Η αποστολή, αρχικά του Γεωργίου Α. Παπανδρέου και μετέπειτα της ετερόκλητης συγκυβέρνησης, έχει ολοκληρωθεί, ενώ η Ελλάδα, λόγω της μοναδικής στα χρονικά ύφεσης που βιώνει και των καταστροφικών αποτελεσμάτων της επιβεβλημένης – από το ΔΝΤ και την Γερμανία – πολιτικής, φαίνεται να αναζητά απεγνωσμένα νέους ηγέτες και νέους πολιτικούς φορείς που θα ορθώσουν το ανάστημα τους ενάντια στην φτωχοποίηση του πληθυσμού της και στον συνεχή περιορισμό της ελευθερίας των Πολιτών της.
Το ερώτημα που πλανάται, είναι «Πως φτάσαμε στο σημερινό σημείο μηδέν;»
Όλα άρχισαν από το προεκλογικό «λεφτά υπάρχουν» και τις υποτιθέμενες αυξήσεις στους μισθούς. Τελικά, απεδείχθη πως από τα 32 δις ευρώ που έλεγε προεκλογικά ο Γιώργος Παπακωσταντίνου ότι υπήρχαν και επαρκούσαν για να συγκρατηθεί το έλλειμμα, τα 24 δις από αυτά, όπως παραδέχτηκε κατόπιν εορτής, ήταν και είναι αδύνατο να εισπραχθούν!
Εν συνεχεία και αμέσως μετά την νίκη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στις εκλογές ο κ. Παπακωνσταντίνου έκανε το λάθος της περίφημης απογραφής, αλλά με σαφώς τραγικότερη κατάληξη από εκείνη της απογραφής του Γιώργου Αλογοσκούφη. Διπλασίασε το έλλειμμα. Από εκείνη την στιγμή τα spreads «εκτοξεύτηκαν» με τη γνωστή σε όλους μας κατάληξη: το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και το μνημόνιο 1 & 2.
Κλείνοντας την σύντομη αναφορά μας στα γεγονότα της περιόδου εκείνης, δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε ότι τον Ιανουάριο του 2010 η έκδοση ελληνικών ομολόγων, έδινε την δυνατότητα στην χώρα μας να αντλήσει ακόμη και 18 δις ευρώ. Ο Κυβέρνηση περιορίστηκε στα κεφάλαια της έκδοσης 5,5 δις αφήνοντας την ευκαιρία απορρόφησης 12,5 δις. ευρώ επιπλέον
Περαιτέρω, η χώρα μας είχε στην διάθεση της, μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, αρκετές, σαφώς πιο συμφέρουσες, λύσεις από εκείνες που τελικά επιλέγησαν. Μία από αυτές ήταν η στάση πληρωμών στο πρώιμο στάδιο της κρίσης, έτσι ώστε να έχει το χρόνο να διαπραγματευθεί σωστά με τους πιστωτές της, για τους οποίους αποτελούσε μία ασύμμετρη απειλή στα θεμέλια των οικονομιών τους.
Εν τούτοις, τα δύο (πρώην μεγάλα) κόμματα, προτίμησαν τη χρεοκοπία (ελεγχόμενη αρχικά και de jure με την ενεργοποίηση των CDS), την υποταγή και την υποτέλεια στους γερμανούς «εισβολείς», παραδίδοντας ανεύθυνα την εθνική μας κυριαρχία και υποθηκεύοντας τόσο τη δημόσια, όσο και την ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων, έναντι τοκογλυφικών δανείων που έχουν τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επί μήνες προπαγάνδιζαν, ήτοι την αύξηση του χρέους σε σχέση με το Α.Ε.Π. και επιπλέον την μη βιωσιμότητα του.
Με βάση τα παραπάνω, είναι προφανές πως η θέση μας σήμερα είναι πολλαπλασίως δυσμενέστερη από εκείνη του 2009 και στο μέλλον θα επιδεινωθεί σε μεγάλο βαθμό.
Κλείνοντας, δανείζομε, κατόπιν αδείας, τα λόγια του εξαιρετικού οικονομολόγου Βασίλη Βιλιάρδου: «Προφανώς θα καταλογισθούν τεράστιες ευθύνες σε κάποιους πολιτικούς για την καταστροφική διαχείριση της κρίσης εκ μέρους τους, από τη Δικαιοσύνη και από τους Πολίτες τα χώρας τους – οι οποίοι αναρωτιούνται εάν είναι ανίκανοι, ανεπαρκείς ή ίσως απλά, δουλοπρεπή υποχείρια των «ξένων δυνάμεων κατοχής», ενεργώντας κάτω από εκβιασμούς ή μέσα στα πλαίσια μίας προγραμματισμένης από το παρελθόν «εσχάτης προδοσίας» (ειδικά λόγω της υπογραφής του δεύτερου μνημονίου, εντός του οποίου υπάρχει ειδική ρήτρα, μοναδική εξαίρεση σε όλες τις μέχρι σήμερα συμβάσεις τέτοιου είδους, με βάση την οποία η Ελλάδα παραιτείται από την ασυλία κατάσχεσης της δημόσιας περιουσίας της, συμπεριλαμβανομένων των αποθεμάτων χρυσού στην ΤτΕ).»
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
