Η ελληνική οικονομία παραμένει χωρίς προοπτική, παρά την ψήφο εμπιστοσύνης που έλαβε η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, παρά το passable των τραπεζών από τα τεστ αντοχής, παρά την κάμψη των τιμών του πετρελαίου. Είναι πια γενική η αίσθηση πως η κυβέρνηση έχασε όλες τις «μάχες» με την τρόικα και απλά αυτοσχεδιάζει. Κι αυτό καταγράφεται στην επιφυλακτικότητα των δανειστών και της τρόικας, που γνωρίζουν το αδιέξοδο στο οποίο οδήγησαν τη χώρα, αλλά κυρίως στο χρηματιστήριο, όπου ο Οκτώβριος έκλεισε με απώλειες 14%, με αποτέλεσμα στο 10μηνο ο γενικός δείκτης να έχει χάσει 21% και ο τραπεζικός 31% (καθώς εκεί επικεντρώνεται όλη η σπέκουλα των hedge funds) και να χαθούν περί τα 8 δισ. ευρώ…
Έτσι, τώρα οι τράπεζες που είναι ούτως ή άλλως υποχρεωμένες να αυξήσουν την κεφαλαιακή τους επάρκεια και πιέζουν, πάνω στο γενικό χαμό, τώρα που οι τιμές των μετοχών τους κάνουν δεκάρες ή ελάχιστα ευρώ, να ιδιωτικοποιηθούν!… Οι ευχές για ρευστότητα στην αγορά είναι χριστουγεννιάτικες. Δηλαδή, άνευ αντικρίσματος.
Και ενώ το ελληνικό ΕΣΠΑ το λιγουρεύονται γερμανικές εταιρείες, και καμία σοβαρή επένδυση δεν ξεκινάει, στο πολιτικό προσκήνιο όλο το παιγνίδι επικεντρώνεται στην συγκέντρωση των 180 βουλευτών για την εκλογή προέδρου Δημοκρατίας από την παρούσα κυβέρνηση. Το θεώρημα Βενιζέλου σύμφωνα με το οποίο «το άρθρο 32 του Συντάγματος ορίζεται ότι στην τρίτη προσπάθεια εκλογής του Προέδρου απαιτούνται να ψηφίσουν για να βγει ο πρώτος πολίτης της χώρας η πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών. Έτσι, και με αφορμή την απόφαση του εισαγγελέα να μην ψηφίσουν οι 8 προφυλακισμένοι βουλευτές της Χρυσής Αυγής στη διαδικασία παροχής ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση, θα πρέπει οι βουλευτές της ΧΑ να αφαιρεθούν από τους 300 και κατά συνέπεια τα τρία πέμπτα δεν είναι οι 180. Με αυτά τα δεδομένα και εφόσον δεν αλλάξει κάτι μέχρι την ημέρα εκλογής Προέδρου, απαιτούνται να ψηφίσουν υπέρ 175 βουλευτές». Αποτέλεσμα το θεωρήματος ήταν να απειλήσει ο αρχηγός της ΧΑ Νίκος Μιχαλολιάκος ότι θα παραιτηθεί σύσσωμη η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του… προκαλώντας εκλογές. Με δυο λόγια, με την αμετροέπεια ορισμένων, καθιστούν τον Μιχαλολιάκο ρυθμιστή των πολιτικών μας πραγμάτων… Έτσι, η πολιτική λύση των εκλογών «παίζεται» στα ζάρια και στο βαθύ παρασκήνιο, η πραγματικότητα για τους πολλούς χειροτερεύει μέρα με τη μέρα… Ματαίως η Ντόρα Μπακογιάννη ζητά εθνικό σχέδιο διεξόδου… Ιδού τα επερχόμενα αδιέξοδα:
Το δημοσιονομικό φιάσκο
H επισημοποίηση του δημοσιονομικού φιάσκου μετά από τέσσερα χρόνια εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών, με το δημοσιονομικό έλλειμμα να παραμένει στο ιλιγγιώδες ύψος του 12,2% του ΑΕΠ το 2013 βάσει των αναθεωρημένων εκτιμήσεων της Eurostat, αποτελεί το Βατερλό των πολιτικών που εφαρμόστηκαν στη χώρα από τους δανειστές και τις κυβερνήσεις που εκτελούσαν τις εντολές τους. Δηλαδή, μετά από τέσσερα χρόνια σκληρής λιτότητας το δημοσιονομικό έλλειμμα είναι τετραπλάσιο του ορίου 3% του ΑΕΠ που θέτει το Σύμφωνο Σταθερότητας. Δικαιολογίες πάντα υπάρχουν, κυρίως η συνεχής τροφοδότηση των τραπεζών με κρατικό χρήμα, πάνω και κάτω από το τραπέζι.
Υπενθυμίζεται ότι η πολιτική κρίση στην Ελλάδα άρχισε όταν η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή παραδέχθηκε ότι το έλλειμμα ήταν στο 6,5% και παρασκηνιακά παραδεχόταν πως ήταν στο 8%, ενώ η Τράπεζα της Ελλάδος το υπολόγιζε στο 12,% (δηλαδή, όσο και τώρα), άσχετα αν ο φιλόδοξος Γ. Παπακωνσταντίνου έκρινε πως έπρεπε να του φορτώσει κι άλλα άπλυτα και το πήγε στο 25%…
Η δημοσιονομική αποτυχία των μνημονίων είναι εκκωφαντική και έρχεται να κάτσει δίπλα στην ήδη γνωστή αποτυχία της πολιτικής του χρέους, που έκλεισε το 2013 στο 174,9% του ΑΕΠ έναντι του 120% που ήταν πριν τα μνημόνια και παρά το «κούρεμα» του PSI.
[quote text_size=”small”]
Η διπλή αποτυχία των πολιτικών που εφαρμόστηκαν όλα αυτά τα χρόνια οφείλονται στην ύποπτη πλέον εμμονή των δανειστών σε ατελέσφορες πολιτικές. Οι δανειστές είναι πλέον πολιτικά εκτεθειμένοι έναντι του ελληνικού λαού και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
[/quote]
Δυστυχώς, η παραπάνω δραματική δημοσιονομική εξέλιξη συνεχίζεται και φέτος, με επιταχυνόμενη πλέον τη δημιουργία νέων ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το κράτος, που ξεπέρασαν τα 70 δισ. ευρώ (εκ των οποίων τα 9,683 δισ. ευρώ αφορούν το 9μηνο του 2014) και στα οποία αν προστεθούν και οι οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία φθάνουμε στα 90 δισ. ευρώ. Το ζήτημα πλέον δεν είναι οι 100 δόσεις, αλλά η ανατροπή ενός άδικου και έντονα ταξικού φορολογικού συστήματος που αποσαθρώνει την κοινωνική συνοχή.
Παράλληλα, η εκτέλεση του φετινού προϋπολογισμού παραμένει προβληματική σύμφωνα με τα στοιχεία του 9μήνου, όχι τόσο λόγω της υστέρησης των φορολογικών εσόδων κατά 567 εκατ. ευρώ, όσο γιατί σημειώνεται υπερσυγκράτηση των δαπανών, με δραματικές συνέπειες στη λειτουργία της παιδείας, των νοσοκομείων κ.ο.κ. Το γεγονός ότι στο τελευταίο 3μηνο του έτους συσσωρεύονται μεγάλες φορολογικές υποχρεώσεις (τρεις δόσεις ΕΝΦΙΑ, τελευταία δόση φόρου εισοδήματος και τέλη κυκλοφορίας για το 2014) προμηνύει δύσκολο δημοσιονομικό φινάλε για το 2014.
Η δραματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας απεικονίζεται στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, όπου τα συστημικά μέσα προβάλουν το πλεόνασμα 1,8 δισ. ευρώ (+1,68%) που παρουσίασε τον Αύγουστο και 2,1 δισ. στο 8μηνο. Το εμπορικό έλλειμμα είναι αυξημένο στα 12,3 δισ. ευρώ έναντι του 8μήνου του 2013 που ήταν 11,3 δισ. Επίσης, στο διάστημα Ιανουαρίου – Αυγούστου 2014, το πλεόνασμα του ισοζυγίου κεφαλαιακών μεταβιβάσεων ανήλθε σε 1,9 δισ. ευρώ, έναντι 2,8 δισ. ευρώ την αντίστοιχη περίοδο του 2013. Το συνολικό ισοζύγιο μεταβιβάσεων (τρεχουσών και κεφαλαιακών) παρουσίασε πλεόνασμα 4,6 δισ. ευρώ το οκτάμηνο Ιανουαρίου – Αυγούστου 2014, έναντι 6,5 δισ. ευρώ την αντίστοιχη περίοδο του 2013.
Δηλαδή έχουμε υποχώρηση των θετικών μεγεθών που υποκρύπτουν τις παθογένειες της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Παρά την δραστική συρρίκνωση του μισθολογικού κόστους, η ελληνική ανταγωνιστικότητα συνεχίζει να χειροτερεύει. Κάτι που δεν φαίνεται να θορυβεί ούτε τους δανειστές, ούτε την κυβέρνηση. Γιατί άραγε;
Φιλοτραπεζικά τα σενάρια ρύθμισης των δανείων
Τα τεστ αντοχής των τραπεζών πέρασαν και με την βοήθεια του αναβαλλόμενου φόρου και της καλής θέλησης του κ. Ντράγκι οι δικές μας βγαίνουν με μικρές γρατζουνιές, ολίγων δισ. ευρώ. Συνεπώς, για την κυβέρνηση -υπό την πίεση της τρόικας- ανοίγει το κεφάλαιο ρύθμισης των τραπεζικών δανείων, μετά την ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων χρεών προς το κράτος. Ποια είναι τα δεδομένα; Σύμφωνα με τον μέχρι σήμερα αρμόδιο υπουργό Ν. Δένδια, από τα 215 δισ. ευρώ που χρωστάει ο ιδιωτικός τομέας στις τράπεζες, τα 86 δισ. ευρώ είναι «κόκκινα», δηλαδή δεν εξυπηρετούνται. Από αυτά τα 50 αφορούν επιχειρήσεις και τα 36 φυσικά πρόσωπα. Ο κ. Δένδιας ανακοίνωσε ότι από τα 50 τα 13 δισ. ευρώ που αφορούν 170.000 επιχειρήσεις θα ρυθμιστούν. Οι άλλοι παραμένουν στο περίμενε.
Για τα φυσικά πρόσωπα, η κυβέρνηση έχει επικεντρώσει το ενδιαφέρον της στα «κόκκινα» δάνεια, ενώ θα έπρεπε να ασχοληθεί με αυτά που κοκκινίζουν ή ετοιμάζονται να κοκκινίσουν, ώστε να ανακόψει την επερχόμενη μη εξυπηρέτησή τους, πέρα από την αυτονόητη γενναία διευθέτηση των ήδη «κόκκινων». Οι ρυθμίσεις που επιβάλουν σε αυτά τα δάνεια οι τράπεζες δεν έχουν οριστικό χαρακτήρα και φουσκώνουν το κεφάλαιο, ενώ καταργούν την ασφάλιση των δανείων πέρα από ένα όριο και μειώνουν την ηλικία του ασφαλιζόμενου δανειολήπτη μονομερώς!
[quote text_size=”small”]
Σημειωτέον ότι πάρα πολλά επιχειρηματικά δάνεια της 6ετίας της κρίσης, για να μπορέσουν να κλείσουν οι επιχειρήσεις (κυρίως ΕΠΕ και άλλες ΜμΕ), οι μέτοχοί τους υποχρεώθηκαν να πάρουν τα δάνεια προσωπικά πάνω τους ως στεγαστικά, με προσημείωση ακίνητης περιουσίας.
[/quote]
Επίσης, επειδή οι τράπεζες δεν μπορούσαν να δώσουν υψηλά δάνεια για να καλύψουν τους ιδιώτες και προκειμένου να μην είναι ανακόλουθες με την ντιρεκτίβα της Τράπεζας της Ελλάδος που έλεγε ότι οι δόσεις των δανείων δεν μπορούν να υπερβαίνουν το 40% του εισοδήματος του δανειολήπτη, τους υποχρέωσαν να βρουν ΕΓΓΥΗΤΗ, συνήθως τη σύζυγο, ώστε να καλύψουν το γράμμα της κεντρικής τράπεζας. Έτσι σήμερα τα περισσότερα ζευγάρια έχουν εγγυηθεί μεταξύ τους μεν, αλλά τα τότε εισοδήματα δεν υπάρχουν, άρα δεν υπάρχουν εγγυητές.
Οι γκρίζες αυτές πτυχές του προβλήματος πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη από τους ρυθμιστές. Η κυβέρνηση οφείλει να επιβάλει λύσεις στις τράπεζες που θα σταθμίζουν τις πραγματικές καταστάσεις και τις συνθήκες υπό τις οποίες τα δάνεια χορηγήθηκαν.
Υπό αυτό το πρίσμα, ο νέος υπουργός Ανάπτυξης πρέπει να λάβει υπόψη του αυτό που επισημαίνει η Δικηγόρος παρ’ Εφέταις Αθηνών, Αναστασία Χρ. Μήλιου, σε άρθρο της στο reporter.gr σύμφωνα με το οποίο «ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι το ανώτατο όριο των εξωτραπεζικών επιτοκίων (δηλ. το ανώτατο επιτόκιο με το οποίο κανείς δανείζει χρήματα), δεσμεύει και τις Τράπεζες και αυτό το όριο δεν μπορεί να υπερβαίνει το 9%. Συνεπώς, τα επιτόκια πιστωτικών καρτών που σήμερα κυμαίνονται στο ύψος έως και 19%, είναι άκυρα κατά το μέρος που υπερβαίνουν το νόμιμο επιτόκιο, οι δε καταναλωτές, δικαιούνται να αξιώσουν την επιστροφή των τόκων που κατέβαλαν πάνω από το ισχύον κάθε φορά δικαιοπρακτικό τόκο». Επίσης, οι δανειολήπτες μπορούν να επικαλεστούν την καταχρηστικότητα διαφόρων όρων ώστε να απορριφθεί η Διαταγή Πληρωμής της τράπεζας.
Δηλαδή, να συμπεριλάβει στη ρύθμιση τη νομολογία που διαμορφώθηκε από τέτοιου τύπου αποφάσεις, να συμβουλευτεί τους φορείς των πολιτών που υπερασπίζονται τους δανειολήπτες και να προχωρήσει σε μια γενναία και εξυγιαντική ρύθμιση.
Απελευθερώστε τους συνταξιούχους, ανακεφαλαιοποιείστε τα Ταμεία
Η νέα επιδρομή της κυβέρνησης για λογαριασμό των δανειστών κατά των συνταξιούχων θα είναι ολέθρια, γι΄ αυτό και συνεχώς αναβάλλεται το νέο κούρεμα. Ούτως ή άλλως από την Πρωτοχρονιά του 2015, το κράτος αποσύρεται μονομερώς από την τριμερή στήριξη του ασφαλιστικού συστήματος και περιορίζεται στην εγγύηση μόνο μιας βασικής σύνταξης 360 ευρώ το μήνα. Πρόκειται για μείζονα συνταγματική, πολιτική, κοινωνική και οικονομική εκτροπή. Η ενεργοποίηση της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος, βρίσκει τα ταμεία χωρίς λεφτά, άρα θα κόψουν συντάξεις.
Στην ουσία, μετά την χρόνια καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων (θυμηθείτε τα δομημένα) με απόγειο το PSI, το κράτος έρχεται πάλι να βγάλει και θεσμικά την ουρά του απ΄ έξω και να προχωρήσει σε νέο κούρεμα, ρίχνοντας εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους στην ανέχεια. Οι συνέπειες αυτών των αλλαγών, δεδομένου ότι τα ταμεία είναι στο «κόκκινο» με ευθύνη του κράτους και του πολιτικού προσωπικού που το υπηρετεί τα τελευταία 35 χρόνια, θα είναι καταλυτικές. Γι΄ αυτό και η κυβέρνηση προσπαθεί να μεταθέσει το όλο ζήτημα του ασφαλιστικού μετά την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας.
Ήδη οι συνταξιούχοι, δεδομένων των κουρεμάτων με την ψιλή και της ανελέητης και άδικης φορολογίας, είναι σε αδιέξοδο και αισθάνονται παγιδευμένοι, αν όχι καταδικασμένοι. Σημειώνεται ότι χιλιάδες εργαζόμενοι ωθήθηκαν στην σύνταξη εξ αιτίας της ανεργίας και των συνθηκών που δημιουργήθηκαν, για να περισώσουν το εφάπαξ και ότι άλλο μπορούσαν από τους κόπους μιας ζωής, ενώ είναι ακόμη σε παραγωγική ηλικία και διαθέτουν κρίσιμη επαγγελματική εμπειρία. Το σύστημα τους έχει καθηλώσει στις ουρές των εφοριών, όπου συσσωρεύουν οργή. Δύο πράγματα πρέπει να γίνουν άμεσα:
· Να απελευθερωθούν οι συνταξιούχοι από το καθεστώς ουσιαστικής απαγόρευσης της εργασίας. Να μην είναι μεν υπάλληλοι με δικαιώματα, αλλά να μπορούν είτε με Απόδειξη Δαπάνης, είτε με μπλοκάκι να βγάζουν λεφτά χωρίς όριο. Η Απόδειξη Δαπάνης πρέπει να πάει στα 15.000 ευρώ από 5.000 που είναι σήμερα, καθώς έχει φόρο 23,6%. Δηλαδή, να μπορεί να μένει ένα χιλιάρικο καθαρό το μήνα σε ετήσια βάση. Το μπλοκάκι πρέπει επίσης να απελευθερωθεί από το τέλος επιτηδεύματος, που πρέπει να περιοριστεί σε 10 ευρώ το μήνα, δηλαδή 120 ευρώ το χρόνο. Επίσης, το μπλοκάκι πρέπει να απελευθερωθεί από το ΤΕΒΕ/ΟΑΕΕ και να πληρώνει ο συνταξιούχος που έχει μπλοκάκι 80-100 ευρώ το πολύ το μήνα στο δικό του ταμείο και όχι στον ΟΑΕΕ. Έτσι, και θα συμπληρώσουν χρήματα για να πληρώνουν τράπεζες και φόρους, και δεν θα συσσωρεύουν οργή όλη μέρα. Η επιστροφή των συνταξιούχων σε διάφορες δουλειές, δεν θα κόψει θέσεις εργασίας, αλλά θα τις αυξήσει, γιατί οι περισσότεροι θα δραστηριοποιηθούν σε μικρές ατομικές επιχειρήσεις…
[quote text_size=”small”]
Τα ασφαλιστικά ταμεία πρέπει άμεσα να ανακεφαλαιοποιηθούν μετά τόκων. Πρώτον, με την απόδοση σε αυτά τουλάχιστον του 51% του κεφαλαίου των τραπεζών που κατέχει το κράτος (ΤΧΣ). Δεύτερον, με το πέρασμα σε αυτά κρίσιμων στοιχείων της δημόσιας περιουσίας (ΔΕΗ, ΔΕΣΜΗΕ, μετοχές αεροδρομίων και με ακίνητη περιουσία), έτσι ώστε να μπορέσουν να εκδώσουν ομόλογα ή να δανειστούν από το εξωτερικό.
[/quote]
Οι δύο αυτές αναγκαιότητες είναι κοινωνικά και οικονομικά αναγκαίες. Δεν είναι δυνατόν η κυβέρνηση να κάνει την πάπια στο ζήτημα της ανακεφαλαιοποίησης των Ταμείων και να ετοιμάζει νέο κούρεμα. Ταυτόχρονα με την ανακεφαλαιοποίηση θα πρέπει να υπάρξουν νέοι σοβαροί θεσμοί για την διαχείριση και εκμετάλλευση της περιουσίας των ταμείων, ούτως ώστε αυτά να καταστούν βασικός πυλώνας του χρηματοοικονομικού συστήματος και της σταθερότητας. Επιπλέον, όπως έχουμε κατ΄ επανάληψη υποστηρίξει, είναι αναγκαία η Ενιαία Εποπτεία του Χρηματο-οικονομικού Τομέα, πέρα από την Τράπεζα της Ελλάδος που είναι μια ιδιωτική τράπεζα που λογοδοτεί στην Φρανκφούρτη.
Γενικά, μετά από έξι χρόνια κρίσης και πάνω από τέσσερα χρόνια πολιτικές ακραίας λιτότητας καμία «μεταρρύθμιση» δεν έχει αποδώσει και καμία μεταρρύθμιση δεν έγινε υπέρ των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Οι συνέπειες θα είναι πλέον μοιραίες …
Το άρθρο δημοσιεύεται στο www.makisandronopoulos.blogspot.gr
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
