Όλοι μιλούν για την κρίση, τα μέτρα και τα αντίμετρα κάνοντας την καθημερινότητα πιο μαύρη. Διέξοδος: υπάρχει ή όχι?
Η Ελλάδα βρίσκεται περίπου 10 συνεχόμενα χρόνια πια σε κρίση. Ένα φαινόμενο που προσελκύει την προσοχή όλων των οικονομολόγων διεθνώς καθότι δεν υπάρχει άλλο αντίστοιχο παράδειγμα ανεπτυγμένης χώρας με τόσο μακροχρόνια κρίση.
Μέχρι στιγμής οι κοινές διαπιστώσεις είναι δύο. Στην πράξη επικεντρωνόμαστε στην θεραπεία των συμπτωμάτων και όχι των αιτιών που τα προκαλούν και ενώ το συζητάμε δεν υπάρχει ολοκληρωμένη προσέγγιση του τί πρέπει να γίνει.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα κατά κύριο λόγο παροχής υπηρεσιών. Ο πρωτογενής τομέας είναι σχετικά περιορισμένος και ο δευτερογενής είναι ισχνός. Το τί πρέπει να γίνει εάν κάποιος το δει μακροσκοπικά δείχνει να είναι σχετικά απλό.
Χρειάζεται να δοθεί βάση στην παροχή ποιοτικών υπηρεσιών με βάση τα διεθνή στάνταρ και τον ανταγωνισμό. Η χώρα μπορεί και οφείλει να μεταλλαχθεί σε ένα hub παροχής υπηρεσιών με στόχο τις νέες αγορές που αναδύονται διεθνώς από το 2020 και μετά και δεν είναι άλλες από αυτές της Βορείου Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Η γεωπολιτική θέση και το ανθρώπινο δυναμικό της αποτελούν συγκριτικά πλεονεκτήματα στην κατεύθυνση αυτή. Μπορεί λοιπόν να αποτελέσει την πύλη όλων των μεγάλων διεθνών, τεχνολογικών και όχι μόνο, εταιρειών για τις νέες αυτές αγορές. Αρκεί να το φροντίσουμε και να το αξιοποιήσουμε προς όφελος μας.
Οφείλουμε παράλληλα ως χώρα να αξιοποιήσουμε τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα στον τομέα του περιβάλλοντος και του τουρισμού. Αρκεί πάντα οι παρεχόμενες υπηρεσίες να βασίζονται στην ποιότητα και στην προστασία αυτών των πλεονεκτημάτων.
Τέλος, οφείλουμε να αναβαθμίσουμε τον πρωτογενή τομέα. Να δοθεί βάση στο rebranding και στην πιστοποίηση των ελληνικών προϊόντων, ώστε να καταστούν συνώνυμο της ποιότητας και της κορυφαίας επιλογής.
Ο δευτερογενής τομέας φαίνεται δύσκολο να μπορέσει βραχυπρόθεσμα να αναπτυχθεί σημαντικά. Μόνο μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς μπορούμε να κάνουμε (και αυτό δεν είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα των λαού μας).
Άρα δυνατότητα και διέξοδος υπάρχει. Το θέμα είναι να χαράξουμε (και να ακολουθήσουμε) το δρόμο προς την επίτευξη του στόχου, με προσήλωση στο αποτέλεσμα. Οι πολιτικοί να το οραματιστούν και οι τεχνοκράτες να το υλοποιήσουν βάζοντας το εθνικό πρόταγμα πάνω από το προσωπικό, έστω και για πρώτη φορά..
Ο Έριχ Φρόμ έγραφε: Να κοιτάς εκεί που θες να πας, αλλιώς θα πας εκεί που κοιτάς..
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
