Από… Δανία του ευρωπαϊκού νότου ξεκινήσαμε, Ινδία του ευρωπαϊκού νότου καταλήξαμε και αυτό είναι άλλη μια απόδειξη ότι το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου είναι εδώ, ενωμένο δυνατό κι ετοιμοπόλεμο ν’ αντιμετωπίσει οτιδήποτε προσπαθήσει ν’ αφήσει τη χώρα ίδια και, τους πολίτες της, στην ησυχία τους…
Και το σημαντικότερο; Δεν είναι «πακέτο»! Α ρε Σημίτη αρχηγέ… Αντιλαμβάνομαι ανθρώπινα πως έπρεπε να δώσει μια απάντηση σε όλους εκείνους που υπονόμευσαν την δική του διακυβέρνηση. Το ΠΑΣΟΚ εν ολίγοις. Αλλά η χώρα τι έφταιξε; Γιατί ο Γιώργος; Γιατί εμείς; Να ζει κανείς ή να μην ζει; Στην Ελλάδα του Γιώργου, πάντως, δεν είναι και η καλύτερη επιλογή, παρά τους… ενδιαφέροντες καιρούς που ζούμε καρτερικά τρομαγμένοι.
Δεν ξέρω εάν πείθουν κανέναν, πάντως εμένα ευθαρσώς και χωρίς περιστροφές δεν με πείθουν. Οσο κι αν προσπαθήσουν δεν θα συλλάβει ποτέ ο φτωχός μου νους, γιατί είναι καλύτερο για την αποπληρωμή του δυσθεώρητου χρέους του κράτους, να πληρώνομαι λιγότερο, αν και εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα. Αδυνατώ να καταλάβω γιατί με την πενία μου θα ενισχύσω την «συλλογική» προσπάθεια και τον εγχώριο ανταγωνισμό. Γιατί με λίγα λόγια θα συμβάλλω στην ανάπτυξη.
1. Θα πληρώνομαι λιγότερο, θα ξοδέψω και λιγότερο,
2. Θα πληρώνομαι λιγότερο και θα πληρώνω μικρότερες εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία
3. Θα πληρώνομαι λιγότερο, θα καταναλώνω λιγότερο, θα βάζω έμμεσα λουκέτο στις επιχειρήσεις, που θα έπρεπε να συντηρηθούν στην ζωή για να πληρώσουν φόρους και ν’ απασχολήσουν και κανέναν χριστιανό.
Εσωτερική υποτίμηση; Περί αυτού πρόκειται. Και αν τα ταμειακά διαθέσιμα τελικώς αντέχουν μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου και όχι Οκτωβρίου όπως αρχικώς διαβεβαίωνε ο αρμόδιος αναπληρωτής υπουργός, αυτό απλά συνεπάγεται πως μάλλον γλυτώσαμε τις συντάξεις… Γι’ αυτόν το μήνα τουλάχιστον. Τίποτα πέραν αυτού. Η πιστοληπτική μας ικανότητα θα κριθεί στα τέλη του έτους και μαζί της, πιθανώς, το κατά πόσον θα υπερισχύσει το σενάριο που θέλει τους κατέχοντες τα ομόλογα (Τράπεζες) να ενισχυθούν από τους «27», ή να επωμισθούν το σύνολο των βαρών της βέβαιης αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, την οποία ξορκίζαμε και τώρα ευλογούμε, ξεχνώντας πως στο ενδιάμεσο, χρειάστηκε να καταστραφούν νοικοκυριά, οικογένειες, άνθρωποι.
Παράπλευρες απώλειες; Ετσι αντιλαμβάνονται τον ανθρώπινο πόνο, ως παράπλευρη απώλεια. Ο άνθρωπος συνιστά το δέντρο κι όχι το δάσος. Μόνο που το δάσος κάηκε και το ξέρουν. Ηταν εκεί, όπως και τόσα χρόνια τώρα, εκούσιοι κι ακούσιοι, αλλά παρόντες! Καιροσκόποι και μοιραίοι, αλλά διέκριναν πως πίσω από την εικόνα ενός κράτους που οι ίδιοι δημιούργησαν αναποτελεσματικό και υπερχρεωμένο, πίσω από την εικόνα μιας χώρας που κατανάλωνε εισαγόμενα με δανεικά, τα βράχια, το αδιέξοδο, ήταν προ των πυλών. Συνέχισαν όμως ακάθεκτοι. Συνεχίζουν και τώρα. Δοξάστε τους…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
