Για κάτι θρασίμια μίλησε ο Σαμαράς, στην «περίλαμπρη» γιορτή που με κόπο είχαν στήσει οι ΟΝΝΕΔίτες και ΟΝΝΕΔίτισες. Μήπως μπερδεύτηκε μέσα στο παραλήρημά του και εννοούσε τα μιάσματα των πανεπιστημίων που δε συμμετέχουν ποτέ σε τίποτε το συλλογικό και υγιές που να αφορά το μέλλον των φοιτητών. Αυτά τα θρασίμια που σε κάθε φοιτητική εκλογική διαδικασία κουβαλάνε μπράβους για να διασφαλίσουν τις ψήφους τους. Τα ίδια θρασίμια που προεκλογικά μοιράζουν λεφτά για να μαζεύουνε ψήφους και πληρώνουν τα έξοδα μεταφοράς σε όσους καταδεχτούν να τους ψηφίσουν.
Αυτά τα θρασίμια που υπερψηφίζουν και υποστηρίζουν σε όλες τις γενικές συνελεύσεις (όποτε και όταν συμμετέχουν) και σε όλα τα διοικητικά συμβούλια, τις πολιτικές της κυβέρνησης. Σε κάθε τους λέξη και πράξη, υπάρχουν ίχνη κυβερνητικής προπαγάνδας.
[quote text_size=”small”]
Ακόμη και όταν τα ίδια τα μέλη τους, τους ρωτούν για τα διάφορα πολυνομοσχέδια, νόμους-πλαίσια που κυριολεκτικά διαλύουν τον εναπομείναντα δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου, αυτοί απαντούν ότι δεν μπορούμε εμείς να φτιάξουμε το πανεπιστήμιο και καλύτερα να μην ασχολούμαστε.
[/quote]
Τα ίδια θρασίμια που προσκυνούν τις αντιλαϊκές και ταξικές πολιτικές των κυβερνώντων, τώρα βαφτίζονται από τον πρωθυπουργό ως θεμελιωτές και αναθεωρητές του δημοκρατικού πνεύματος των ιδρυμάτων. Αυτοί, των οποίων παλαιότεροι συνάδελφοι είχαν φτάσει μέχρι και στο σημείο να διαπράξουν φόνο, σε αντίστοιχες με τις σημερινές, σχολικές καταλήψεις (υπόθεση Τεμπονέρα) για να υπερασπιστούν τις σάπιες φασιστικές ιδέες τους.
Όμως να θυμίσω στον Σαμαρά και σε όποιον άλλον τον πιστεύει, ότι η αγωγή των πραγματικών θρασιμιών και όχι αυτών που αγωνίζονται για να μη διαβρωθεί ακόμη περισσότερο η εικόνα των πανεπιστημίων, είναι η αγωγή του δοσιλογισμού, του μαυραγοριτισμού, της εθνικής προδοσίας, των ταγμάτων ασφαλείας, της χούντας και όλων των άλλων μελανών στιγμών της ιστορίας μας, στις οποίες πρωταγωνίστησαν οι πρόγονοι όλων αυτών που σήμερα απαρτίζουν τις νεανικές παρατάξεις της κυβερνώσας δεξιάς και που εγκωμιάζονται σήμερα για τον ηρωικό τους χαρακτήρα από τον ομοϊδεάτη τους, ακραιφνή δεξιό Σαμαρά. Οι επιλογές του οποίου έχουν ολοκληρώσει, πέραν όλων των άλλων, την παραποίηση της αλήθειας και της ιστορίας, βαφτίζοντας τους φασίστες πατριώτες και ξεπλένοντάς τους με υπουργικούς και βουλευτικούς θώκους της διαλυμένης αστικής δημοκρατίας. (μόλις προχτές ορκίστηκε βουλευτής ο ιός ή υιός Πλεύρης, το φασιστικό δηλητήριο του οποίου ξεκινά από τις απόψεις και τα βιβλία του πατέρα του).
Εγώ λοιπόν, ως φοιτητής που νοιάζεται για το πανεπιστήμιό του, επιστρέφω το χαρακτηρισμό και στον πρωθυπουργό και στον νέο μας πρύτανη, ο οποίος δεν άργησε να δώσει τα διαπιστευτήρια του στις πολιτικές της κυβέρνησης, που εξαθλιώνουν τα πανεπιστήμια και ταπεινώνουν τις ζωές μας. Άλλωστε δεν επιλέχθηκε τυχαία ο Φορτσάκης για τη θέση αυτή.
[quote text_size=”small”]
Μετά το φιάσκο της διαθεσιμότητας και την άρνηση του πρώην πρύτανη να εφαρμόσει το μέτρο, έπρεπε να αναλάβει ένας υποτακτικός της κυβέρνησης, ο οποίος να έχει προηγούμενα ελεγχθεί για τις θέσεις του.
[/quote]
Ο Φορτσάκης ήταν ένας από αυτούς, παλιός γνώριμος της κυβέρνησης, κυρίως μέσα από το ξεπούλημα του Ελληνικού, διαδικασία την οποία είχε αναλάβει, μεταξύ άλλων, η νομική εταιρεία του, καθώς επίσης και μέσα από τη συμμετοχή του στο εποπτικό συμβούλιο της φιμωμένης και δεσμευμένης κυβερνητικής τηλεόρασης, ΝΕΡΙΤ. Ο νέος πρύτανης δεν άργησε να δείξει το δημοκρατικό του πρόσωπο, λαμβάνοντας ένα ρόλο χωροφύλακα παρά δασκάλου, ζητώντας να παρέμβουν τα ΜΑΤ για να απομακρύνουν τους φοιτητές-εισβολείς που διέκοψαν, όχι με σκοπό να ματαιώσουν αλλά να παρακολουθήσουν, τη συνεδρίαση της συγκλήτου. Φυσικά ο ίδιος απάντησε λέγοντας ότι είχε ζητήσει από τους φοιτητές να ορίσουν 2 αντιπροσώπους τους, θεωρώντας ότι 2 σε σύνολο 65.700 φοιτητών, είναι αντιπροσωπευτικός αριθμός. Θυμίζω δε, ότι είναι βασική πολιτική της κυβέρνησης να χρησιμοποίει τα ΜΑΤ, σε οτιδήποτε δεν μπορεί να χειριστεί με άλλο τρόπο. (βλ. ΕΡΤ)
Αν ο Σαμαράς ψάχνει για θρασίμια και για σκοτεινούς κύκλους που υποκινούν και διαταράσσουν την ομαλή λειτουργία της παιδείας, να κοιτάξει στους υπουργούς και τους υφυπουργούς του που όταν δεν φτωχοποιούν το λαό με τα μέτρα που ψηφίζουν, παραληρούν φασιστικά από το βήμα της βουλής, δείχνοντας με το ποιο χυδαίο τρόπο το τι πρεσβεύουν και το τι πιστεύουν, και απαντώντας- άθελά τους- παράλληλα στο ερώτημα για το ποιος γαλούχησε την Χρυσή Αυγή. Ας κοιτάξει στο κόμμα του και στους εταίρους του για να βρει τα πραγματικά θρασίμια που λυμαίνονται εδώ και δεκαετίες τον πλούτο και τις τύχες του λαού. Και ας αφήσει τους υπόλοιπους να παλεύουν για ένα όνειρο, που για ορισμένους γίνεται σιγά-σιγά εφιάλτης.