Στον απόηχο της συνόδου κορυφής της Eνωσης και σε δεύτερη ανάγνωση εξακολουθούμε να αντλούμε θετικά συμπεράσματα. Οι αποφάσεις για την Ελλάδα είναι βέβαιο πως εξέπληξαν και τους πλέον αισιόδοξους.
Επιτέλους, ο φόβος των αγορών μπήκε σε δεύτερη μοίρα και πρυτάνευσε η σωτηρία μιας ολόκληρης χώρας. Σήμερα κρατάμε πως είναι στο χέρι μας πλέον να σωθούμε και να μπούμε σε πορεία ανάπτυξης. Τα δύο τρίτα των ομολόγων της Ελλάδας έχουν πρακτικά βγει εκτός αγορών, άρα η πίεσή τους δεν μας αφορά. Αν υλοποιηθούν οι αποφάσεις στον μεγαλύτερο βαθμό τους, τότε είναι βέβαιο πως θα απελευθερωθούν κεφάλαια που θα πέσουν στην πραγματική οικονομία. Η Ελλάδα για μία ακόμη φορά γίνεται εφαλτήριο καταλυτικών εξελίξεων σε διεθνές επίπεδο. Την δεκαετία του ‘Α80 πρωτοστατήσαμε στα ΜΟΠ –τα μεσογειακά ολοκληρωμένα προγράμματα που μετεξελίχθηκαν σε μοχλό ανάπτυξης του υποβαθμισμένου Νότου της Ευρώπης. Σήμερα ρίχνεται τσιμέντο στις βάσεις για ένα νέο πλάνο για την στήριξη των οικονομιών που απειλούνται από την κρίση χρεών.
Ασφαλώς υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες που περιμένουν ξεκαθάρισμα, διαδικασίες και αναλυτικές οδηγίες. Kαι ασφαλώς δεν πρέπει να επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος, ώστε κάθε νέο ευρώ που θα δεσμευτεί και διατεθεί να φτάσει ακέραιο στον προορισμό του. Oμως σήμερα οι Eυρωπαίοι έδειξαν πως είναι αλληλέγγυοι. Bέβαια δεν θα μας αφήσουν να κάνουμε του κεφαλιού μας, θα εποπτεύσουν στενά κάθε κίνηση και θα βεβαιωθούν πως δεν ρίχνουμε τα κεφάλαια στον Καιάδα των πολιτικών κομματικών ρουσφετιών και στα θυλάκια μερικών αετονύχηδων εργολάβων του Δημοσίου. Oσοι ορέγονται νέο πάρτι χαριστικών επιχορηγήσεων και έργων βιτρίνας μπορούν να το ξεχάσουν ως επιλογή των επιδιώξεών τους. Aρα είναι στο χέρι μας ως χώρα να κάνουμε καλή χρήση των νέων προγραμμάτων, να συνεργασθούμε στενά με τους Eυρωπαίους και να πετύχουμε αυτά που δεν έγιναν στη δεκαετία του ‘Α80, να φτάσουμε δηλαδή τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και να γίνουμε ένα πλήρες, ισότιμο και αξιοσέβαστο μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας, χωρίς ανατολίτικους αστερίσκους και κομπλεξικά επαρχιώτικα επιχειρήματα δήθεν «εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας».
Η κυριαρχία ενός λαού δεν κρύβεται πίσω από φτώχεια, υπανάπτυξη και περιθωριοποίηση. Κατακτάται με δουλειά, προσπάθεια και ανταγωνισμό. Οι κοινωνίες και η ζωή προχωράνε και δεν περιμένουνε τους Eλληνες να τις φτάσουν επειδή πριν 2.500 χιλιάδες χρόνια εφηύραμε τη δημοκρατία! Εμείς πρέπει να ορίσουμε και να επιδιώξουμε τι θέλουμε στον μελλοντικό κόσμο. Δεν μπορούμε να καυχόμαστε πως έχουμε χιλιάδες καθηγητές στα ΑΕΙ του εξωτερικού και να μην μπορούμε ταυτόχρονα να έχουμε μία χώρα με όραμα, συμμετοχή στον διεθνή καταμερισμό της εργασίας και του πλούτου, ικανή να θρέψει τα παιδιά της και σεβαστή στους φίλους και εχθρούς της. Δεν ανεχόμαστε πλέον οι καλύτεροι Eλληνες να προκόβουν εκτός Ελλάδας. Μπορούμε να αλλάξουμε ένα στραβό μοντέλο που μας ταλαιπώρησε επί 10ετίες. Οι προχθεσινές αναφορές στην Ελλάδα, για όσους πρόσεξαν τα σημαινόμενα, μιλούσαν για την πρώτη «δυτική» και «αναπτυγμένη» χώρα που ίσως «πτωχεύσει». Αυτό λέει πως ήδη ο κόσμος μας έχει βάλει ψηλά στη λίστα των προσδοκιών και ας λένε οι οίκοι αξιολόγησης ό,τι θέλουν και ας μην το αξιολογούμε εμείς οι ίδιοι. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, στον 19ο αιώνα, όπως διακηρύσσουν μερικοί.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
