ΣΤΟ 60% ΤΟΥ ΑΕΠ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟ 120% ΕΙΝΑΙ ΒΙΩΣΙΜΟ ΤΟ ΧΡΕΟΣ

Μοίρασε το

Ο μεγαλύτερος αστικός μύθος της ζοφερής μνημονιακής Ελλάδας είναι ότι το δημόσιο χρέος θα είναι βιώσιμο όταν αυτό μειωθεί στο 120% του ΑΕΠ το 2020. Πρόκειται για μύθευμα γιατί, η Συνθήκη του Μάαστριχτ και το Δημοσιονομικό Σύμφωνο θεωρούν βιώσιμο το δημόσιο χρέος στο 60% του ΑΕΠ. Το λένε και τα βιβλία.

Συνεπώς, αν πέσει το ελληνικό χρέος στο 120% του ΑΕΠ δεν θα είναι πραγματικά βιώσιμο, αλλά η Ελλάδα, σύμφωνα με όσα η Τρόικα υπολογίζει, θα μπορεί να το αποπληρώνει, άσχετα εάν η κοινωνία διαλυθεί και η χώρα καταστραφεί.

Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δήλωσε πρόσφατα στο περιοδικό Focus ότι στόχος είναι να μην υπάρξει νέο χρέος για την Γερμανία από το 2015 και κατόπιν και να μειωθεί ο λόγος του χρέους προς το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ) της χώρας του κάτω από το 60% από περίπου 80% σήμερα μέσα σε 10 χρόνια. Δηλαδή, η κραταιά Γερμανία που δανείζεται με 0% χρειάζεται δέκα χρόνια για να ρίξει το χρέος της κατά 20% του ΑΕΠ της. Αντίθετα, η Ελλάδα που έχασε πάνω από το 25% του εθνικού της εισοδήματος σε έξι χρόνια ύφεσης, πρωτοφανές για ανεξάρτητο κράτος σε καιρό ειρήνης, καλείται να το μειώσει σε εφτά χρόνια κατά 55%!

Υπενθυμίζεται ότι το 2009 όταν ξέσπασε η κρίση το χρέος ήταν στο 129,7% του ΑΕΠ (299,7 δισ. ευρώ) και μετά τα αλλεπάλληλα μνημόνια έφτασε να είναι το 2013 στο 175,5% του ΑΕΠ (319,4 δισ. ευρώ). Κι όλα αυτά παρά το «κούρεμα» του PSI των 103 δισ. ευρώ.

Τύφλωση ή ο απόλυτος παραλογισμός; Βλακεία ή υποτέλεια; … ή ίσως, μια … τελετουργική αυτοκτονία;

Το αδιέξοδο καταγράφεται και στο δημοσιονομικό έλλειμμα, το οποίο η EUROSTAT το πιστοποίησε τελευταία στο 9% του ΑΕΠ για το 2012 (17,4 δισ. ευρώ), έναντι του 3% που απαιτεί το δημοσιονομικό σύμφωνο. Η δε ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε ότι το σωτήριο έτος 2012, το δημόσιο ενοποιημένο χρέος ανήλθε στα 303,9 δισ. ευρώ, δηλαδή στο 156,9% του ΑΕΠ, ενώ το ΑΕΠ της χώρας υποχώρησε στα 193,7 δισ. ευρώ, από 208,5 δισ. ευρώ το 2011, δηλαδή είχαμε ύφεση 7,1% μέσα σε έναν χρόνο. Το 2009 το ΑΕΠ ήταν 231 δισ. ευρώ.

Το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής στην επίμαχη έκθεσή του για το χρέος  επισημαίνει ότι από το β’ εξάμηνο του 2014 που θα έχει καταβληθεί και η τελευταία δόση από τους πιστωτές, «οι πόροι που διαθέτει η χώρα δεν θα επαρκούν για να καλύψει τις υποχρεώσεις προς πληρωμή των τόκων για τα δάνεια που έχει λάβει», δηλαδή «δεν θα επαρκεί το πρωτογενές πλεόνασμα για την πληρωμή των τόκων». Μόνο για τα χρεολύσια, οι απαιτήσεις τα επόμενα χρόνια ανέρχονται σε 70,5 δισ. ευρώ και κατά την εκτίμηση της έκθεσης, «οι ελαφρύνσεις είναι μεν αναγκαίες, αλλά δεν αρκούν για μια οριστική λύση του προβλήματος και αφήνουν την Ελλάδα έκθετη στις απροσδόκητες διαταραχές της διεθνούς και ευρωπαϊκής οικονομίας».

Είναι προφανές ότι το σχέδιο ούτε βγαίνει, ούτε έχει στόχο την διάσωση της χώρας και το ερώτημα είναι τι κάνουμε; Η μόνη ελπίδα της κυβέρνησης φαίνεται πως είναι η μετάθεση της αποπληρωμής του χρέους των 130 δισ. ευρώ του δεύτερου πακέτου στην επόμενη 50ετία, με την έκδοση ομολόγου διάρκειας 50 ετών.

Την πιο προχωρημένη και ξεκάθαρη θέση για το ελληνικό χρέος φαίνεται να την έχει η ελβετική UBS, η οποία θεωρεί ως μόνη ρεαλιστική λύση για τη διάσωση της Ελλάδας την πλήρη διαγραφή του και τονίζει πως «ακόμη κι αν η Ελλάδα κερδίσει περισσότερο χρόνο, ή ακόμη κι αν λάβει περισσότερα χρήματα, θα συνεχίσει να είναι μια αφερέγγυα χώρα».

Κι εδώ υπεισέρχεται η φαντασίωση της ανάπτυξης. Χωρίς την οριστική επίλυση του ζητήματος του χρέους καμία σοβαρή άμεση επένδυση δεν πρόκειται να γίνει. Οι όποιες εξαγορές που γίνονται στο πλαίσιο των ιδιωτικοποιήσεων, είτε πρόκειται για κερδοσκοπία λόγω του ευτελούς τιμήματος (ΟΠΑΠ), είτε πρόκειται για στρατηγική γεωοικονομική τοποθέτηση (ΔΕΣΦΑ), δεν αποτελούν επενδύσεις αλλά αγορά ενεργητικού, που δεν σημαίνει και πολλά πράγματα για την ανάπτυξη και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Η όποια «ανάπτυξη» καταγραφεί προς το τέλος του 2014 δεν θα είναι πραγματική, απλώς θα πρόκειται για λογιστικές ωριμάνσεις.  Άρα, αν δεν λυθεί το πρόβλημα του χρέους ούτε επενδύσεις θα γίνουν, ούτε η ανάπτυξη θα έρθει. Όλα τα άλλα είναι μνημονιακός λαϊκισμός.

Το άρθρο δημοσιεύεται στο www.makisandronopoulos.blogspot.com

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου