Πρέπει να αναρωτηθεί κανείς γιατί να θέλει άραγε ο κ. Σόιμπλε να επιβάλει στην η Ευρώπη να μειωθούν οι μισθοί. Γιατί επιμένουν με πάθος να σχεδιάζουν, να προτείνουν και να προσπαθούν να υλοποιήσουν προγράμματα ύφεσης;
Είναι μόνο τα ελλείμματα των κρατών ή μήπως υπάρχει και κάτι άλλο; Ας υποθέσουμε ότι οι σχεδιαστές της νέας Ευρώπης δεν είναι τρελοί. Τότε θα βρούμε πολλές εκδοχές και εναλλακτικές ερμηνείες για την παρατεταμένη ύφεση (υποτίμηση) των ευρωπαϊκών οικονομιών. Αξίζει να περιγράψουμε με λίγα λόγια μία εξ αυτών, διότι μπορεί να δώσει αρκετό φως ανάλυσης στις αποφάσεις μας ημών των Ελλήνων, ενόψει των επικείμενων εκλογών.
Μία από τις πολλές εξηγήσεις της ευρωπαϊκής ύφεσης, λοιπόν, είναι ότι ο κ. Σόιμπλε και η ευρωπαϊκή οικονομική ηγεσία βλέπουν (ή ενδεχομένως σχεδιάζουν επίσης) τη μετατόπιση του καπιταλισμού από τις επιχειρήσεις προς τις κυβερνήσεις. Διαπιστώνουν ότι η κρίση του φιλελεύθερου καπιταλισμού (των ιδιωτών επιχειρηματιών) ωφελεί τον κρατικό καπιταλισμό (των κυβερνήσεων, των πολιτικών και των κρατικών επιχειρήσεων) αρχής γενομένης από τους BRICS συν τη Νορβηγία και μερικά ακόμη κράτη).
Κατόπιν εστιάζουν στην κυριαρχία της Κίνας και προσπαθούν να τοποθετήσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση αμυντικά και επιθετικά μπροστά στο ενδεχόμενο «κινεζοποίησης» της Ευρώπης. Το «outsourcing» ξεκίνησε εδώ και 10-15 χρόνια, με αποτέλεσμα να γεμίσει η Ευρώπη και οι ΗΠΑ με προϊόντα τα οποία οι «Δυτικοί» έμποροι και βιομήχανοι αποφάσισαν να παραγγείλουν σε κινεζικά εργοστάσια. Το φαινόμενο –λένε ορισμένοι στρατηγιστές– ανατρέπεται, πρέπει να εφαρμοσθεί και στην Ευρώπη, αλλιώς οι Κινέζοι θα μας «τα πάρουν» όλα και για πάντα.
Τέλος, διαπιστώνουν πως ο παγκόσμιος καταναλωτικός χάρτης μετατοπίζει το κέντρο βάρους του. Οι συνήθειες και γεωγραφία «στρίβουν». Η μεσαία τάξη μετακινείται. Σύντομα δεν θα είναι πλέον κορμός της η Ευρώπη και οι ΗΠΑ. Οι περισσότεροι και ισχυρότεροι καταναλωτές θα είναι οι BRICS. ‘Αρα πρέπει να αλλάξει η Ευρώπη, γιατί δεν έχει άλλη επιλογή να είναι ανταγωνιστική προς αυτούς στα προϊόντα που μέχρι σήμερα η ίδια σνόμπαρε να παράγει. Γίνεται; Αν δεν δημιουργηθεί ζήτηση στη μεσαία τάξη των BRICS για ευρωπαϊκά προϊόντα και υπηρεσίες, δεν φαίνεται πως η Ευρώπη μπορεί να πετύχει ανάπτυξη από μόνη της. Εκτός αν τρώει τις σάρκες της.
Αυτό είναι το περιβάλλον μας ως χώρα για τα επόμενα τουλάχιστον 10 χρόνια. Καμία κρίση να μην είχαμε, θα έπρεπε να έχουμε τη δική μας εθνική στρατηγική έναντι αυτού. Τι μας λένε όμως τα κόμματα μπροστά στις κάλπες; Ρωτήστε τα στις προεκλογικές συζητήσεις.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
