Ένα από τα παράδοξα φαινόμενα της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ότι η ανάπτυξη έχει γίνει συνάρτηση των επιμέρους πολιτικών των κρατών-μελών της Ένωσης. Δηλαδή, αν η ΕΕ ήταν μία ενιαία «κλασική» χώρα, όπως π.χ. η Ελλάδα, το φαινόμενο θα έμοιαζε σαν να έλεγε η κεντρική κυβέρνηση της χώρας στην Αθήνα: «Η ανάπτυξη της Ελλάδας θα γίνει όταν καταφέρουν οι δήμοι Λαμίας και Φολεγάνδρου να βάλουν τάξη στα οικονομικά και να μειώσουν τα ελλείμματά τους».
Είναι βέβαιο ότι όποιος άκουγε μια τέτοια τοποθέτηση της κυβέρνησης των Αθηνών θα έβαζε τα γέλια. Διότι προφανώς δεν είναι ο ρόλος της κεντρικής κυβέρνησης ενός κράτους να περιμένει τις κατά τόπους –ασθενέστερες κατά τεκμήριο– αρχές να λύσουν μόνες τους τα ζητήματα ανάπτυξης, πολλώ δε μάλλον στη σημερινή εποχή, όπου οι επενδύσεις και τα σχέδια ανάπτυξης είναι μεγάλης κλίμακας, που δεν μπορεί ο δήμος Φολεγάνδρου να τα δρομολογήσει μόνος του. Αυτή είναι η κατάσταση που βιώνουμε στην ΕΕ: φτιάξαμε μια σκληρή, ανεπανάληπτη και αδοκίμαστη νομισματική ένωση και μια ενιαία αγορά, αλλά περιμένουμε από το «μέρος» να συμβάλει προς το «όλον»!
Αυτό που θα ήταν γελοίο και αδιανόητο σε ένα εθνικό κράτος της μορφής «προ ΕΕ», αυτό που δεν κάνει σήμερα κανένα ανταγωνιστικό προς την ΕΕ κράτος, έχει καταντήσει σήμερα η κρατούσα ευρωπαϊκή πολιτική. Αλλά βλέπουμε πλέον σαφώς ότι τα μέτρα λιτότητας σε εθνικό επίπεδο καταλήγουν να μην παράγουν θετικά αποτελέσματα.
Η δημοσιονομική συστολή έχει φανεί ότι πετυχαίνει πολύ περιορισμένη μείωση των ελλειμμάτων, διότι η συρρίκνωση της οικονομίας πλήττει κυρίως τα φορολογικά έσοδα και τα επιδόματα. Αυτό αν συνεχισθεί, θα έχει βέβαιο και μόνιμο αντίκτυπο στις προοπτικές ανάπτυξης, λόγω μείωσης των επενδύσεων και αύξησης της ανεργίας. Πολλαπλασιάστε αυτό το σπιράλ γεωγραφικά και έχετε μια εικόνα της σημερινής ΕΕ.
Προφανώς η επιβράδυνση της ζήτησης σε μια χώρα μειώνει τη ζήτηση για τις εξαγωγές εκ μέρους των άλλων. Η επιτυχία της Γερμανίας τα τελευταία χρόνια να έχει θετικό εξαγωγικό ισοζύγιο, δεν θα ήταν δυνατή χωρίς μεγάλης κλίμακας δανεισμό από την περιφέρεια της Ευρώπης. Σήμερα όμως η περιφέρεια δείχνει ότι δεν μπορεί να πετύχει τη μείωση του δανεισμού της. Έχει πλέον καταδειχθεί σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, ότι οι χώρες ολοένα και περισσότερο απομακρύνονται από τη δυνατότητά τους να εξοφλήσουν τα μελλοντικά τους δάνεια, λόγω συρρίκνωσης των σημερινών τους εισοδημάτων. Τι θα γίνει; Η μόνη λύση είναι η αναθεώρηση του μοντέλου ανάπτυξης, η μείωση των επιτοκίων και η εξασφάλιση επενδύσεων που θα μειώσουν την ανεργία και θα τονώσουν τη ζήτηση.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
