«Ο καπιταλισμός έχει ένα μόνιμο ελάττωμα: την άνιση κατανομή του πλούτου. Ο σοσιαλισμός αντίθετα έχει ένα σταθερό προτέρημα: την ίση κατανομή της φτώχειας.» Winston Churchill
Η χώρα μας κινδυνεύει να βρεθεί με άλλη μια διεθνή ιδιαιτερότητα στο ενεργητικό της. Να «φέρει» στην διακυβέρνηση του τόπου ένα κομματικό σχηματισμό που έχει ως κύριες συνιστώσες του ακροαριστερά και εξωκοινοβουλευτικά στοιχεία.
Δυστυχώς, στην Ελλάδα η μεταπολιτευτική πολιτική ιστορία γράφεται αριστερόστροφα, κεντρίζοντας αισθητήρια νεύρα του θυμικού με αποτέλεσμα την σταδιακή απομάκρυνση μας από την κριτική σκέψη και την λογική θεώρηση των πραγμάτων. Δυστυχώς και πάλι, η νοοτροπία αυτή έχει ριζώσει για τα καλά στον τρόπο σκέψης και λειτουργίας γενεών και γενεών νεοελλήνων.
Σήμερα όμως που πλήττεται οριζόντια και κάθετα ο κοινωνικός ιστός, φαίνεται πως, επιτέλους, οι πολίτες αποκηρύσσουν την αμετροέπεια και τον λαϊκισμό. Τα άκρα και οι άνευ ουσίας κραυγές ήδη χάνουν την δυναμική τους. Ο ελληνικός λαός χόρτασε από καταγγελτικό λόγο και αναζητά εναγωνίως προτάσεις.
Είναι σκόπιμο να λάβουμε υπόψη πως μετά από κάθε επανάσταση πολιτικής ανατροπής που δεν πετυχαίνει να διαμορφώσει ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες προτάσεις, το πάθος και ο εκρηκτικός ενθουσιασμός υποχωρούν και δίνουν την θέση τους στην λογική και τον ρεαλισμό. Η ποσοτικά, κατώτερη των περιστάσεων, «πλατεία» είναι απτή απόδειξη των λεγομένων μου.
Επιπλέον, οι προγραμματικές ασυνέπειες και η έπαρση εκφοράς λόγου του ΣΥΡΙΖΑ, οι αντικρουόμενες θέσεις των στελεχών του σε κρίσιμα ζητήματα και η σαφής αδυναμία του να εξελίξει εφαρμόσιμη αντιπρόταση κατέδειξαν με σαφήνεια πως ο «Συνασπισμός» δεν αποτελεί την φερέγγυα πρόταση για ομαλή έξοδο από την κρίση.
Εδώ λοιπόν, έρχεται ο ιστορικός ρόλος του κεντροδεξιού πατριωτικού μετώπου. Η αλλαγή της σοσιαλίζουσας κουλτούρας του μεσάζοντα και η αντικατάσταση της με την θέληση για εξέλιξη και προκοπή, ώστε να έρθουν και πάλι οι Έλληνες στην πρωτοπορία της σκέψης και της εργασίας και η Ελλάδα σε τροχιά ανάπτυξης και προόδου.
Ήρθε η ώρα για την αναγέννηση της Λαϊκής Δεξιάς.
Της μαζικής και κυρίαρχης Λαϊκής Δεξιάς που παραδοσιακά αντιπροσωπεύει την αστική τάξη, τον εμπορικό κόσμο, τους έλληνες των παραδόσεων, της θρησκείας και της οικογένειας. Σε αυτή την κρίσιμη χρονική περίοδο είναι «πολιτικά ορφανή» χωρίς εκφραστές, όμως η γιγάντωση της και η αποστολή της να κυβερνήσει φαντάζει νομοτελειακή.
Ο Λάμπρος Φοίβος Μοσχοβίτης είναι Οικονομολόγος – Διεθνολόγος Επιστημονικός Συνεργάτης Βουλευτή Κώστα Μαρκόπουλου
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
