Η ΙΔΙΑ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ ΣΥΝΤΑΓΗ

Το κράτος στην ουσία έχει καταλυθεί. Καταλαμβάνονται τα υπουργεία, παρεμποδίζεται η λειτουργία των σχολείων, των πανεπιστημίων, των νοσοκομείων, διακόπτονται οι συγκοινωνίες, γέμισαν οι πόλεις σκουπίδια, γιαουρτώνονται υπουργοί και βουλευτές, και οσάκις μπορεί κανείς να ζητήσει την επέμβαση της Εισαγγελίας, τα αποτελέσματα παραμένουν άκαρπα. Ταυτόχρονα ο υπουργός των Οικονομικών καλεί τους Eλληνες να πληρώσουν φόρους για να καταβληθούν μισθοί και συντάξεις του Νοεμβρίου, να πληρώσουν «ασφάλιστρα» για το σπίτι τους (κάτι σαν προστασία νύχτας δηλαδή), να πληρώσουν ακόμη και αυτοί που δεν έχουν πλέον τα στοιχειώδη προς το ζην.Ταυτόχρονα στην Ευρώπη συνεχίζεται το ρεσιτάλ γερμανικού σκληρού εκβιασμού προς τους υπολοίπους. Πριν τελειώσουν οι ανακοινώσεις των G20, και όταν τα χρηματιστήρια άρχισαν να παίρνουν επάνω τους, έσκασε η βόμβα Σόιμπλε, ότι δηλαδή δεν θα πρέπει να αναμένεται λύση από τη συνάντηση κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 23 Οκτωβρίου. Δηλαδή, ή κάνετε ό,τι σας λέμε ή… χάος. Και αμέσως άρχισε πάλι η κατρακύλα των αγορών.

Η Ελλάδα έχει γίνει το επίκεντρο των εξελίξεων. Αυτό θα είχε ίσως λιγότερη σημασία από ειδησεογραφικής σκοπιάς, αν ταυτόχρονα δεν αποκαλυπτόταν ότι ορισμένες χώρες θεωρούν ποινικές τις αποφάσεις επενδύσεων ιδιωτικών εταιριών, όταν αυτές γίνονται σε χώρες με υψηλό ρίσκο. Eτσι λοιπόν συνάγεται πλαγίως πως και να ήθελαν οι επενδυτές να έλθουν στην Ελλάδα, παρακάμπτοντας τα δικά μας σοβαρά εμπόδια περί το επιχειρείν, πάλι θα προσέκρουαν στις νομοθεσίες των χωρών τους. «Πού πάτε, κύριοι, να κάνετε επένδυση υψηλού ρίσκου στην Ελλάδα;», θα ρώταγε η Eπιτροπή Κεφαλαιαγοράς της Γερμανίας. Και προφανώς θα ανατρεπόταν κάθε απόφαση επένδυσης από εισηγμένη γερμανική εταιρία. Προφανώς παρόμοια κριτήρια ισχύουν και αλλού έτσι ώστε να είναι τεχνικά πλέον ανέφικτη κάθε προσπάθεια εισόδου σοβαρών επενδυτικών κεφαλαίων στη χώρα μας.

Με όλα αυτά αναρωτιέται κανείς γιατί συμβαίνει όλο αυτό το ακατανόητο αλισβερίσι εσφαλμένων σχεδιασμών και ανακοινώσεων. Γιατί επιμένουν μερικοί να τραβούν ένα δρόμο που από τη μία δεν εξηγείται στον κόσμο (ώστε επιτέλους κάποιος να βγεί να τους υποστηρίξει), από την άλλη δεν έχει αποτέλεσμα (ώστε να βγάλει την Ελλάδα και την Ευρώπη από την κρίση). Δεν μπορούμε πλέον να θεωρούμε πως για την κατάσταση αυτή φταίνε οι κερδοσκόποι και οι αγορές. Είναι τόσο μεγάλο το χάσμα των διαφορών μεταξύ μέτρων και αποτελεσμάτων και είναι τόσο μακρύς ο πολιτικός και οικονομικός χρόνος, που οι εξελίξεις πλέον προδιαγράφονται ραγδαίες προς την κατεύθυνση της σύγκρουσης. Απομένει να δούμε αν υπάρχουν επιτέλους οι ηγέτιδες δυνάμεις που θα ορθώσουν ανάστημα μπροστά στην ασυναρτησία των χειρισμών. Hδη είναι πολύ αργά και οι ζημιές ανεπανόρθωτες στον κοινωνικό και οικονομικό ιστό της Ελλάδας. Και σειρά έχει η υπόλοιπη Ευρώπη.