ΤA περισσότερα ζητήματα της οικονομίας εξετάζονται διεξοδικά και επιλύονται μετά από ανάλυση και σύνθεση των επιμέρους συνιστωσών.
Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα ένα τεράστιο μέρος της παγκόσμιας οικονομίας άγεται και φέρεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, παραδέρνει στους πέντε ανέμους σαν να το κάνει κάποιος επίτηδες για να «αυτοκτονήσει» μία περιοχή 500 εκατομμυρίων καταναλωτών από τον παγκόσμιο χάρτη. Είναι η γνωστή πλέον μέθοδος του «προχωράμε και βλέπουμε».
Στο θέμα της ευρωπαϊκής κρίσης τώρα φαίνεται ότι βαδίζουμε προς την αναγκαστική επίλυση του προβλήματος χρηματοδότησης των χρεών με νέες μεθόδους που δεν υπάρχουν και «πρέπει» να εφευρεθούν. Κανείς όμως δεν μπαίνει στον κόπο να ενημερώσει τους λαούς για το τι ακριβώς σημαίνει λόγου χάρη η έκδοση ευρωομολογόγων, πόσο χρόνο θα χρειαστεί, ποιος θα κάνει χρήση αυτών και μια πλειάδα άλλων ζητημάτων. Πλαγίως «ακούει» ο Eυρωπαίος πολίτης ότι υπάρχουν δεκάδες μορφές που μπορεί να πάρει η λύση των ευρωομολόγων (π.χ. να εκδοθούν αυτά για το χρέος ΠΑΝΩ από το ύψος που προβλέπει η συνθήκη του Μάαστριχτ) γιατί σχεδόν όλοι συμφωνούν πως στο σύνολο των 16 τρισ. κρατικών ομολόγων αποκλείεται να υπάρξει πρόβλεψη έκδοσης ευρωομολόγων.
Μετά πρέπει να εξηγηθεί ότι η λεγόμενη Ευρώπη των «δύο» ή «τριών» ταχυτήτων (επιχείρημα που βρίσκεται σε τεχνική ανάλυση), σημαίνει ότι ενδεχομένως να δανείζονται οι φερέγγυες χώρες για λογαριασμό των λιγότερο φερέγγυων, προκειμένου να επιτύχουν χαμηλότερα επιτόκια. Δεν σημαίνει (τουλάχιστον μέχρι αυτά που γνωρίζουμε σήμερα) μια Ευρώπη άλλων ταχυτήτων σε ζητήματα πολιτικής ή κοινωνικής διάστασης, όπως βιάζονται μερικοί να αδράξουν ως επιχείρημα για να αποδείξουν τη διάλυση του κοινωνικού κράτους που με κόπο επιτεύχθηκε όλα αυτά τα χρόνια.
Τέλος, το ζήτημα της εκτύπωσης χρήματος είναι ένα άλλο τεχνικό επιχείρημα που καλύπτεται με πέπλο μυστηρίου έως και άγνοιας από τις τρέχουσες αναλύσεις ακόμη και των επίσημων εκπροσώπων της ευρωζώνης. Πολλοί αναλυτές θεωρούν ότι τα παραπάνω μπορούν και πρέπει να γίνουν μέχρι τον Ιανουάριο του 2012. Ορισμένοι εξ αυτών είναι πιο ρεαλιστές και τονίζουν ότι αυτό που απαιτείται από τους Ευρωπαίους ηγέτες είναι «η δήλωση» ότι προχωρούν σε ευρωομόλογα και ένα δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα. Και πάλι όμως τα επιχειρήματα δεν μπορούν να πείσουν ούτε τις αγορές ούτε τους λαούς που καλούνται να στηρίξουν τα μέτρα και τις αποφάσεις.
Αν τα πράγματα είναι έτσι στην καρδιά της ευρωζώνης, αντιλαμβάνεται πώς είναι στην Ελλάδα! Είναι βέβαιο όμως ότι σήμερα ο νέος πρωθυπουργός μας είναι σε θέση –και τον περιμένουμε– να δώσει μια σαφέστερη εικόνα στον ελληνικό λαό για τον τι τον περιμένει στις διαφαινόμενες εξελίξεις, οι οποίες πλέον παίρνουν τον χαρακτήρα της πιο πιθανής πορείας, δηλαδή ένα ελληνικό road map για τους επόμενους μήνες εντός της ευρωζώνης.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
