Κατά την μαρξιστική αντίληψη ένα από τα τερατουργήματα του καπιταλισμού είναι η ιδιοκτησία . Αυτή κάνει τον άνθρωπο δέσμιο της γης και των υλικών αντικειμένων με αποτέλεσμα να μην μπορεί αυτός να απελευθερωθεί και να αυτονομηθεί. Πάνω σε αυτή την λογική βασίστηκε ο κομμουνισμός κι έδωσε πολιτικοοικονομικά τερατουργήματα στην Ιστορία.
Τα τελευταία χρόνια επιχειρείται ένας άλλος τρόπος ελαφράς και σταδιακής απεξάρτησης από το σύνδρομο της ιδιοκτησίας. Κι αυτό προέρχεται από την καπιταλιστική σκοπιά. Τι είναι αυτό; Πρόκειται για την ανάπτυξη του αισθήματος ενοικίασης αντί αυτού της εξαρτώμενης ιδιοκτησίας. Πριμοδοτούνται έτσι τρόποι ενοικίασης καθημερινών χρηστικών αντικειμένων με ενδιαφέρουσα μέθοδο.
Μπορεί για πχ κάποιος να νοικιάσει ένα αυτοκίνητο ολοκαίνουργιο για τρία χρόνια και μετά να το επιστρέψει, να πάρει πάλι ένα άλλο επίσης για τρία χρόνια, να το επιστρέψει, να ξαναπάρει άλλο και δεν έχει τέλος αυτή η πορεία. Όσο θέλει μπορεί να νοικιάζει δίχως ποτέ να είναι ιδιοκτήτης. Η ενοικίαση με προοπτική αγοράς στην Γαλλία η γνωστή ως LOA, γνωρίζει μεγάλη επιτυχία κι αυξάνεται συνεχώς. Φέτος μόνο αυξήθηκε κατά 35,7% σε σχέση με πέρυσι . Κι αυτό αρχίζει να συμβαίνει σε όλα τα πράγματα της καθημερινότητας . Στα σπίτια, τα κινητά τηλέφωνα, τις εξοχικές κατοικίες, την μουσική, τους πίνακες ζωγραφικής, τα ποδήλατα και γενικώς στα αντικείμενα πριμοδοτείται η ενοικίαση αντί της ιδιοκτησίας.
Αυτή η μέθοδος που γεννήθηκε πρωταρχικά ως λύση απέναντι στην κρίση, αρχίζει να γίνεται τρόπος ζωής. Εκτός του ότι οι οικονομολόγοι λένε ότι μπορούμε να ελέγξουμε καλύτερα τις οικονομικές μας δυνατότητες, επίσης αλλάζει κι ο τρόπος σκέψης.
[quote text_size=”small”]
Δίνεται έμφαση στο να ζούμε και να χαιρόμαστε τα αντικείμενα παρά μα εξαρτιόμαστε από αυτά.
[/quote]
Βέβαια κάποιος αριστεριζων θα πει: μα έτσι κερδίζουν οι εταιρείες που παράγουν συνέχεια καινούργια πράγματα. Κι η απάντηση: προφανώς. Αυτό είναι το θεμέλιο του καπιταλιστικού συστήματος. Όμως χάρις στην συνεχή ευρηματικότητα και ανάγκη κατανάλωσης ωθείται η καινοτομία για να θυμηθώ τις αρχές του σπουδαίου οικονομολόγου Γιοζεφ Σουμπετερ και την θεωρία του περί Δημιουργικής καταστροφής. Δίχως καινοτομία η ζωή δεν έχει ενδιαφέρον. Είναι το χαρακτηριστικό του πολιτισμού. Είναι ο πνεύμονας της κοινωνικής ζωής. Τι παράξενο! Ο καπιταλισμός στα πλαίσια της δίκης του επιβίωσης μπορεί να φτάσει στα άκρα αμφισβητώντας ακόμη και μέρος του εαυτού του.
Σήμερα ειδικά την εποχή της παγκοσμιοποίησης όπου μπαίνουν τα πλαίσια για να μαστε όλοι πολίτες ενός υπερεθνικού έθνους, η σχετικοποίηση της έννοιας της ιδιοκτησίας έχει σχέση με την σχετικοποίηση των ανθρώπων απέναντι σε έννοιες όπως έθνος , σύνορα , πολιτισμός ( όπου η τεχνική πάει να γίνει η παγκόσμια πατρίδα) και γεωγραφία η ιστορία. Το που θα οδηγήσει μια τέτοια πορεία θα φανεί . Αυτό όμως που είναι βέβαιο είναι ότι ο καπιταλισμός ρίχνει να τολμά αμφισβητώντας πολλά από τα κλισέ που του χαν καταλογίσει όπως είναι για παράδειγμα η ιδιοκτησία.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
