Το έχασε το παιχνίδι ο Τσίπρας. Η ομιλία του στη ΔΕΘ, δήλωσε την πλήρη σύμπνοια της ενδεχόμενης κυβερνητικής ύπαρξης του ΣΥΡΙΖΑ, με την υφιστάμενη πολιτική, αποτέλεσμα της οποίας είναι τα μνημόνια και τα συναφή μέτρα. Ούτε λέξη δεν ειπώθηκε σχετικά με τα προηγούμενα μηνύματα στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για κυβέρνηση της αριστεράς ή για κοινό μέτωπο σύγκρουσης. Η ανατροπή έγινε διαπραγμάτευση και η μονομερής διαγραφή του χρέους έγινε υπό όρους διαγραφή του μεγαλύτερου χρέους.
Κατά τα άλλα, το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα κοινό συστημικό πρόγραμμα παροχών, οι οποίες δίνουν την αίσθηση της ανακούφισης στα αυτιά της πλειονότητας των Ελλήνων που έχουν πτωχεύσει. Παράλληλα όμως, πρόκειται για ψίχουλα, αν σκεφτεί κανείς ότι πριν από 5 χρόνια θεωρούνταν κατάντημα και όρος χλευασμού ο βασικός μισθός να είναι 751 ευρώ (η γενιά των 751 ευρώ κ.τ.λ.).
Παρόλα ταύτα, δε θα μπορούσε να αρθρωθεί διαφορετικά μία κυβερνητική πρόταση που σέβεται και προασπίζει τα συμφέροντα του ληστρικού κεφαλαίου που επί χρόνια λυσσομανά πάνω στις σάρκες μας. Μάλιστα ο ίδιος ο Τσίπρας, στην προχθεσινή του ομιλία, δήλωσε ότι έχει διατυπώσει τις προτάσεις του και στον Ντράγκι και δεν τον πέταξε έξω από το γραφείο, θέλοντας να δείξει ότι έχει την συγκατάθεση των Ευρωπαίων, αυτών δηλαδή που δημιούργησαν την κρίση.
[quote text_size=”small”]
Για την ιστορία, ο Ντράγκι υπήρξε υψηλότατο στέλεχος της Goldman Zachs, μία από τις μεγαλύτερες και πιο σκανδαλώδεις τράπεζες του κόσμου. Μία από αυτές που δημεύει σπίτια στην Αμερική και πετάει ανθρώπους στο δρόμο. Σε αυτούς τους ανθρώπους που θα έρθει τώρα ο Τσίπρας και θα μοιράσει κουπόνια και δωρεάν ρεύμα.
[/quote]
Όταν λοιπόν η καπιταλιστική και βαθύτατα συστημική κρίση, μεταφράζεται για ποικίλους λόγους ως ανθρωπιστική και οι άνεργοι ως θύματα της πολιτικής των Μερκελιστών και όχι της πολιτικής της ΕΕ και εν γένει του καπιταλισμού, τότε πάει περίπατο οποιαδήποτε ρητορεία για φιλολαϊκή ανάπτυξη και διακυβέρνηση υπέρ των συμφερόντων των αδυνάμων. Όταν, με άλλα λόγια, το δίλημμα που θέτει ένα, κατά τα άλλα, αριστερό ή καλύτερο πρώην αριστερό κόμμα είναι: διαπραγμάτευση ή μη διαπραγμάτευση, τότε δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να βγει ο λαός νικητής από την κρίση.
Μόνο όταν ο λαός συσπειρωθεί και οργανωθεί κινηματικά και συλλογικά και αντιληφθεί το συμφέρον και τα δικαιώματά του, που δεν είναι μισθός 751 ευρώ και δώρο Χριστουγέννων για τους χαμηλοσυνταξιούχους, αλλά η διεκδίκηση μιας πραγματικής και αξιοπρεπούς διαβίωσης, μόνο τότε θα κατορθώσει να σπάσει τα δεσμά του και να κερδίσει τον πλούτο που ο ίδιος παράγει και άλλοι καπηλεύονται. Προς το σκοπό αυτό, οφείλει να κινηθεί σύσσωμη η αριστερά και να ξεπεράσει μικροκομματικά εμπόδια και σκοπιμότητες που την αγκυλώνουν και δίνουν έδαφος σε συστημικά υβρίδια αριστερισμού να βαφτίζουν τα ψίχουλα ανάπτυξη και την κρίση ανεπιτυχή έκβαση διαπραγμάτευσης.