Πάνε περίπου πέντε χρόνια από την θριαμβευτική νίκη του ΠΑΣΟΚ το 2010, όταν τα λεφτά που υπήρχαν, κλάπηκαν από τον ελληνικό λαό μέσα από το πρώτο μνημόνιο και τους εφαρμοστικούς νόμους αυτού. Ακολούθησε το δεύτερο μνημόνιο της δοτής κυβέρνησης Παπαδήμου, με την στήριξη και του ΠΑΣΟΚ αλλά και της ΝΔ και φτάνουμε στο σήμερα, με απώλεια της τάξης του 25% του ΑΕΠ και ένα χρέος που εκτινάχθηκε από το 121% του ΑΕΠ, στο 181%, με μία κυβέρνηση που ήρθε ως σωτήρια και απελευθερώτρια, να φέρνει με τον πιο χυδαίο και ανήθικο τρόπο, το τρίτο και χειρότερο μνημόνιο, που όχι μόνο συνεχίζει την προϋφιστάμενη πολιτική εξαθλίωσης και άγριας λιτότητας, αλλά την επιδεινώνει, την βαθαίνει και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, την βαφτίζει αριστερή, νέα, καινοτόμα και μεταρρυθμιστική.
[quote text_size=”small”]
Μόνο που για να μπαίνουν οι λέξεις στην σωστή σειρά , η έννοια της αριστεράς, του ριζοσπαστισμού, της καινοτομίας, ουδεμία σχέση είχε ποτέ της με τα μνημόνια, την ταξική βαρβαρότητα του κεφαλαίου, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, την λεηλασία της κοινωνίας, την συντήρηση και διαιώνιση της κρατικοδίαιτης τάξης των ολιγαρχών, την συνέχιση των σκανδάλων διαφθοράς και άλλα πολλά σαν αυτά που γνωρίσαμε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
[/quote]
Με άλλα λόγια, ο Τσίπρας, δεν αγωνίστηκε έχοντας όπλο και σύμμαχο τον ελληνικό λαό και τις αξίες της αριστεράς, αλλά σκηνοθέτησε μία διαπραγματευτική μάχη, εμπαίζοντας χυδαία και ταπεινώνοντας για μια ακόμη φορά τον ελληνικό λαό, ρωτώντας τον το βράδυ της Κυριακής της 5 Ιουλίου αν θέλει τα μνημόνια, εκείνος να απαντά ευθαρσώς όχι με 62% και μια εβδομάδα μετά να επιστρέφει την κατηγορηματική άρνηση του εκλογικού σώματος για νέο μνημόνιο, με την χειρότερη δυνατή συμφωνία ή καλύτερα με ένα ακόμη αντιλαϊκό μνημόνιο.
Όλη αυτή η καλοστημένη τραγωδία, κατασκευάστηκε για να μπορέσει η κυβέρνηση Τσίπρα να σερβίρει στην ελληνική κοινωνία, το νέο μνημόνιο με όσο το δυνατόν λιγότερες αντιδράσεις. Πράγματι, ως ένα μεγάλο βαθμό η κυβέρνηση το κατάφερε. Ο κόσμος δεν εξεγέρθηκε, δεν αντιστάθηκε, δεν αντέδρασε. Συν τοις άλλοις, τώρα ο Τσίπρας σε πλήρη συνεννόηση με τους ξένους δυνάστες μας, οδηγεί την χώρα σε εκλογές για να εκκαθαρίσει το κόμμα του από τους αντιφρονούντες και για να μπορέσει να σχηματίσει μια κυβέρνηση που θα έχει ως πυξίδα της την πιστή εφαρμογή των εφαρμοστικών νόμων του νέου μνημονίου.
Άραγε όμως γιατί ο Τσίπρας δεν μπόρεσε να διαπραγματευτεί έναν έντιμο συμβιβασμό, γιατί άραγε δεν κατόρθωσε να σκίσει τα μνημόνια, να πατάξει την φοροδιαφυγή, να κατάσχει το μαύρο χρήμα, να ελαφρύνει τις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων από τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη και να εφαρμόσει το ελάχιστο των δεσμεύσεων του; Γιατί στην ΕΕ αυτών των συσχετισμών δεν μπορείς να αναζητάς, πόσο μάλλον να επιβάλλεις φιλολαϊκές πολιτικές.
[quote text_size=”small”]
Πιο απλά, δεν μπορείς να μιλάς για φοροδιαφυγή του μεγάλου πλούτου, στην Λαγκάρντ που ως υπουργός οικονομικών της Γαλλίας, παρέγραψε όλες τις φορολογικές παραβάσεις των βιομηχάνων, στον Σόιμπλε που είναι υπουργός κυβέρνησης που χρηματοδοτείται από τις μεγάλες βιομηχανίες της Γερμανίας, στον Ντάισεμπλουμ που κατηγορείται για οικονομικά σκάνδαλα, κατά την πρωθυπουργική του θητεία.
[/quote]
Το σύστημά τους είναι τέτοιο που δεν εξανθρωπίζεται, μόνο ανατρέπεται. Δεν καλλωπίζεται ο καπιταλισμός, παρά μόνο διαλύεται από τα διδάγματα και τις αξίες των ανθρώπων που διεκδικούν να βρουν το δίκιο τους, να ζήσουν σε μια δίκαιη κοινωνία. Μόνο ένα τέτοιο σχέδιο συνολικής ρήξης και αποδέσμευσης μπορεί να έχει και να πετύχει να έχει ως επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του και όχι το κεφάλαιο και τις ορέξεις του.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
