ΛΗΣΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ

Μοίρασε το

Αδικία δεν είναι μόνο να σου μειώνουν την σύνταξη. Μεγαλύτερη αδικία είναι να μην σου πληρώνουν αυτά τα ποσά που ανταποδοτικά δικαιούσαι, από τους κόπους μίας ζωής, όταν έβαζες υποχρεωτικά «στην άκρη» μέσω της δημόσιας ασφάλισης. Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας που ανήκουν σε μία ιδιαίτερη κατηγορία εξαπατημένων, εκείνων που πλήρωναν πολλά χρόνια μεγάλες εισφορές περιμένοντας μεγάλες συντάξεις και τώρα βλέπουν τις συντάξεις αυτές να ροκανίζονται και μάλιστα υπό το λαϊκίστικο πρίσμα της εξίσωσης προς τα κάτω: «γιατί να παίρνουν τα ρετιρέ των συνταξιούχων δύο και τρείς χιλιάδες ευρώ σύνταξη». Κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει: Μα, διότι πλήρωναν εισφορές! Τόσο απλά.

Είναι προφανής η ιδιοτέλεια του ασφαλιστικού μας συστήματος το οποίο ταΐζει ψίχουλα γιατί διασπάθισε και έκλεψε τον ιδρώτα των εργαζομένων

Ας πάρουμε το παράδειγμα ενός εξηντάρη ιδιωτικού υπαλλήλου ο οποίος εργάζεται από 20 ετών. Στην ηλικία των 35 ετών έγινε διευθυντής, οπότε στα τρία πέμπτα της σταδιοδρομίας του έφθασε το ανώτατο κλιμάκιο του ΙΚΑ και πλήρωνε έκτοτε τις μεγαλύτερες δυνατές εισφορές. Μαζί με τον εργοδότη του, έχει μαζέψει για λογαριασμό του ένα τεράστιο κεφάλαιο, το οποίο επί 30 έως και 40 χρόνια αναγκαστικά το εκχώρησε προς διαχείριση στο κράτος. Δεν είχε άλλη επιλογή διότι στην χώρα μας ποτέ δεν τέθηκε θέμα μικτού συνταξιοδοτικού συστήματος, κρατικού και ιδιωτικού ώστε να συμπληρώνει το ένα το άλλο. Όποιος ήθελε να κάνει ιδιωτικά πλάνα, έπρεπε να τα πληρώνει από την τσέπη του, ενώ αλλού αυτά μπορούν επιλεκτικά να αφαιρούνται από το ποσοστό της υποχρεωτικής κρατικής ασφάλισης. Επίσης κανείς δεν έδωσε δικαίωμα στον άνθρωπο αυτόν να σταματήσει να πληρώνει εισφορές, όταν υπολόγιζε ότι είχε μαζέψει αρκετά ώστε να λαμβάνει την σύνταξη που επιθυμούσε, όπως γίνεται σε όλες τις χώρες στις οποίες ο κόπος των εργαζομένων είναι ιερός. Αυτός ο νέος συνταξιούχος τώρα, αντιμετωπίζει το φάσμα μιάς σύνταξης πείνας, αν και για λογαριασμό του συγκεντρώθηκαν τεράστια κεφάλαια.

 Άλλο παράδειγμα: οι στρατιωτικοί των οποίων περικόπηκαν τα μερίσματα από το Μετοχικό Ταμείο Στρατού. Αυτά είναι ιδιωτικές τοποθετήσεις εργαζομένων, σε ένα επικουρικό ασφαλιστικό ταμείο το οποίο ήταν ιδιοκτήτης μιάς ολόκληρης τράπεζας! Από την διαχείριση της Τράπεζας, προήρχοντο τα μερίσματα και όχι από το έλεος του κράτους. Βέβαια εξεταστέον από πού προέρχονται οι ζημιές της τράπεζας άρα και η απώλεια των μερισμάτων. Όμως η διοίκηση του Ταμείου και της Τράπεζας τελικά δεν ασκείτο από τους μερισματούχους και τους συνταξιούχους αλλά από την παντοδύναμη και παμφάγα κρατική – διάβαζε πολιτική – μηχανή.

Είναι προφανής λοιπόν η ιδιοτέλεια του ασφαλιστικού μας συστήματος το οποίο ταΐζει ψίχουλα γιατί διασπάθισε και έκλεψε τον ιδρώτα των εργαζομένων. Για αυτό το έγκλημα ποιος θα πληρώσει;

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου