Έχουν περάσει τρεις σχεδόν μήνες από τότε που ανέλαβε τις τύχες της χώρας η κυβέρνηση Σαμαρά και πάνω από δυόμισι χρόνια από τότε που η βόμβα του χρέους έσκασε στα χέρια του Γιώργου Παπανδρέου και η Ελλάδα εξακολουθεί να μην διαθέτει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο σωτηρίας, παρά το γεγονός ότι όλα τα κόμματα κάνουν λόγο γι΄ αυτό. Το μέγα ερώτημα είναι γιατί μας συμβαίνει αυτό; Είμαστε τόσο ανίκανοι ή κάτι άλλο συμβαίνει;
Δυστυχώς, συμβαίνουν και τα δύο. Και ανίκανοι είμαστε και συμβαίνουν τα μύρια όσα. Γι΄ αυτό και αφήσαμε το πηδάλιο στους ξένους που μας κατευθύνουν εκεί που θέλουν, γνωρίζοντας πολύ καλά τα μειονεκτήματά μας. Τα ξέρουν άλλωστε εδώ και διακόσια χρόνια και τα εκμεταλλεύονται. Αλλά αυτά είναι γνωστά και χιλιοειπωμένα. Τι είναι όμως σχέδιο; Τι σημαίνει; Και γιατί δεν μπορούμε να φτιάξουμε ένα;
Σχέδιο είναι η μελέτη της πορείας που πρέπει να ακολουθήσεις για να πετύχεις ένα στόχο ή μια δέσμη στόχων, η οποία σταθμίζει το περιβάλλον μέσα στο οποίο θα γίνει η προσπάθεια και περιλαμβάνει εναλλακτικά σενάρια. Εθνικό σχέδιο είναι το σχέδιο που έρχεται να υλοποιήσει ένα εθνικό όραμα. Το εθνικό όραμα πηγάζει από το λαό και εκφράζει τις προσδοκίες του για το παρόν και το μέλλον και προσβλέπει στην αναγνώρισή του στο διεθνές περιβάλλον ως ένα θετικό παράγοντα στην πορεία της ανθρωπότητας. Ενσωματώνει τις κοινές αξίες και διαπερνά με θετικό τρόπο όλη την κοινωνία, τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τον πνευματικό κόσμο, τους επιστήμονες, τους επιχειρηματίες, τους εκπαιδευτικούς, το εθνικό κεφάλαιο. Το εθνικό όραμα, για να είναι εφικτό και λειτουργικό, προϋποθέτει μια βαθιά και επεξεργασμένη αίσθηση του εθνικού συμφέροντος και του αυτονόητου πατριωτικού καθήκοντος.
Εννοείται ότι το εθνικό σχέδιο δεν μπορεί να αφορά μόνο το δημοσιονομικό πρόβλημα και το χρέος, ιδιαίτερα στην κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα. Περισσότερο σαν ένα σχέδιο πολυμέτωπου πολέμου θα πρέπει να μοιάζει, παρά με τις εξετάσεις του Σεπτεμβρίου ενός μετεξεταστέου μαθητή. Προς το παρόν έχουμε την επιβεβαίωση του πρωθυπουργού ότι η ύφεση μάλλον θα φτάσει το 7% και ότι ανάκαμψη θα δούμε από το 2014!.. Γιατί άραγε; Γιατί δεν είναι ώριμες οι ιδιωτικοποιήσεις; Γιατί το ΕΣΠΑ δεν μπορεί να πάρει μπροστά; Γιατί περιμένουμε τους επόμενους μήνες να νοσήσουν και οι επιχειρήσεις που έχουν μέχρι σήμερα κρατηθεί; Γιατί η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών δεν μπορούσε να γίνει πριν το φθινόπωρο;
Κάτι δεν πάει καλά. Ή η κυβέρνηση δεν έχει αντιληφθεί πως είμαστε σε πόλεμο, ή ο πόλεμος έχει χαθεί και δεν ανακοινώνεται. Πάντως η κυβέρνηση δεν αποπνέει την αίσθηση του δραματικού αδιεξόδου που βιώνει η πλειοψηφία των Ελλήνων. Αυτή η απόσταση αντίληψης της πραγματικότητας μεταξύ πολιτικής και κοινωνίας κάποια στιγμή θα προκαλέσει κάποιο νέο ρήγμα. Το αντιλαμβάνεται άραγε αυτό η πολιτική τάξη; Τα πράγματα είναι οριακά, άσχετα αν υπάρχει ακόμη μαύρο χρήμα που προκαλεί οφθαλμαπάτες στους ιθύνοντες. Η αφαίμαξη των μεσαίων και χαμηλών εισοδηματικών στρωμάτων έφτασε στο τέλος της και θα φανεί με τους φόρους που ήλθαν ή έρχονται. Οι 9 άτοκες δόσεις του φόρου εισοδήματος που λανσάρουν οι τράπεζες, είναι για να σωθούν τα προσχήματα του μεσοπρόθεσμου, όχι για να σωθεί η οικονομία.
Από τότε που η χώρα απέκτησε κυβέρνηση, έγινε πιο ευκρινές ότι δεν διαθέτει ηγεσία, πολιτική και πνευματική. Τα πολιτικά πρόσωπα και οι άνθρωποι του πνεύματος που ανακυκλώνονται στα κανάλια και στα μίντια φαίνεται ότι δεν μπορούν να εμπνεύσουν και να κινητοποιήσουν την ελληνική κοινωνία σε μια μεγάλη εθνική προσπάθεια. Αυτό προϋποθέτει, εκτός από εθνικό σχέδιο, και ένα New Deal. Κι αυτό ποιος θα το εμπνευστεί, ο Μπομπ Τράα ή ο κ. Ρέσλερ;
Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στο HOT DOC No 9 (Α΄ Σεπτέμβριος 2012)
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
