, όπως θέλουμε (;) να είμαστε, η αντίληψη “δεν υπολογίζω κανέναν” ή “νόμος είναι το δίκιο του εργάτη” δεν μπορεί να είναι αποδεκτή.
Δε μπορεί ο καθένας να ορίζει, αυθαίρετα, το ατομικό ή συντεχνιακό συμφέρον του ως κυρίαρχο. Αυτό οδηγεί σε καταπάτηση του δημοσίου και κοινωνικού συμφέροντος, δηλαδή του συμφέροντος των πολλών.
Το γενικό συμφέρον ορίζεται από τους δημοκρατικούς θεσμούς, και μόνο! Το να «κόπτεται» κανείς ότι αγωνίζεται για το δίκιο του λαού, δεν τον νομιμοποιεί να παραβιάζει θεσμοθετημένες διαδικασίες, γιατί έτσι θα έπρεπε να αποδεχτούμε την αυτοδικία που αποτελεί την πιο αυταρχική πρακτική.
Στα δημοκρατικά κράτη, οι παραβιάσεις -ακόμα και των- θεσμικών οργάνων ελέγχονται από νομιμοποιημένους μηχανισμούς. Να τους βελτιώσουμε και να τους ενισχύσουμε, ναι! Η έλλειψη κανόνων, όμως, ωφελεί τους ισχυρούς που έχουν άλλου είδους μέσα. Ενώ τελικά, αποβαίνει σε βάρος των αδυνάμων, που μόνο στους -έστω αδύναμους και ατελείς- θεσμούς και τις διαδικασίες τους μπορούν να προσφεύγουν…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
