Στην πιο κρίσιμη στιγμή της ανάκαμψης για τη χώρα, οι ψηφοφόροι επέλεξαν να… τιμωρήσουν το παλιό επιβραβεύοντας το νέο και… ευχάριστο. Το αποτέλεσμα είναι η επιδείνωση των οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών κατά τους τελευταίους 14 μήνες. Δεν υπάρχει κάτι, στο οποίο να βασιστούμε και να εκφράσουμε την αισιοδοξία μας ότι πηγαίνουμε προς τη σωστή κατεύθυνση. Οι φόροι πνίγουν ακόμη περισσότερο την οικονομία, το ιδιωτικό χρέος βρίσκεται εκτός ελέγχου, η αξιολόγηση καρκινοβατεί και η εμπιστοσύνη των αγορών βρίσκεται στο ναδίρ.
[quote text_size=”small”]
Το ζητούμενο για τη χώρα δεν είναι απλά η ολοκλήρωση της αξιολόγησης, καθώς όλα θα κριθούν από την αποτελεσματικότητα των μέτρων σε επίπεδο εφαρμογής.
[/quote]
Οι παράγοντες που έχουν επιφορτιστεί με αυτήν την ευθύνη είναι ανεπαρκείς και κατώτεροι των περιστάσεων. Επηρεασμένοι από το… σύνδρομο της ιδεοληψίας οι σημερινοί κυβερνώντες λαμβάνουν αποφάσεις οι οποίες καθημερινά φέρνουν τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας σε ολοένα και μεγαλύτερο αδιέξοδο. Έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί οι συνθήκες ουδείς αυτή τη στιγμή είναι διατεθειμένος να… αγοράσει Ελλάδα. Στο παρασκήνιο βεβαίως υπάρχει κινητικότητα σε επίπεδο διεθνών επενδυτικών ομίλων και funds, ωστόσο, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί το πολιτικοοικονομικό περιβάλλον, μάλλον θα μείνουμε με την… ελπίδα.
Ένας παράγοντας ο οποίος θα μπορούσε να προκαλέσει κινητικότητα στα διεθνή κεφάλαια είναι η επιστροφή καταθέσεων. Όμως, τα capital controls εξακολουθούν να λειτουργούν ακόμη αποτρεπτικά. Και επιπλέον, δεν μπορούν να υπάρξουν θετικές εξελίξεις σε αυτό το μέτωπο εάν δεν προχωρήσει η διαχείριση των «κόκκινων» δανείων προσελκύοντας ξένους επενδυτές. Για όλα υπάρχει μια συγκεκριμένη πορεία και δεν μπορούμε να λειτουργούμε με άλματα στο κενό του… παραλογισμού. Όπως πολύ σωστά λέει η Τράπεζα της Ελλάδος, καμία άρση των περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων δεν μπορεί να υπάρξει εάν δεν επιστρέψουν οι μισές από τις καταθέσεις που έφυγαν. Κοντολογίς, αν δεν ανέλθουν οι καταθέσεις τουλάχιστον στα 150 δισ. ευρώ, ας μην περιμένουμε κινητοποίηση των διεθνών κεφαλαίων και τοποθέτηση τους στην ελληνική οικονομία.
[quote text_size=”small”]
Η χώρα έχει αυτή τη στιγμή μεγάλη ανάγκη από την προσέλκυση ιδιωτικών κεφαλαίων. Σύμφωνα με το ΙΟΒΕ έως το 2020 απαιτούνται 100 δισ. ευρώ ιδιωτικών επενδύσεων προκειμένου η οικονομία να ανακτήσει το επίπεδο στο οποίο βρισκόταν το 2014!!! Εκτός του θέματος της διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων απαιτείται μια επιθετική πολιτική ιδιωτικοποιήσεων και απελευθέρωσης αγορών και επαγγελμάτων.
[/quote]
Στόχος είναι να μπουν όσο γίνεται περισσότεροι παίκτες στην αγορά. Έτσι θα ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα στην οικονομία και θα υπάρξει κινητικότητα σε επίπεδο κεφαλαίων. Επιπλέον, όσο περισσότερο θα ανοίγεται η οικονομία στην ιδιωτική δραστηριότητα τόσο θα μεγαλώνουν τα περιθώρια για εκλογίκευση των φόρων. Ζητούμενο είναι να κατακτήσουμε το optimum σημείο ισορροπίας που υπαγορεύει την είσπραξη σχετικά μικρών ποσών από όσο γίνεται περισσότερους. Βεβαίως, τα παραπάνω, δεν έχουν καμία σχέση με τη σημερινή πολιτική-οικονομική πραγματικότητα. Η υπερφορολόγηση εντείνεται, το επενδυτικό κλίμα επιβαρύνεται και η χώρα βρίσκεται σε μια κατάσταση μιζέριας.
Αυτή η κυβέρνηση εκ των πραγμάτων δεν έχει άλλη επιλογή, πλην του άμεσου κλεισίματος της αξιολόγησης που θα αποτελέσει μια πάρα πολύ καλή αρχή. Αν και η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, εντούτοις, οι σημερινές συνθήκες καθίστανται προβληματικές σε σχέση με τις προσδοκίες εφαρμογής και αποτελεσματικότητας των μέτρων. Κινδυνεύουμε να μείνουμε μια χώρα χωρίς τις απαιτούμενες επενδύσεις και με μισθούς οι οποίοι θα φθίνουν λόγω της ευρείας διείσδυσης των ευέλικτων μορφών εργασίας. Αυτό κάποια στιγμή θα το πληρώσουν πολύ ακριβά οι ασφαλισμένοι καθώς θα μειώνονται συνεχώς τόσο οι συντάξεις όσο και οι παροχές. Επιπλέον, δεν θα μπορεί να συντηρηθεί ούτε ο δημόσιος τομέας, ο οποίος εξακολουθεί να είναι υπερβολικός σε σχέση με την πραγματική κατάσταση της χώρας.
[quote text_size=”small”]
Η χώρα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι καθώς λόγω του Προσφυγικού-Μεταναστευτικού προκαλούνται βραχυπρόθεσμα μεγαλύτερες αβεβαιότητες. Είναι δεδομένο ότι η χώρα δεν έχει άλλη επιλογή. Οποιαδήποτε σκέψη κάποιων για έξοδο από το ευρώ, θα ισοδυναμεί με εθνική τραγωδία.
[/quote]
Όσοι ισχυρίζονται κάτι τέτοιο είναι απλά ανόητοι και αδαείς σε σχέση με τον σύγχρονο τρόπο λειτουργίας μιας οικονομίας που ανήκει σε μια νομισματική ένωση και εξαρτάται από τις εισαγωγές αλλά και από την αγορά χρέους σχεδόν ολοκληρωτικά από κράτη και ιδιωτικά κεφάλαια. Όσο νωρίτερα σοβαρευτούμε, τόσο μικρότερο θα είναι το κόστος για όλους μας.
Το… πείραμα της «διαπραγμάτευσης» και οι πομφόλυγες για σκίσιμο των μνημονίων με παράλληλη εφαρμογή εθνικού σχεδίου οικονομικής πολιτικής απέτυχε παταγωδώς. Και όχι μόνο απέτυχε. Αλλά πρόσθεσε στην… καμπούρα των Ελλήνων φορολογούμενων πρόσθετο βάρος αρκετών δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ. Η ανάγκη για πλήρη εφαρμογή όσων γράφει το βιβλίο της πραγματικής οικονομίας είναι κάτι παραπάνω από επιτακτική. Το έχουν άλλωστε εφαρμόσει εδώ και δεκαετίες όλες οι αναπτυγμένες χώρες του δυτικού κόσμου και τις ακολουθούν ακόμη και αυτές του πρώην κομμουνιστικού συστήματος. Μόνο εμείς επιμένουμε –ακόμη- να δημιουργούμε φρούδες ελπίδες σε έναν λαό που πίστεψε ότι υπάρχουν μαγικές λύσεις. Όταν γίνουμε κανονικό κράτος, τότε θα έρθει… καταιγίδα επενδύσεων. Μέχρι τότε όμως θα σερνόμαστε και το ζητούμενο είναι εάν υπάρχουν οι απαιτούμενες αντοχές.
*Το σκίτσο είναι του Θοδωρή Μακρή
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
