από BEYOND STRATEGY
Το «αντι-ρατσιστικό» νομοσχέδιο, ασχέτως περιεχομένου του, είναι τελευταία «ευκαιρία» για το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ να ανακτήσουν τις πολιτικές «απώλειες» από την «εν λευκώ» στήριξη στις μονομερείς επιλογές του Πρωθυπουργού.
Για τα δύο μικρά κόμματα της συμπολίτευσης το πολιτικό μέλλον τους – έστω και διαπραγματευτικό έρεισμα στο «μεγαλοϊδεατικό» σχέδιο κύκλων της ΝΔ για την συγκρότηση μιας «ευρωπαϊκής παράταξης» – κρίνεται στην ανάγκη προβολής της «ισότιμης» συμμετοχής τους στην τρικομματική κυβέρνηση. Μ’ άλλα λόγια, στην απόρριψη της εικόνας ότι αποτελούν «ουρά» ή «συνιστώσα» της ΝΔ.
Με αυτές τις εκτιμήσεις, το «αντι-ρατσιστικό» νομοσχέδιο, ασχέτως περιεχομένου του, πρέπει άμεσα να έλθει στην Βουλή προς ψήφιση. Το πολιτικό διακύβευμα το αντιλαμβάνεται και ο Πρωθυπουργός και για αυτό απόφυγε ευθέως να τοποθετηθεί, αφήνοντας, κατά την πάγια τεχνική, στελέχη της ΝΔ να κάνουν τις αναγκαίες αναγνωριστικές κινήσεις και να «ζυμώσουν» ηγεμονικές επιλογές. Τα πάντα εξαρτώνται από την επιμονή των Βενιζέλου-Κουβέλη και ο Πρωθυπουργός – σε μια τέτοια αποφασιστικότητα των δυο – είναι υποχρεωμένος να αποφύγει το «ατύχημα», όσο κι αν επιθυμεί να συνεχιστεί η «εν λευκώ» στήριξη του στο όνομα της «μνημονιακής» σταθερότητας. Το πρόσφατο παρελθόν δείχνει ότι οι Βενιζέλος-Κουβέλης, με σοβαρό πολιτικό κόστος, αναδιπλώνονται μπροστά σ’ αυτό το πάγιο δίλημμα που τους θέτει ο Πρωθυπουργός. Ίσως, γιατί στα θέματα, που επιλέγουν οι δύο να «ανοίξουν», ο Πρωθυπουργός έχει ή νομίζουν ότι έχει «πίσω» του την Τρόϊκα (όπως στο … «κομβικό», λέμε τώρα, για την οικονομία θέμα της μείωσης του ΦΠΑ για την εστίαση).
Ωστόσο, η πίεση για αναδίπλωση τους υπόκειται πάντα στον κίνδυνο του … «ατυχήματος» και ο Πρωθυπουργός γνωρίζει πολύ καλά ότι η κοινοβουλευτική πλειοψηφία ουδέποτε ήταν στον «αυτόματο πιλότο» και πάντα απαιτούνταν πολιτικοί χειρισμοί. Ήδη η κυβερνητική νομοθετική πρωτοβουλία έχει «συρρικνωθεί» στα πλέον αναγκαία νομοσχέδια τους … ενός άρθρου και στις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου λόγω του φόβου της ψήφου μεμονωμένων βουλευτών της συμπολίτευσης. Μια ενδεχόμενη, κατά περίπτωση, «ελαφρά» ανοχή των Βενιζέλου-Κουβέλη σε ψήφους κατά συνείδηση θα άλλαζε άρδην την εικόνα ενός «ισχυρού» Πρωθυπουργού. Το «αντι-ρατσιστικό» νομοσχέδιο δεν είναι ζήτημα «ιδεολογίας» ή τεχνικών νομικών ρυθμίσεων που θα διαφυλάττουν από την ποινικοποίηση την ελευθερία της γνώμης. Είναι – ήταν πάντα – πολιτικό θέμα, έστω και αν την επαύριον οποιασδήποτε επιλογής (στην Βουλή ή στις Καλένδες) θα επιχειρηθεί να γίνει διαχείριση των δυσμενών εντυπώσεων.
Το «αντι-ρατσιστικό» νομοσχέδιο υποδηλώνει διεργασίες σε στρατηγική προοπτική για όλους. Η κοινοβουλευτική διάσωση των ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ είναι πρωτίστως διακύβευμα των ιδίων αλλά και του Πρωθυπουργού. Η πλέον επιθυμητή λύση να βγει ως παράμετρος του διακυβεύματος το «αντι-ρατσιστικό» νομοσχέδιο εξαρτάται πλέον από την επιμονή των ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. Η άρνηση του Πρωθυπουργού μ’ ένα ακόμη πολιτικό «τσαλάκωμα» των Βενιζέλου-Κουβέλη, ασχέτως της προεκλογικής προώθησης τους των ΜΜΕ, δεν αφήνει στρατηγικά άλλη διέξοδο από την πολυσυλλεκτική επιδίωξη ενσωμάτωσης «κατά μόνας» ή συλλογικών «μικρο-συνιστωσών» στην μεταμόρφωση της ΝΔ ως «ευρωπαϊκής παράταξης» και, προφανώς, οι «αποστασίες» από την «δεξαμενή» της αντιπολίτευσης και ο ρόλος της Χ.Α θα είναι ζητούμενα στην επόμενη Κοινοβουλευτική σύνθεση.
Ωστόσο, η εκδοχή εμμονής των Βενιζέλου-Κουβέλη θα μπορούσε να προσφέρει την δυνατότητα μιας ευρύτατης, κατά περίπτωση, κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας στην ψήφιση του που θα ήταν πολύ κοντά στην αντίληψη «εθνικής», «δημοκρατικής» κ.ο.κ. συσπείρωσης σε θέματα θεσμικής προστασίας που θα άφηνε απ’ έξω την αντίληψη κύκλων της ΝΔ για «προσέλκυση» της ακροδεξιάς. Σ’ αυτήν την αλληλουχία των εξελίξεων, ένας άτυπος, κατά περίπτωση, δίαυλος συνεργασίας θα επιτυγχάνονταν de facto μεταξύ ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ διασκεδάζοντας τις εντυπώσεις συνεχών αρνήσεων του Κουβέλη στις προσκλήσεις συνεργασίας του Βενιζέλου. Παράλληλα, θα λειτουργούσε ως «γέφυρα» και «προηγούμενο» ενός ανοίγματος στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ στην προοπτική της επόμενης σύνθεσης της Βουλής.
Το «αντι-ρατσιστικό» νομοσχέδιο μπορεί να διευρύνει ή να στενέψει τον στρατηγικό ορίζοντα επιλογών. Σε μια περίοδο εσωτερικής πολιτικής ρευστότητας, μιας ελληνικής οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που συνεχίζει εντατικά βαθαίνει, σ’ ένα κατεξοχήν ασταθές περιβάλλον στην καρδιά της Ε.Ε. και σε μια περιοχή διεθνών αναταράξεων η ευελιξία επιλογών αντί της πόλωσης είναι κορυφαίο ζητούμενο.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
