Όποιος σκεφθεί ότι ο τίτλος αναφέρεται στο οικονομικό επιτελείο της κυβερνήσεως ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΟΣ! Στο παρόν άρθρο κάθε ομοιότητα με ονόματα και καταστάσεις δεν είναι καθόλου τυχαία ή συμπτωματική! Λυπάμαι, αλλά δεν χωρούν ευγένειες υπό τις παρούσες συνθήκες.
Μόνον οι λέξεις «ηλιθιότητα και και ασχετοσύνη» μπορούν να χαρακτηρίσουν αυτούς που αποφασίζουν και εφαρμόζουν την οικονομική πολιτική στη χώρα μας.
Αδυνατώντας, η κυβέρνηση, λόγω άγνοιας, φαυλότητος και ανικανότητος να προβεί σε οποιαδήποτε εποικοδομητική δράση, περιορίζεται σε ένα αδιέξοδο και γι’ αυτό επικίνδυνο παιχνίδι εξοντωτικής υπερφορολόγησης των πάντων, χωρίς όμως να έχει καταφέρει τίποτα ουσιαστικό. Η ύφεση συνεχίζεται ακάθεκτη, το δημόσιο χρέος ουδόλως μειώθηκε ή προβλέπεται να μειωθεί ενώ το το πρωτογεννές πλεόνασμα δεν είναι παρά αποτέλεσμα της πλέον ειδεχθούς δημιουργικής λογιστικής! Οτιδήποτε και εάν συμβεί, το πλέον πιθανό είναι να υπάρξουν και άλλα φορολογικά μέτρα και περαιτέρω περικοπή στις δημόσιες δαπάνες. Το μόνο ερώτημα είναι πότε θα επέλθει η οριστική κατάρρευση και πόσο μεγάλο θα είναι το κόστος, διότι το ποιος θα το επωμιστεί το γνωρίζουμε!
Είκοσι δύο -22- νέοι φορολογικοί νόμοι ψήφισε η Βουλή την τελευταία διετία. Είκοσι δύο νόμοι που απλώς αυξάνουν την φορολογία νομικών και φυσικών προσώπων, που περιπλέκουν αντί να απλοποιούν το φορολογικό σύστημα και οι οποίοι δεν έχουν την ελάχιστη αναπτυξιακή διάσταση. Παρ’ όλα αυτά, στο τέλος του 2011 οι οφειλές φόρων ανήλθαν σε 45 δισ. ευρώ, στο τέλος του 2012 στα 56 δισ. ευρώ, ενώ στο τέλος Ιουλίου του τρέχοντος έτους οι οφειλές αυξήθηκαν στα 60 δισ. ευρώ, σχεδόν το ένα πέμπτο του δημοσίου χρέους εν’ω η ύφεση μπαίνει, αισίως, στο 6ο έτος! Το πως αισθάνονται οι πολίτες από την ανηλεή φορολογική επιδρομή, καλύτερα να μην το περιγράψουμε… Ούτε να αναφερθούμε στην καθημερινή κατάρρευση τμημάτων του παραγωγικού ιστού της χώρας…
Προφανώς, αυτά διαπιστώνει και ο διευθυντής του capital.gr, κ. Θανάσης Μαυρίδης, και γράφει «Ποιός αποφασίζει για τους φόρους μας γαμώ τον φελέκι μου;!!!».
Ειλικρινώς, δεν γνωρίζω ποιός εισηγείται αυτό τον φορολογικό παραλογισμό, γνωρίζω όμως τι ανακοινώνουν διάφοροι φορείς, δημόσιοι και ιδιωτικοί, για το συγκεκριμένο θέμα:
– Στη θέσπιση σταθερού και απλού φορολογικού νομοθετικού πλαισίου και λήψη μέτρων για την καταπολέμηση της διαφθοράς, αναφέρεται ο Συνήγορος του Πολίτη, στην πρώτη ειδική έκθεσή του για την υγιή ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας, διαπιστώνοντας ότι τα τελευταία έτη, η προσπάθεια του κράτους να περιορίσει τις δαπάνες και να αυξήσει τα έσοδά του έχει δημιουργήσει σειρά προβλημάτων που έχουν ως αποτέλεσμα τη συρρίκνωση της ρευστότητας των επιχειρήσεων, ενώ, ταυτόχρονα, δεν υπάρχουν αποτελεσματικές μέθοδοι ρύθμισης των οφειλών των επιχειρήσεων και κατάλληλο περιβάλλον για την επανεκκίνηση της δραστηριότητάς τους.
– Η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής λέει ότι στο νέο Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος ΚΦΕ, (τον 22ο νόμο να υποθέσω;) υπάρχουν προχείρως διατυπωμένες και αποσπασματικές διατάξεις και συνεχίζει λέγοντας ότι μερικές απ αυτές π.χ. αυτή περί αφορολόγητων αποθεματικών, είναι αντιφατικές και πλήρως αντισυνταγματικές!!! Αναρωτιέμαι εάν οι βουλευτές μας διαβάζουν τα πορίσματα των επιστημονικών επιτροπών πριν νομοθετήσουν. Είναι τόση η προχειρότητα και η ασάφεια, ώστε να πρέπει να εκδοθούν εκατοντάδες ερμηνευτικές εγκύκλιοι με τελικό αποτέλεσμα το συνωστισμό υποθέσεων στα φορολογικά δικαστήρια. Αξίζει, εδώ, να αναφερθώ στην ομιλία του κ. Δημήτριου Κλαδή, δικηγόρου και εκδότη της «φορολογικής νομοθεσίας», σε συμπόσιο της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών όπου ανέφερε ότι η «έκδοση και κοινοποίηση δικαστικής αποφάσεως απαιτεί πρωτοδίκως 2 έως 3 χρόνια, κατ’ έφεση άλλα 2 με 3 και αμετακλήτως κατ αναίρεση άλλα 5, δηλαδή, συνολικώς 10 χρόνια!!!
Μάλλον τα λεγόμενα του κ. Κλαδή γνωρίζει και πλήθος επιχειρηματιών ή τουλάχιστον οι λογιστές τους, διότι δεν εξηγείται αλλιώς να αναγράφεται στους NewYorkTimes ότι «Εν τω μεταξύ, σύμφωνα με λογιστές, οι προσπάθειες για την αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος έχουν δημιουργήσει έναν τέτοιον κυκεώνα νόμων που θα χρειαστούν μήνες, αν όχι χρόνια, ώστε αυτοί να γίνουν κατανοητή… Η έλλειψη εμφανών ενεργειών από την πλευρά της κυβέρνησης είναι ένας από τους λόγους που επικαλούνται πολλοί Έλληνες για τη δυσαρέσκειά τους έναντι των προσπαθειών για είσπραξη φόρων. Οι λογιστές από την πλευρά τους τονίζουν ότι έχουν αποτύχει και οι προσπάθειες για την αναμόρφωση του φορολογικού κώδικα, που αντί να απλοποιεί το σύστημα, το έχει κάνει χαοτικό. Σύμφωνα με λογιστές, πολλοί από τους ιδιοκτήτες επιχειρήσεων αρνούνται να πληρώσουν ή στρέφονται στη Δικαιοσύνη, γνωρίζοντας πως έτσι θα καθυστερήσει η πληρωμή των οφειλών τους.»
– Στην εξαμηνιαία έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου «FiscalMonitor», που δόθηκε στη δημοσιότητα στις 9 Οκτωβρίου, με θέμα αν οι φορολογικές μεταρρυθμίσεις μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση του δημοσίου χρέους και κατ’ επέκταση να προωθήσουν την ανάπτυξη, δεν αναφέρεται πουθενά η οριζόντια και αδιάκριτη αύξηση φόρων στα εισοδήματα των πολιτών και επιχειρήσεων. Μιλά για ΦΠΑ, όχι όμως την αύξηση του αλλά την διεύρυνση της φορολογικής βάσης, μιλά για φορολόγηση των υψηλών εισοδημάτων και μιλά για φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Προϋποθέσεις που -στοιχηματίζω την επόμενη δόση μου στην εφορία, αν χάσετε την πληρώνετε εσείς- ουδεμία σχέση έχουν με αυτές της ελληνικής φορολογικής νομοθεσίας.
– Στην πρόσφατη έκθεση του World ΕconomicForum (WEF) για τη διεθνή ανταγωνιστικότητα, έτσι όπως την αναλύει και την παρουσιάζει στο euro2day.gr ο δημοσιογράφος κ. Γιώργος Παπανικολάου, «…η Ελλάδα πρέπει να στηριχθεί στις καινοτομίες, τεχνολογικές και μη, ώστε να μπορέσει να φέρει την πολυπόθητη ανάπτυξη». Αντιθέτως, «…..από τις ίδιες τις βαθμολογίες της μελέτης, προκύπτει ότι υπάρχει σοβαρό θέμα στο θεσμικό πλαίσιο και στη λειτουργία του, ιδίως σε ότι αφορά τους κανονισμούς του κράτους, τη λειτουργία του μηχανισμού του, την εφαρμογή της Δικαιοσύνης και τη λειτουργία του επιχειρείν, τομείς στους οποίους ελάχιστα έχουν αλλάξει. Εξίσου προφανής είναι η πολύ δυσμενής επίπτωση της φορολογικής λαίλαπας, όχι μόνον στην ίδια την επιχειρηματική δραστηριότητα αλλά και στους εργαζόμενους, που χάνουν κίνητρο εργασίας, καθώς τα πραγματικά τους εισοδήματα συνθλίβονται μεταξύ μειώσεων αμοιβής, κρατήσεων και συστηματικής πλέον υπερφορολόγησης…». Στους 12 πυλώνες που αναφέρει το WEF για την ανταγωνιστικότητα πουθενά δεν αναφέρει την υπερφορολόγηση ως ένα προαπαιτούμενο της ανάπτυξης.
– Προ ετών, ο κ. Γεώργιος Μπήτρος, καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, έγραφε στο Βήμα: «Γίνεται αυτό γιατί οι κυβερνήσεις δεν επιθυμούν να δημιουργήσουν πρωτογενή πλεονάσματα και να καλυτερεύσουν τις κοινωνικές υπηρεσίες; Ή μήπως γίνεται γιατί ξαφνικά οι κυβερνήσεις έγιναν θιασώτες της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας; Δεν πρόκειται για τίποτε περί αυτών. Οι κυβερνήσεις λιγοστεύουν τα κλιμάκια της φορολογικής κλίμακας και μειώνουν τους οριακούς συντελεστές σε κάθε κλιμάκιο εισοδήματος γιατί, μεταξύ των άλλων ευεργετικών επιδράσεων, έχει διαπιστωθεί ότι η σχέση του ρυθμού της οικονομικής ανάπτυξης μιας χώρας και της φορολογικής επιβάρυνσης στα ατομικά εισοδήματα είναι αρνητική. Με άλλα λόγια, όταν μειώνεται η φορολογική επιβάρυνση, ο ρυθμός ανάπτυξης επιταχύνεται, και αντιθέτως.»
– Προ επίρρωση των ανωτέρω έρχεται και ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων Βορείου Ελλάδος κ Αθανάσιος Σαββάκης σε πρόσφατο άρθρο του και μας λέει ότι: «Είναι ανήκουστο κάθε φορά που τα δημόσια έσοδα δεν είναι εντός των στόχων που έχουν τεθεί στο πλαίσιο της δημοσιονομικής προσαρμογής, οι επιχειρήσεις και οι πολίτες να καλούμαστε να “πληρώσουμε το μάρμαρο”. Δυστυχώς τα τελευταία τέσσερα χρόνια, έχουμε πάψει να μιλάμε για υπερφορολόγηση, και μιλάμε πλέον για “κύκλους υπερφορολόγησης”. Αντί το κράτος να κάνει ότι είναι δυνατόν για να περιορίσει τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή και να μειώσει τον δημόσιο τομέα που βρίσκεται στο απυρόβλητο, καταφεύγει στη φορολόγηση των πάντων, θεωρώντας ότι έτσι θα περιορισθεί το έλλειμμα και θα δημιουργηθεί πρωτογενές πλεόνασμα, που θα μειώσει τελικά το χρέος. Αυτή η αντιαναπτυξιακή επιδρομή στα -όσα έχουν απομείνει- εισοδήματα επιχειρήσεων και πολιτών είναι ευθεία απειλή εναντίον της επιχειρηματικότητας και, κατά συνέπεια, της κοινωνικής συνοχής.»
– Η πολυεθνική εταιρεία ελεγκτών και φορολογικών συμβούλων Deloitte, αναφερόμενη στη χώρα μας ως παράδειγμα προς αποφυγήν, αναφέρει στα συμπεράσματα πανευρωπαϊκής ερεύνης της για φορολογικά θέματα ότι «Οι επιχειρήσεις δεν εστιάζουν στο να πληρώνουν λιγότερα για φόρους, αλλά η προτεραιότητά τους είναι να είναι σωστές φορολογικά και να βελτιώσουν τη φορολογική τους συμμόρφωση…… όμως, οι επικεφαλής των φορολογικών τμημάτων των επιχειρήσεων, θέτουν, ως πρώτη προτεραιότητα, την σταθερή φορολογική νομοθεσία!» Λέτε η πολυεθνική Deloitte να συνομώτησε με τον κ. Σαββάκη;!!!
Ως επίλογο ξεκαθαρίζω ότι αν τυχόν, από τα γραφόμενά μου, κάποιος βγάλει το συμπέρασμα ότι δεν είμαι υπέρ της φορολογίας επιχειρήσεων και πολιτών τότε τον διαβεβαιώ ότι κάνει λάθος. Αυτό όμως που ζούμε στην Ελλάδα την τελευταία διετία είναι ανήκουστο. Παραφράζοντας τον κ. Θανάσης Μαυρίδης, του capital.gr, «Οι άνθρωποι είναι τρελοί. Συνεχίζουν και βάζουν φόρους, όταν γνωρίζουν ότι ο κόσμος δεν έχει άλλα χρήματα να πληρώνει. Είναι κάτι περισσότερο από σαφές ότι τώρα περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη φορά η χώρα χρειάζεται ένα εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση και όχι νέους φόρους… Η χώρα χρειάζεται μία συμφωνία για την επιβίωση της. Κανείς δεν σκοπεύει να μας βγάλει από την κρίση. Μόνοι μας θα βγούμε από το πηγάδι!»
* Ο κ. Ευγένιος Β. Καλαϊτζόπουλος είναι Οικονομολόγος (ΜΒΑ) και Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας λογιστών και φορολογικών συμβούλκων AFCompany Α.Ε. Επίσης, είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου των Δημοκρατικών (www.dimokratikoi.gr) και υποψήφιος με την ΑΚΙΟΕ στις εκλογές του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος