Προσφάτως η κυβέρνηση ψήφισε έναν ασφαλιστικό νόμο ο οποίος επιτείνει τα αδιέξοδα για τους ασφαλισμένους χωρίς να δίνει ουσιαστικά καταφατική απάντηση στο θέμα της βιωσιμότητας του συστήματος. Το δημοσιονομικό και διαρθρωτικό πρόβλημα της οικονομίας δυστυχώς εξακολουθεί να αποτελεί ένα αφήγημα με όρους ιδεολογικής προσέγγισης, κάτι που σημαίνει ότι απέχουμε πολύ ακόμη από την επιστροφή μας στην κανονικότητα. Και όταν απέχουμε από την κανονικότητα, το επιχειρηματικό περιβάλλον δεν μπορεί να βελτιωθεί. Κανείς δεν μπορεί να εμπιστευτεί τα κεφάλαιά του σε μια χώρα όπου εξακολουθεί να υπάρχει αβεβαιότητα σε σχέση με τη βιωσιμότητα των δημοσίων οικονομικών και τις οικονομικές της προοπτικές. Έτσι, μπορεί να έχουμε αποφύγει το GREXIT, ωστόσο, η οικονομία βρίσκεται σε ένα τέλμα στασιμοχρεοκοπίας. Το αριστερό… πείραμα και οι… σκληρές διαπραγματεύσεις με τους εταίρους-δανειστές οδήγησαν σε ένα επιπλέον κόστος τουλάχιστον 86 δισ. ευρώ σύμφωνα με την Τράπεζα Ελλάδος ή 100 δισ. ευρώ σύμφωνα με τον επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας Κλάους Ρέγκλινγκ…
Πριν από μερικές ημέρες, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην έκθεσή του για την ελληνική οικονομία επεσήμανε την τεράστια ανάγκη για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις αμφισβητώντας την αποτελεσματικότητα των πρόσφατων μέτρων στο Ασφαλιστικό και επισημαίνοντας την αναγκαιότητα για δομικές αλλαγές στο σύστημα των εργασιακών σχέσεων.
[quote text_size=”small”]
Χωρίς ένα σύστημα… εύκολων προσλήψεων και απολύσεων και χωρίς την εξάλειψη των γνωστών συνδικαλιστικών πρακτικών, κανένας σοβαρός επενδυτής δεν πρόκειται να φέρει τα κεφάλαιά του στη χώρα μας.
[/quote]
Αυτό αποδείχθηκε μάλιστα και κατά τον πρόσφατο διαγωνισμό για την πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και της εταιρείας τροχαίου υλικού ROSCO. Ας λάβουμε δε υπόψιν τι πήγε να γίνει με την περίπτωση της πώλησης του ΟΛΠ στην κινεζική COSCO, όπου, απ΄ ότι αποδείχθηκε, τα κυβερνητικά στελέχη λειτούργησαν… κουτοπόνηρα, έχοντας κάποιους μήνες νωρίτερα… κλάψει για τις υπογραφές που βάζουν ώστε να προχωρήσουν οι αποκρατικοποιήσεις. Είναι προφανές ότι τα ιδεολογικά τους συμπλέγματα είναι ισχυρά, αν και η διατήρηση της καρέκλας είναι πιο ισχυρό κίνητρο…
Είναι προφανές ότι η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των δημοσίων οικονομικών και του ασφαλιστικού εξαρτώνται άμεσα και καταλυτικά από την προσέλκυση επενδύσεων. Σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το 2035, ένας στους τέσσερις εργαζόμενους θα είναι άνω των 65 ετών με ότι αυτό συνεπάγεται για τις μελλοντικές ανάγκες του συστήματος. Βεβαίως, με τον πρόσφατο ασφαλιστικό νόμο μάθαμε όλοι τι μέλλει γενέσθαι με τις συντάξεις, την ίδια στιγμή, που η κυβέρνηση βγάζει… σπυράκια όταν η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τις αποκρατικοποιήσεις και τις ιδιωτικές επενδύσεις. Ο διεθνής οργανισμός εκτός από το καμπανάκι για τις μελλοντικές δημογραφικές εξελίξεις που θα επηρεάσουν το ασφαλιστικό επισημαίνει την ανάγκη για απελευθέρωση των εργασιακών σχέσεων. Η οποία όμως, θα γίνει με προφανώς πιο επιβαρυντικούς όρους σε σχέση με τις αλλαγές που θα έπρεπε να αποφασιστούν πριν από ένα ή δύο χρόνια. Το ΔΝΤ ουσιαστικά στέλνει το μήνυμα προς την κυβέρνηση ότι αν δεν υπάρξει ευελιξία στις προσλήψεις-απολύσεις, στον καθορισμό των αμοιβών και τη λειτουργία του συνδικαλιστικού πλαισίου, δεν πρόκειται να υπάρξει η αναμενόμενη ροή επενδυτικών κεφαλαίων στην οικονομία και αργά ή γρήγορα θα βρεθούμε σε αδιέξοδο σε σχέση με τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος. Άρα, θα οδηγηθούμε σε συνολικό αδιέξοδο στην οικονομία…
Η κυβέρνηση διατείνεται ότι θα βάλει «κόκκινες» γραμμές στα εργασιακά επιχειρώντας να προστατεύσει ουσιαστικά τον τελευταίο θύλακα… αντίστασης που είναι οι συνδικαλιστές. Ας λάβουμε υπ΄ όψιν ότι οι αλλαγές των εργασιακών σχέσεων συμφωνήθηκαν το 2010, συνομολογήθηκαν το 2012, επιβεβαιώθηκαν το 2014 και επικαιροποιήθηκαν το καλοκαίρι του 2015. Η ουσία είναι ότι ο σημαντικότερος ίσως παράγοντας προσέλκυσης επενδύσεων εξακολουθεί και αποτελεί υποχρέωση ή αν θέλετε προαπαιτούμενο για την αξιολόγηση της οικονομίας σε μερικούς μήνες. Και ας συζητούν στην κυβέρνηση για επενδύσεις και για κεφάλαια τα οποία βρίσκονται στον δρόμο και έρχονται σαν… μαρουλόφυλλα. Αν δεν υπάρξουν σαρωτικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις η οικονομία δεν θα μπορέσει να προσελκύσει τον απαιτούμενο όγκο επενδύσεων και θα είναι θέμα χρόνου να… μπλέξουμε σε νέες περιπέτειες. Επιπλέον, η κυβέρνηση νομίζει ότι μπορεί να αποφύγει τις απολύσεις στον δημόσιο τομέα ή την εισαγωγή των ομαδικών απολύσεων όπου χρειάζεται.
[quote text_size=”small”]
Κακά τα ψέματα, κανείς δεν προσλαμβάνει για να απολύσει μαζικά. Οι επιχειρήσεις θέλουν να είναι ζωντανές και να δημιουργούν θέσεις εργασίας έχοντας μεγαλύτερη ευελιξία. Κάτι τέτοιο είναι αυτονόητο στο εξωτερικό εδώ και δεκαετίες συμβάλλοντας στην ανάπτυξη και ενίσχυση του επιχειρείν. Εάν όμως, το πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον επιβαρύνεται από συγκεκριμένες πράξεις και παραλείψεις των κυβερνήσεων, αυτό έχει αντίκτυπο στις επενδύσεις, το εισόδημα της οικονομίας και την απασχόληση.
[/quote]
Σε πολιτικό επίπεδο, ο βασικός βραχίονας της σημερινής συγκυβέρνησης, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθεί να αποφύγει το… πικρό ποτήρι της πλήρους απελευθέρωσης απολύσεων και αμοιβών αλλά και τον περιορισμό των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Θα δώσει μια μάχη μέχρις εσχάτων για να διατηρήσει κυρίως το γνωστό καρκίνωμα του συνδικαλισμού που αποτελεί μία από τις αιτίες της χρεοκοπίας χώρας με την κάλυψη όμως ή και την παρότρυνση του πολιτικού συστήματος. Όσο η διεθνής επενδυτική κοινότητα θα βεβαιώνεται ότι στόχος των ελληνικών αρχών είναι η διατήρηση συνδικαλιστικών προνομίων και κεκτημένων, τόσο το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων θα καρκινοβατεί. Και εφόσον δεν προχωρήσουν οι αποκρατικοποιήσεις, τόσο θα απομακρύνεται η προοπτική προσέλκυσης ζωτικών επενδυτικών κεφαλαίων. Με ότι αυτό συνεπάγεται…
Μέσα στους επόμενους μήνες θα τελειώσουν και οι τελευταίοι μύθοι. Η συγκυβέρνηση εάν δεν τα καταφέρει με τα εργασιακά, μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές μιλώντας για συμφέροντα που θέλουν να τη ρίξουν. Από την άλλη, οι εταίροι-δανειστές έχουν την… πολυτέλεια να εντείνουν την πίεση προς τις ελληνικές αρχές μετά το BREXIT και τον φόβο που κυριαρχεί εν Αθήναις για τις επιπτώσεις του, ιδίως δε, σε αναιμικές οικονομίες όπως η ελληνική. Ουσιαστικά, η σημερινή κυβέρνηση στο διάστημα από τον Σεπτέμβριο έως και τον Φεβρουάριο, πρέπει να ολοκληρώσει την τελευταία πράξη του… δράματος. Έχει υπογράψει όλες τις δομικές αλλαγές στην οικονομία και καλείται να απαρνηθεί πλήρως τον αριστερό και… ευαίσθητο εαυτό της, ανοίγοντας μέτωπο με τη μεγαλύτερη στοιβάδα του πυρήνα της εκλογικής πελατείας. Δεν ξέρουμε εάν έχουν επιλέξει να πέσουν… μαχόμενοι και να το πουλήσουν ως… αριστερή αντίσταση. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι η ουρά των δομικών αλλαγών που προβλέπονται στα Μνημόνια είναι καίριας σημασίας προκειμένου να προσελκύσουμε επενδύσεις και να σταθούμε όρθιοι τα επόμενα χρόνια. Εάν δεν τα καταφέρουμε, τότε πρέπει να ετοιμαζόμαστε για τα… χείριστα!
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
