του ΗΛΙΑ ΧΡΗΣΤΙΔΗ
Σε κατασχέσεις μισθών, συντάξεων και καταθέσεων θα προχωρά η κυβέρνηση, προκειμένου να μαζέψει ένα μέρος των 56,4 δισ. των ληξιπρόθεσμων οφειλών. Η απόφαση σοκάρει!
Τέτοιες αποφάσεις, όπως αυτή του υπουργού Εργασίας να θέσει σε διαβούλευση το απεργιακό δίκαιο με απώτερο σκοπό την κατάργηση των απεργιών, θέτουν σε κίνδυνο την ήδη διαταραγμένη κοινωνική ισορροπία. Αν η υποψία που δημιουργείται στους πολίτες πως η κυβέρνηση (όπως και οι προηγούμενες που αντικατέστησε) είναι ενεργούμενη εργοδοτικών συμφερόντων και πως όλες οι αποφάσεις κατατείνουν σε βάρος της μισθωτής εργασίας, μετατραπεί σε βεβαιότητα, η κοινωνική έκρηξη θα είναι ανεπίστρεπτη.
Δεν είναι δυνατό οι πολίτες να αισθάνονται διωκόμενοι από το ίδιο τους το κράτος, το οποίο υποτίθεται προστατεύει τα δικαιώματα τους και εμπεδώνει στην κοινωνία το περί δικαίου αίσθημα. Όταν αυτό κλονισθεί δημιουργούνται συνθήκες κοινωνικής και κατ’ επέκταση πολιτικής εκτροπής.
Σε αυτή την ιδιαίτερα κρίσιμη συγκυρία, η κυβέρνηση οφείλει να επιδείξει μεγάλη προσοχή και να ιεραρχήσει προτεραιότητες και ανάγκες.
Ένα στατιστικό στοιχείο να λάμβανε υπόψη της η κυβέρνηση προβαίνοντας στην αναγκαία …ρύθμιση, θα μπορούσε να αλλάξει άρδην το πολιτικό κλίμα. Η πλειονότητα των οφειλετών (περί τα 2,3 εκατ. πολίτες) προς το Δημόσιο χρωστούν στην εφορία συνολικά 1,1 δισ.€. Μια μειονότητα οφειλετών (6.270) έχουν χρέη συνολικού ύψους 35 δισ.€!
Η κυβέρνηση, η κάθε κυβέρνηση, έχει να επιλέξει ανάμεσα στους πολλούς ή τους λίγους. Είναι πολιτικά στοιχειώδες και δεν χρειάζεται ούτε ιδεολογίες, ούτε ιδιαίτερες γνώσεις, ούτε οιοδήποτε αρχές ή πεποιθήσεις για να το αντιληφθεί κανείς. Απλή λογική χρειάζεται.
Αν λοιπόν μια κυβέρνηση, η οποιαδήποτε κυβέρνηση, έχει την πρόθεση να βρεθεί απέναντι στους πολλούς, επειδή δεν μπορεί να εναντιωθεί στους λίγους, τότε είναι άξια της όποιας τύχης της.
Το θέμα είναι πως μια τέτοια εξέλιξη δεν ευνοεί κανένα. Ούτε τους πολλούς (οι οποίοι δεν έχουν τίποτα να χάσουν), ούτε και τους λίγους. Διότι τέτοιου είδους εξόφθαλμης προστασίας των λίγων έναντι των πολλών διαστρεβλώνει την έννοια της ιδιωτικής πρωτοβουλίας – την πεμπτουσία του καπιταλιστικού συστήματος. Παραχωρεί έδαφος στους λαϊκιστές παντός είδους να καταδικάσουν συλλήβδην την επιχειρηματικότητα και τους “ανάλγητους επιχειρηματίες”, ανοίγοντας το δρόμο επιστροφής σε άλλες (εμφυλιακού τύπου) εποχές που κάποια στιγμή η χώρα φάνηκε να ξεπερνά.
Η κυβέρνηση θα πρέπει να αποφασίσει ποιες κοινωνικές συνθήκες θέλει να διαμορφώσει τα επόμενα χρόνια. Συνθήκες όπου το συμφέρον των λίγων θα επιβάλλεται εις βάρος των πολλών, ή συνθήκες όπου το κοινωνικό συμφέρον θα διαμορφώνεται επί τη βάση του αμοιβαίου συμφέροντος όλων με το κράτος σε ρόλο αντικειμενικού και δίκαιου ρυθμιστή;
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
