Η ελληνική οικονομία έχει ξεφύγει από τη «διακεκαυμένη» ζώνη του Grexit, κάτι που έχει αποτυπωθεί ήδη στα επιτόκια των ελληνικών κρατικών τίτλων αλλά και στο ελληνικό Χρηματιστήριο. Αναμφίβολα, πρόκειται για μια ανακλαστική αντίδραση των βασικών μηχανισμών της αγοράς, όταν αποτρέπονται τα χειρότερα. Η Ελλάδα έχει υπογράψει ένα συμβόλαιο… τιμής με τους εταίρους-δανειστές για τη διάσωσή της και οφείλει να το τηρήσει στο ακέραιο. Βεβαίως, το μείγμα των μέτρων που εφαρμόζονται σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να χαρακτηριστούν αναπτυξιακά, αλλά από το ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα…
Αυτό στο οποίο πρέπει να εστιάσουν οι ελληνικές αρχές από τούδε και στο εξής είναι ο χρόνος εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων και η κατά το δυνατόν άμεση αποτελεσματικότητά τους. Βεβαίως, με νέους φόρους και ύφεση, αλλά και με «κόκκινο» ιδιωτικό χρέος στα 210 δισ. ευρώ δεν μπορούμε να είμαστε ιδιαιτέρως αισιόδοξοι. Η επιστροφή στην ουσιαστική ανάπτυξη θα αργήσει και η οικονομία δεν θα μπορέσει μέσα σε σχετικά σύντομα χρονικό διάστημα να δημιουργήσει πολλές περισσότερες θέσεις πλήρους απασχόλησης. Ήδη έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος και αυτό αποτυπώνεται στα βασικά μεγέθη. ΑΕΠ, Κατανάλωση, Επενδύσεις, Εισαγωγές και Εξαγωγές βρίσκονται σήμερα στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων 12 μηνών, ανακόπτοντας μια ανοδική πορεία που είχε ξεκινήσει από το 2014.
Τα πειράματα του πρώτου εξαμήνου του 2015 με την… περήφανη διαπραγμάτευση έχουν συσσωρεύσει πρόσθετο κόστος και ήδη ο λογαριασμός έχει… παραφουσκώσει. Έπρεπε, λόγου χάρη και υπό κανονικές συνθήκες να είμαστε στο επίπεδο 5 από το επίπεδο 3 που βρισκόμασταν το 2014, και τώρα βολοδέρνουμε στο 2 για να μην πούμε και χαμηλότερα. Έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος και όλοι γνωρίζουμε ότι ο χρόνος στην οικονομία είναι χρήμα. Και μάλιστα ισοδυναμεί με πρόσθετο βάρος πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ.
Το ζητούμενο είναι τι κάνουμε από δω και πέρα. Ο γράφων προ πολλών εβδομάδων είχε επισημάνει από την παρούσα στήλη, ότι απαραίτητο στοιχείο για την ανάκτηση της αξιοπιστίας μας στις αγορές θα ήταν καταρχάς, ένα επιθετικό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων. Το νέο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων θα περιλαμβάνει όλα τα περιουσιακά στοιχεία του Κράτους και τις ΔΕΚΟ όπου το Δημόσιο απέτυχε ως μάνατζερ ή είχε πολύ χαμηλές επιδόσεις. Είναι μια πολύ καλή πρώτη κίνηση. Είτε μας αρέσει, είτε όχι, η χώρα μας έχει ανάγκη από δεκάδες δισεκατομμύρια επενδύσεων μέσα στα επόμενα χρόνια, τα οποία δεν υπάρχουν στο εσωτερικό. Μοιραία λοιπόν, η επανεκκίνηση της οικονομίας θα προέλθει μέσα από την εισροή επενδυτικών κεφαλαίων που θα διοχετευτούν στην αγορά κρατικών περιουσιακών στοιχείων και γενικά σε ιδιωτικές επενδύσεις. Η ελληνική οικονομία μοιάζει με έναν πολυτραυματία, ο οποίος έχει χάσει πολύ αίμα μετά από ένα σοβαρό τροχαίο και νομίζει ότι με ένα ποτήρι… πορτοκαλάδα θα το αναπληρώσει! Είναι προφανές ότι χρειάζεται… μετάγγιση αίματος, δηλαδή τεράστια κεφάλαια από το εξωτερικό. Με βάση όσα ψήφισε η κυβέρνηση, το Υπερ-ταμείο Αποκρατικοποιήσεων υπό την καθοδήγηση των εταίρων-δανειστών δύναται να αποτελέσει την προμετωπίδα για την τόνωση του επενδυτικού ενδιαφέροντος. Αρκεί βεβαίως όλα να γίνουν μέσα στο συντομότερο δυνατό χρόνο με τη μέγιστη δυνατή αποτελεσματικότητα. Δηλαδή, τα πάντα πρέπει να περάσουν στον έλεγχο των ιδιωτών, εάν θέλουμε να έχουμε μέλλον τα επόμενα χρόνια.
Εκτός από το Υπερ-Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων ο έτερος πυλώνας επανεκκίνησης της οικονομίας είναι η πώληση των «κόκκινων» δανείων σε funds. Εδώ, δεν αναφερόμαστε σε ένα τριάρι στου… Ρέντη, ούτε στην γκαρσονιέρα που αγοράστηκε με δάνειο στην… Πλατεία Βάθη. Αναφερόμαστε ξεκάθαρα στις επιχειρήσεις εκείνες οι οποίες έχουν βάλει λουκέτο λόγω οφειλών προς τις τράπεζες και το Δημόσιο και οι οποίες μπορούν να περάσουν στα χέρια ξένων επιχειρηματικών ομίλων με μια ενδιάμεση… στάση στα funds. Η Ελλάδα κρύβει πολλές επενδυτικές ευκαιρίες που η συντριπτική πλειονότητα των περισσότερων αδυνατεί να συλλάβει. Βλέπουμε όλοι το βραχυπρόθεσμο και δεν μπορούμε να διακρίνουμε τη μεγάλη εικόνα γιατί υπάρχει μπροστά μας πολύς καπνός. Η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια μπορεί να αποτελέσει το μεγαλύτερο turn around story του πλανήτη, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα συνεχίσουν να μας συνοδεύουν ο κακός μας εαυτός, η ιδεοληπτική… ξεροκεφαλιά μας και η… βλακεία μας!
Η αποκατάσταση συνθηκών σταθερότητας στην οικονομία μπορεί να οδηγήσει ακόμη και εντός του 2017 σε μια… δειλή έξοδο στις αγορές. Εάν έχει δημιουργηθεί ένα θετικό momentum στο μέτωπο των αποκρατικοποιήσεων και της διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων, τότε θα έχουν τεθεί οι βάσεις για την απογείωση της οικονομίας τα επόμενα χρόνια. Εδώ βεβαίως, υπάρχει ένα ζήτημα. Οι πολιτικοί έχουν αποδείξει στην πράξη ότι είναι ανίκανοι και δεν… το έχουν. Είτε δεν μπορούν, είτε δεν το πιστεύουν. Οι μόνοι που μπορούν να μας καθοδηγήσουν σωστά είναι οι ίδιοι οι εταίροι-δανειστές, δυστυχώς, μέσα από την εφαρμογή ενός καταναγκαστικού προγράμματος διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Έχουν άμεσο όφελος, καθώς πρέπει να λάβουν μακροπρόθεσμα τα κεφάλαια που έχουν δανείσει στη χώρα μας. Επιπλέον, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε και εμείς ότι το επιθετικό άνοιγμα της οικονομίας αποτελεί τον αδιαμφισβήτητο οδηγό για να μειωθεί η εξάρτηση της χώρας από τον δανεισμό και να αποκτήσουμε μεγαλύτερους βαθμούς πολιτικής ελευθερίας.
Δυστυχώς, όλα τα αυτονόητα, εξακολουθούμε να τα συζητούμε εν έτει 2016, ενώ θα έπρεπε ήδη να εφαρμόζονται και να αποδίδουν. Το κάλλιο αργά παρά ποτέ είναι σίγουρα μια καλή δικαιολογία, αλλά όλοι καταλαβαίνουμε ότι το κόστος είναι τεράστιο. Τώρα που τελείωσαν τα αντιμνημονιακά… παραμύθια ήρθε η ώρα να σοβαρευτούμε και να θέσουμε σε νέες βάσεις την οργάνωση της οικονομίας και του Κράτους. Εάν θέλουμε να έχουμε ένα καλύτερο μέλλον και μάλιστα χωρίς εξαρτήσεις…
* Το σκίτσο είναι του Θοδωρή Μακρή
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
