ΜΑΡΙΛΙΖΑ ΞΕΝΟΓΙΑΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ ΚΕΝΟ: ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΚΑΙ ΜΥΘΟΙ

6 Μαρτίου, 2015
Οικονομία & Επιχειρείν

Μοίρασε το

Το χρηματοδοτικό κενό, που ως δαμόκλειος σπάθη επικρεμάται πάνω από τη χώρα μας και λειτουργεί ως μέσο πολιτικής πίεσης, παρότι είναι σοβαρό και επιτακτικό για αντιμετώπιση πρόβλημα, δεν είναι πρόσφατο και συγκυριακό. Αποτελεί δομικό σύμπτωμα του βασικού προβλήματος, που είναι το υπέρογκο μη διαχειρίσιμο χρέος και η πολιτική της ακραίας λιτότητας και της ύφεσης που τροφοδοτεί τον αδιέξοδο φαύλο κύκλο που ζούμε.

Τέσσερις επισημάνσεις:

1ον. Η διαπίστωση του χρηματοδοτικού κενού έγινε τον περασμένο Σεπτέμβρη στο Παρίσι, και στην ουσία τότε κατέρρευσε η πρώην συγκυβέρνηση μαζί με το success story της. Ο Γκίκας Χαρδούβελης ανέφερε χαρακτηριστικά πριν λίγες μέρες ότι τον Δεκέμβρη το κενό υπολογίστηκε στα 4 δις.

[quote text_size=”small”]

Γι αυτό τον λόγο εξάλλου η τρόϊκα απαιτούσε νέα μέτρα και επισπεύθηκε η προεδρική διαδικασία και οι εκλογές.

[/quote]

Συνεπώς οι εκπρόσωποι της πρώην συγκυβέρνησης ας μην προκαλούν με τις δηλώσεις τους, ο κόσμος θυμάται και καταλαβαίνει!
2ον. Το πρόβλημα συνεχώς θα διαιωνίζεται όσο δεν αντιμετωπίζεται. Δηλαδή όσο δεν καθίσταται διαχειρίσιμη η εξυπηρέτηση του χρέους και δεν αλλάζει η πολιτική σε μια αναπτυξιακή επεκτατική κατεύθυνση. Γιατί είναι άλλο πράγμα η ανάγκη διατήρησης μη ελλειμματικών προϋπολογισμών, ώστε να μην τροφοδοτείται το χρέος, και άλλο η καταδίκη σε υπέρογκα πρωτογενή πλεονάσματα και ακραία λιτότητα που προκαλούν οικονομική ύφεση και κοινωνική δυστυχία, και τελικά ακυρώνουν τις θυσίες και αναπαράγουν το χρηματοδοτικό κενό από τη συνεχή συρρίκνωση της οικονομίας.

Το PSI ήταν μια συντεταγμένη αναδιάρθρωση του χρέους, παρά τις επιμέρους αρνητικές πτυχές του, με κυριότερη τις επιπτώσεις στα ασφαλιστικά ταμεία και σε άλλους δημόσιους φορείς. Όσοι διαφωνήσαμε το 2012 επισημάναμε ότι θα ήταν δώρο άδωρο με τους όρους που επιβλήθηκαν, δηλαδή το μνημόνιο και τα υπέρογκα πρωτογενή πλεονάσματα. Τότε μας κατηγόρησαν ως λαϊκιστές και αντιευρωπαϊστές, αλλά λίγους μήνες μετά, τον Οκτώβριο του 2012 υποχρεώθηκαν να επιβάλουν νέα μέτρα, όπως και στα επόμενα δύο χρόνια, μέχρι το αδιέξοδο που οδήγησε στις εκλογές.

[quote text_size=”small”]

Αυτά πλέον τα έχουμε ζήσει, δεν είναι θεωρίες. Απέναντι στη νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία βρίσκονται τα αποτελέσματα μιας ατελέσφορης πολιτικής!

[/quote]

3ον. Υπάρχουν δύο μύθοι, που προβάλλονται ως άλλοθι της μνημονιακής αποτυχίας. Ισχυρίζονται ότι η αποτυχία οφείλεται αποκλειστικά στην έλλειψη μεταρρυθμίσεων. Σίγουρα χρειάζονται τολμηρές αλλαγές για την καλή και με διαφάνεια λειτουργία του κράτους και της οικονομίας. Αυτή όμως είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι βαφτίστηκε μεταρρύθμιση η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και του κατεξοχήν αναπτυξιακού ευρύτερου δημόσιου τομέα, χωρίς καμία στροφή στην ενίσχυση της παραγωγικής και αναπτυξιακής βάσης της οικονομίας. Αδιέξοδη λογική να επιμένεις σε μια Ευρωπαϊκή χώρα με υψηλού επιπέδου επιστημονικό και εργασιακό δυναμικό να την καταστήσεις ανταγωνιστική με την υποβάθμιση των εργασιακών σχέσεων, χωρίς να επενδύεις στην ποιότητα και την καινοτομία, και επιπλέον να διαμορφώνεις και ένα απαγορευτικό φορολογικό περιβάλλον.

Αποτέλεσμα, αιμορραγία του επιστημονικού δυναμικού στο εξωτερικό και ασφυξία της πραγματικής οικονομίας.Οι μεταρρυθμίσεις πουθενά δεν έφεραν ανάπτυξη από μόνες τους, χωρίς δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις, στήριξη της ζήτησης, της εργασίας και της πραγματικής οικονομίας. Ισχυρίζονται επίσης ότι μια αλλαγή του προγράμματος θα απέτρεπε τη χώρα μας από την έξοδο στις αγορές.

[quote text_size=”small”]

Η Ελλάδα όμως είναι από το 2010 εκτός αγορών, και κάθε πρόβλεψη των μνημονιακών προγραμμάτων σταδιακής εξόδου της διαψεύστηκε.

[/quote]

Να θυμίσω ότι το πρώτο μνημόνιο προέβλεπε έξοδο το τέλος του 2011, και το δεύτερο υποτίθεται αυτήν την περίοδο, μέχρι που πέρυσι διαπιστώθηκε το νέο χρηματοδοτικό κενό. Συνεπώς το αντίθετο ισχύει, μόνο με αλλαγή πολιτικής θα αποκατασταθεί η οικονομική δυναμική που θα ανοίξει σταδιακά το δρόμο της χώρας σε ομαλές συνθήκες δανεισμού!

4ον. Προκαλεί εντύπωση ότι την ίδια ώρα που η σκληροπυρηνική πλευρά στην Ευρώπη αρνείται κάθε επιχείρημα αλλαγής πολιτικής, σπεύδει να καλλιεργήσει την προοπτική μιας νέας χρηματοδότησης 20 – 30 δις Ευρώ αρκεί να συνεχιστεί η ίδια πολιτική λιτότητας, παρότι θα ανατροφοδοτήσει το αδιέξοδο μιας μαύρης υφεσιακής τρύπας με συνεχώς νέες χρηματοδοτικές ανάγκες! Βέβαια υπάρχει διαφοροποίηση και περιθώριο διαπραγμάτευσης, Φάνηκε ακόμη μια φορά από το άνοιγμα ρεαλισμού του προέδρου του Eurogroup και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Συμπέρασμα: όλα θα κριθούν στη διαπραγμάτευση και στην τελική συμφωνία. Κατά πόσο θα υπάρξει συνδυαστικά λύση στο θέμα του χρέους, αλλά και μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων, αλλαγή σε μια αντι – υφεσιακή αναπτυξιακή πολιτική διατηρώντας βασικές δεσμεύσεις δημοσιονομικής ισορροπίας.

Αυτό είναι το κομβικό σημείο μιας ρεαλιστικής συμβιβαστικής συμφωνίας. Συνεχίζω να πιστεύω και να ελπίζω ότι στις Βρυξέλλες θα επικρατήσει τελικά ο πολιτικός ρεαλισμός και η οικονομική λογική, σε μια Ευρώπη που τα τελευταία χρόνια έχει χάσει τη μνήμη και την ταυτότητα της, ώστε ακόμη και η επίκληση της κοινής λογικής και της στοιχειώδους δοκιμασμένης Κεϋνσιανής οικονομικής άποψης να αποτελεί επαναστατικό ριζοσπαστισμό!

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Μοίρασε το

ΜΑΡΙΛΙΖΑ ΞΕΝΟΓΙΑΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963 και είναι Δικηγόρος. Είναι πρώην Υπουργός Υγείας(2009-2010), Aν. Υπουργός Εξωτερικών για τις Ευρωπαϊκές Υποθέσεις(2010-2012)και Βουλευτής Β΄ Αθήνας (2007-2012). Διετέλεσε επίσης Ευρωβουλευτής(2004-2007) και Γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ(2005-2006). Παραιτήθηκε από την κυβέρνηση Παπαδήμου στις 10-2-2012 γιατί διαφώνησε με το δεύτερο Μνημόνιο, το οποίο καταψήφισε στη Βουλή και διεγράφη από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Την 1η Νοεμβρίου 2012 αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ με επιστολή της προς τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελο Βενιζέλο λόγω διαφωνίας της με τα νέα μέτρα και τη συνολική πολιτική κατεύθυνση του κόμματος. Η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963. Κατάγεται από την Κεφαλλονιά και τη Μεσσηνία. Είναι δικηγόρος. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Δημόσιο-Συνταγματικό Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Paris I). Από τα μαθητικά της κιόλας χρόνια ασχολήθηκε ενεργά με τα κοινά. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της υπήρξε ενεργό μέλος της ΠΑΣΠ και της Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ (1980-1985) και μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου των φοιτητών της Νομικής (1982-1983). Ως μέλος του Γραφείου Διεθνών Σχέσεων της Επιτροπής Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ, είχε την ευκαιρία να εκπροσωπήσει το Κίνημα σε πλήθος διεθνών διοργανώσεων (1983-1985) Το 1986 ξεκίνησε να εργάζεται ως Επιστημονικός Συνεργάτης της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ενώ στα επόμενα χρόνια, ο Ανδρέας Παπανδρέου την εμπιστεύτηκε για τη θέση του Εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ στο Προεδρείο της Ένωσης Ευρωπαϊκών Σοσιαλιστικών Κομμάτων (1989-1991) και στην Σοσιαλιστική Διεθνή (1990-1992). Από το 1991 έως το 1995 εργάστηκε ως μέλος της Πολιτικής Γραμματείας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στη συνέχεια ορίστηκε Αναπληρώτρια Διευθύντρια του γραφείου του Έλληνα Επιτρόπου στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις Βρυξέλλες (1995-1999) Από το 2002 έως τις εκλογές του Μαρτίου του 2004, διετέλεσε Γενική Γραμματέας Εμπορίου του Υπουργείου Ανάπτυξης. Από τη θέση αυτή εργάστηκε για την στήριξη των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων, την ενίσχυση της εποπτείας και τη διαφάνεια των τιμών στην αγορά, την ένταξη του εμπορίου στα Ευρωπαϊκά προγράμματα, το σύγχρονο θεσμικό πλαίσιο των Λαϊκών Αγορών και την ενίσχυση της προστασίας των καταναλωτών. Είχε την ευθύνη του συντονισμού των πολιτικών του Υπουργείου Ανάπτυξης στην Ελληνική Προεδρία στην Ε.Ε. το 2003. Στη μακρά κομματική της διαδρομή, η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου διετέλεσε, επίσης, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ (1994-2005) και του Εθνικού Συμβουλίου (2005-2012), μέλος του Τομέα Διεθνών Σχέσεων (1985-1999) και αναπληρώτρια Γραμματέας του Τομέα Αυτοδιοίκησης του Κινήματος (1999-2005). Στις Ευρωεκλογές του 2004 εκλέχτηκε Ευρωβουλευτής και ανέλαβε επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο . Συμμετείχε στις Κοινοβουλευτικές Επιτροπές Προϋπολογισμού, Ελέγχου Προϋπολογισμού, Ενέργειας- Βιομηχανίας και Έρευνας και στην Ειδική Επιτροπή για τις Νέες Δημοσιονομικές Προοπτικές της Ε.Ε. Ήταν εισηγήτρια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της Έκθεσης για την Απαλλαγή της οικονομικής χρήσης 2003 της Ε.Ε. και εισηγήτρια της χρηματοδότησης του 7ου Προγράμματος Πλαίσιο Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης της Ε.Ε. Στις 16 Μαρτίου του 2005, η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου εξελέγη ως η πρώτη γυναίκα Γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και παρέμεινε σε αυτήν τη θέση μέχρι το Δεκέμβριο του 2006. Ως Γραμματέας, εργάστηκε μεθοδικά για την πολιτική και οργανωτική ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ την περίοδο της αντιπολίτευσης και για τη μάχη των Δημοτικών και Νομαρχιακών Εκλογών τον Οκτώβρη του 2006. Το Δεκέμβριο του 2006, το Εθνικό Συμβούλιο, αναγνωρίζοντας το έργο και την προσφορά της, την εξέλεξε πρώτη σε ψήφους στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ. Ως μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου, είχε την ευθύνη διοργάνωσης του Προγραμματικού Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ, το Μάιο του 2007. Στις 16 Σεπτεμβρίου 2007 εκλέχθηκε για πρώτη φορά Βουλευτής στη Β΄ Αθήνας. Στις 25 Νοεμβρίου 2007 και μέχρι τη διεξαγωγή του 8ου Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ (13-16 Μαρτίου 2008), ορίσθηκε μέλος της Γραμματείας της Κεντρικής Οργανωτικής Επιτροπής Συνεδρίου (ΚΟΕΣ), εισηγήτρια για το νέο Καταστατικό του Κινήματος και μέλος του Πολιτικού Συντονιστικού Οργάνου του ΠΑΣΟΚ υπεύθυνη για την Κοινωνική Πολιτική. Στις 21 Μαρτίου 2008, στην 1η Σύνοδο του Εθνικού Συμβουλίου μετά το 8ο Συνέδριο του Κινήματος, επανεκλέχτηκε μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και ορίσθηκε υπεύθυνη για το Κυβερνητικό Πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ. Στις 4 Οκτωβρίου 2009 επανεκλέχθηκε Βουλευτής Β’ Αθήνας του ΠΑΣΟΚ. Από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι το Σεπτέμβριο του 2010 διετέλεσε Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Ως Υπουργός Υγείας (2009-2010) εργάστηκε για την αναβάθμιση και την κατοχύρωση του ΕΣΥ: Για την αναβάθμιση των υπηρεσιών υγείας για όλους τους πολίτες, με ειδική μέριμνα για τις υποβαθμισμένες περιοχές και τα νησιά Καθιέρωσε την Ολοήμερη λειτουργία των Νοσοκομείων Θέσπισε κίνητρα για την παρουσία γιατρών στα νησιά και τις απομακρυσμένες περιοχές Άνοιξε 84 κρεβάτια Μονάδων Εντατικής Θεραπείας Καθιέρωσε το θεσμό του εθελοντισμού στο ΕΣΥ Απλούστευσε και επιτάχυνε μέσω ΑΣΕΠ την διαδικασία πρόσληψης νοσηλευτικού προσωπικού Για την κατοχύρωση του δημόσιου συμφέροντος στην υγεία, μέσα από τον εξορθολογισμό, τη διαφάνεια και τον έλεγχο στη λειτουργία του ΕΣΥ Θέσπισε το Ηλεκτρονικό Παρατηρητήριο Τιμών για την προμήθεια αναλώσιμων υλικών Θέσπισε τους ηλεκτρονικούς διαγωνισμούς προμηθειών και υλοποίησε για πρώτη φορά ετήσιο προγραμματισμό προμηθειών Επανέφερε τη λίστα φαρμάκων και καθιέρωσε διαγωνισμούς για την προμήθεια φαρμάκων στα νοσοκομεία του ΕΣΥ με βάση τη δραστική ουσία Προχώρησε στη μηνιαία καταγραφή και απόδοση λογαριασμού από τα νοσοκομεία για τον αποτελεσματικό έλεγχο των δαπανών τους Ενίσχυσε τους ελεγκτικούς μηχανισμούς και τις διαδικασίες εποπτείας Ρύθμισε τα χρέη των νοσοκομείων της περιόδου 2005-2009 με τη διασφάλιση του δημόσιου συμφέροντος και μεγάλη έκπτωση (άνω των 15%) υπέρ του δημοσίου Στις 7 Σεπτεμβρίου 2010 ανέλαβε Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών υπεύθυνη για τις Ευρωπαϊκές Υποθέσεις και παρέμεινε σ’ αυτήν τη θέση έως τις 10 Φεβρουαρίου 2012 που παραιτήθηκε από την κυβέρνηση Παπαδήμου λόγω της διαφωνίας της με τις ρυθμίσεις του δεύτερου Μνημονίου και ιδιαίτερα όσον αφορά στις συλλογικές διαπραγματεύσεις και στα εργασιακά δικαιώματα. Ως αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών συνέβαλε: Στην προώθηση της υπόθεσης του ευρωομολόγου Στο σχεδιασμό ευρωπαϊκών μέτρων για την αντιμετώπιση της ύφεσης, με έμφαση στην ανάπτυξη και στην απασχόληση Στην κατοχύρωση, σε ευρωπαϊκό θεσμικό επίπεδο, των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των εργασιακών δικαιωμάτων Στην ενίσχυση της ευρωπαϊκής συμμετοχής στη χρηματοδότηση από τα Διαρθρωτικά Ταμεία στις χώρες που δοκιμάζονται Στη διαμόρφωση συμμαχιών με τις χώρες του Νότου και της Ανατολικής Ευρώπης προκειμένου να κατοχυρωθούν οι αναγκαίες πιστώσεις προς την Ελλάδα και τις άλλες χώρες της περιφέρειας, για την περίοδο 2014-2020 Καταψήφισε στη Βουλή το δεύτερο Μνημόνιο στις 12 Φεβρουαρίου 2012, διεγράφη από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, και δεν ψήφισε τη νέα Δανειακή Σύμβαση. Εντάχθηκε στο ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ της Β’ Αθήνας στις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου του 2012 υποστηρίζοντας την ανάγκη σχηματισμού μιας προοδευτικής κυβέρνησης μετά τις εκλογές για την επαναδιαπραγμάτευση της Δανειακής Σύμβασης. Με επιστολή της στον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελο Βενιζέλο την 1η Νοεμβρίου 2012 αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ εκφράζοντας την διαφωνία της με τα νέα μέτρα, την πολιτική της κυβέρνησης συνεργασίας και τη συνολική πολιτική του κόμματος.