Πολυδιαφημισμένο και για πολλούς με αναμενόμενη κατάληξη, το σίγουρο είναι πως το εγχείρημα δεν απέδωσε τα προσδοκώμενα αφού η αντίπερα όχθη δεν δείχνει διατεθειμένη να συνθηκολογήσει με την ευρωπαϊκή πρακτική, επιμένοντας σε «επενδύσεις» βασισμένες σε διακρατικές συμφωνίες, που κανείς δεν εγγυάται για το πόσο ανέφελες ή αμοιβαία επωφελείς μπορούν ν’ αποδειχθούν στην πράξη.
Τα φώτα έσβησαν γρήγορα από την πρωθυπουργική επίσκεψη στο πολλά υποσχόμενο εμιράτο του Κατάρ, με την Αθήνα να ζητά εναγωνίως όχι περιεχόμενο, αλλά ψήγματα ή εκδοχές που θα της επέτρεπαν για λίγα εικοσιτετράωρα να διατείνεται πως ανοίγει ο δρόμος των επενδύσεων στη χώρα μας.
Μακριά από τα χαμόγελα και την ρητορική που δημοσίως αναπτύχθηκε (χάριν εντυπώσεων;), το νέο «άνοιγμα» είχε την τύχη όλων των προηγούμενων, δικαιώνοντας σε σημαντικό βαθμό της φωνές όλων εκείνων που εξ’ αρχής αντιμετώπισαν με δυσπιστία τους Άραβες «επενδυτές». Άλλωστε τόσο η πρόσφατη ιστορία με το Ελληνικό και τον Αστακό, όσο και οι άλλες προηγούμενων δεκαετιών, προϊδέαζαν για την σημερινή εξέλιξη και περιόριζαν στην σφαίρα του ιδεατού οποιαδήποτε μύχια σκέψη για πραγματικές επενδύσεις.
«Τελευταία ευκαιρία της Ελλάδος» όπως ισχυρίζεται ο Bloomberg ή μη, το ζήτημα είναι ότι ο Αντώνης Σαμαράς διαχειρίστηκε με επικοινωνιακούς όρους το όλο ζήτημα, επιλέγοντας για λόγους που ο ίδιος θα πρέπει να εξηγήσει, να πρωταγωνιστήσει σε μια κατ’ ουσίαν εθιμοτυπική επίσκεψη, την οποία ο ίδιος και οι συνεργάτες του επιχείρησαν να λανσάρουν ως ουσιαστική. Επιβεβαίωσε έτσι πως ακόμη και υπό τις παρούσες συνθήκες η πολιτική ελίτ, ανενημέρωτη, ανελλιπώς προετοιμασμένη, αδιάφορη, μπήκε στον κόπο ν’ ανέβει στο αεροπλάνο μόνο για την εικόνα, που ενδεχομένως θα επιχειρήσει ν’ αξιοποιήσει στο αμέσως επόμενο διάστημα προκειμένου ν’ απαλλαγεί από τα συγκυβερνώντα «βαρίδια» που οι τελευταίες εκλογές της υπέδειξαν πως πρέπει να μάθει να συμβιώνει…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
