Η θερινή ραστώνη γεννάει αφελείς απορίες. Έπεσα κι εγώ στην παγίδα.
Αναρωτιέμαι:
- γιατί κάποιος που δεν θέλει ν’ αλλάξει τίποτα στην καθημερινή κοινωνική και πολιτική του συμπεριφορά πιστεύει (ή και επιχειρηματολογεί) ότι μπορεί ν’ αλλάξει το Κράτος και η χώρα;
- γιατί κάποιοι που διαβιούν άνετα (μέχρι προκλήσεως) (κάνουν πως) ενδιαφέρονται για την κοινωνική συνοχή;
- γιατί τα παιδιά (γιοι και θυγατέρες) των αριστερών είναι (συνήθως) συντηρητικά και τα παιδιά των δεξιών (συχνά) αναρχικά;
- γιατί όσο λιγότερο λαοφιλής είναι ένας ηγέτης τόσο περισσότερο αυταρχικός γίνεται;
- γιατί (πολλές) σύζυγοι πολιτικών ασκούν μεγαλύτερη εξουσία απ’ ότι οι πολιτικοί σύζυγοί τους;
- γιατί οι διάφοροι δια(γ)νοούμενοι των γραμμάτων και των τεχνών είναι πάντοτε κυβερνητικοί (όποια και αν είναι η Κυβέρνηση);
- γιατί προκρίνουμε για δημόσια αξιώματα τους ουδέτερους και μη έχοντες άποψη;
- γιατί επικαλούμαστε τους κανόνες και τους νόμους όταν αφορούν τους αντιπάλους μας και τους ξεχνάμε όταν αφορούν εμάς;
- γιατί μερικοί (κυρίως πανεπιστημιακοί) πιστεύουν ότι (κατ)έχουν την «άνωθεν αποκάλυψη» και αρθρογραφούν λες και κηρύττουν το νόμο του Μωυσή;
- γιατί η όλη Αριστερά διασπάται όταν υπάρχουν κρίσεις και μπορεί να κυβερνήσει;
Οι απαντήσεις το φθινόπωρο, αν δεν τρέχουμε για άλλες.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
