Η πολιτική και οικονομική σταθερότητα δεν εξασφαλίζεται, σε μια χώρα που μαστίζεται από την φτώχεια, με το λεγόμενο άνοιγμα των αγορών ή αλλιώς με την όποια απελευθέρωση της αγοράς.
Ο νεοφιλελευθερισμός που ήλθε ως ένα οικονομικό παρεμβατικό κίνημα στα τέλη της δεκαετίας του ΄70, για να σταθεί πολιτικά μεταξύ του κλασσικού φιλελευθερισμού, του καπιταλισμού δηλαδή και του μαρξιστικού κολεκτιβισμού, προκειμένου να λύσει τα προβλήματα της αγοράς με τον μανδύα του «σοσιαλιστικού καπιταλισμού», επιδεικνύει πάθος για παρεμβατικότητα στο όνομα της μη-παρεμβατικότητας, προτάσσοντας το αίτημα για περισσότερη ελεύθερη αγορά, δηλαδή περισσότερο καπιταλισμό και λιγότερο κράτος.
Η Ελεύθερη Αγορά η οποία διαφέρει όχι μόνο θεωρητικά αλλά και ρυθμιστικά από τον Ελεύθερο Ανταγωνισμό, καθώς έχει αποδειχθεί στην πράξη πως ο ανταγωνισμός απαιτεί ρυθμιστική παρέμβαση των αρχών, ώστε να διασφαλίζονται τα συμφέροντα των πιο αδύναμων έναντι της κατάχρησης των ολιγοπωλίων και μονοπωλίων, ουσιαστικά σοδομίζει τον πραγματικό ανταγωνισμό στην αγορά, που στόχο έχει να ωφελεί τον καταναλωτή.
Άρα είναι απόλυτα λάθος να λέμε ότι η Ελεύθερη αγορά ευνοεί τον καταναλωτή, δημιουργώντας τις συνθήκες ανάπτυξης ανοιχτών (χαμηλότερων) τιμών στα αγαθά παραγωγής , των οποίων τα κέρδη όμως δεν διαχειρίζεται ο ίδιος ο παραγωγός που αποτελεί ταυτόχρονα και τον καταναλωτή σε μια συγκεκριμένη κοινωνία αγοράς, αλλά τα ολιγοπωλιακά και μονοπωλιακά συμφέροντα και οι μεγάλες πολυεθνικές και άρα δεν γίνεται δίκαιη κατανομή πλούτου με το γύρισμα του χρήματος στην ίδια αγορά.
H ελευθερία δηλαδή που μας παρέχει η Ελεύθερη Αγορά δεν είναι «ακέραιη». Είναι μια «μισή» ιδέα ελευθερίας που υποβαθμίζει ή φθείρει τα αγαθά που γίνονται αντικείμενο αγοραπωλησίας και κατά συνέπεια υποβαθμίζει την Δημοκρατία της Αγοράς…
Η πραγματική και ολοκληρωτική Ελευθερία της αγοράς υφίσταται όταν τα χρήματα του καταναλωτή για την αγορά αγαθών, που του εξασφαλίζουν την στοιχειώδη και αξιοπρεπή διαβίωση του σε μια «πολιτική κοινωνία αξιών», επιστρέφουν στην τσέπη του ως παραγωγού και έμπορου των ίδιων αγαθών, αλλιώς έχουμε να κάνουμε με ένα σύστημα ολοκληρωτικού καπιταλισμού, που κάποιοι παραγωγοί ιδεών υποβολιμαία έχουν μετονομάσει σοφιστικέ σε νεοφιλελευθερισμό απλά και μόνο για να αποδεχθούν τα μικρά και μεσαία στρώματα, που αποτελούν την μεγάλη καταναλωτική μάζα, «το ότι δεν θα τους ανήκει η αξία των αγαθών που παράγουν και καταναλώνουν».
[quote text_size=”small”]
Η οικονομική κρίση προέκυψε στο τέλος τριών δεκαετιών που χαρακτηρίστηκαν από την πίστη στον θρίαμβο των αγορών, στο θρίαμβο της Ελεύθερης Αγοράς, στη διάρκεια των οποίων η αγορά ως μηχανισμός συσσώρευσης πλούτου στα ολιγοπώλια και μονοπώλια, αποδεκάτισε και φτωχοποίησε τους λαούς που παρήγαγαν αυτόν τον πλούτο…
[/quote]
Σε αυτή την Ελεύθερη Αγορά προσπαθούν να μας εντάξουν με το ζόρι οι αγαπητοί πολιτικοί συνδαιτυμόνες.
Το φοβερό «πολυτρομοσχέδιο» της κυβέρνησης αφορά αυτήν ακριβώς την έννοια της Ελεύθερης Αγοράς που περιέγραψα πιο πάνω και ενδεικτικά παραδείγματα αποτελούν :
-η σήμανση του φρέσκου γάλακτος δεν θα αποτελεί πια ανταγωνιστικό πλεονέκτημα των ελλήνων παραγωγών αλλά και καταναλωτών, εφόσον έχει να κάνει και με την ποιότητα της καθαρότητας του γάλακτος. Οι διαρθρωτικές παρεμβάσεις της Τρόικας έχουν σαν κύριο στόχο, τη διάλυση ενός ακόμα παραγωγικού κλάδου της οικονομίας αυτόν των κτηνοτρόφων, με την αντικατάσταση του ελληνικού γάλακτος από εισαγόμενο που θα προέρχεται από τις πολυεθνικές τις Βόρειας Ευρώπης και της Αμερικής.
-η παροχή δυνατότητας της πώλησης μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων, που υποστηρίζουν ουσιαστικά τον βασικό τζίρο των φαρμακείων, λόγω της μεγάλης ζήτησης και μαζικότητας της κατανάλωσής τους, από τα σούπερμάρκετ και άλλα είδη πολυκαταστημάτων που όλοι γνωρίζουμε ότι το 95% ανήκει σε ξένες πολυεθνικές, με στόχο την μείωση δραστηριότητας ενός κλάδου που ανήκει στους μικρομεσαίους επαγγελματίες που διαχρονικά και ουσιαστικά στηρίζουν τις οικονομίες ειδικότερα των μικρότερων χωρών.
-η απελευθέρωση της αγοράς τόσο των επιβατηγών δημοσίας χρήσης (ταξί), όσο και των φορτηγών δημοσίας, αλλά και ιδιωτικής χρήσης , η παροχή αδειοδότησης ταξί σε ξενοδοχειακές μονάδες (που σύντομα το μεγαλύτερο ποσοστό τους θα ανήκει σε ξένες πολυεθνικές- με την γνωστή μέθοδο της εξαγοράς ιδιοκτησίας σε περιόδους «κρίσης»- γιατί πρόκειται να «θρηνήσουμε και εκεί την αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος όπως και στα σουπερμάρκετ) , προκειμένου να καθετοποιήσουν τις παρεχόμενες υπηρεσίες τους και να αποκλεισθεί η παροχή υπηρεσιών από έναν ολόκληρο κλάδο , να καταργηθεί δηλαδή ένας ολόκληρος κλάδος ελεύθερων επαγγελματιών.
-η ανηλεής επίθεση στα οικιακά και αγροτικά φωτοβολταϊκά,καθώς στα μη διασυνδεδεμένα νησιά, που αποτελούν την συντριπτική πλειονότητα των εγκαταστάσεων του είδους στη χώρα μας. Οι επαγγελματίες αγρότες εγκατέστησαν φωτοβολταϊκούς σταθμούς κατά κανόνα τα δύο τελευταία χρόνια, με ιδιαίτερα δυσμενείς χρηματοοικονομικούς όρους και με την άμεση επιβολή της έκτακτης εισφοράς από τα πρώτα τιμολόγια που εξέδωσαν, λόγω των ελλειμμάτων του ΛΑΓΗΕ (οργανισμού της ΔΕΗ), που προκλήθηκαν από την ίδια την πολιτεία. Και να σκεφτεί κανείς ότι κάποτε μιλάγαμε για πράσινη ανάπτυξη και για τόνωση της αγροτικής οικονομίαςμε παράλληλα εισοδήματα, που θα προέρχονταν από τις εξατομικευμένες επενδύσεις αγροτών στα φωτοβολταικά και την αιολική ενέργεια, επενδύσεις που θα καταλήξουν όλες, με μαθηματική ακρίβεια, με αυτή τη δρομολόγηση, στα χέρια μεγάλων πολυεθνικών σταθμών που σε νταραβέρι με το ελληνικό κεφάλαιο «θα κεφαλοποιούν τον ήλιο και τον αέρα που αναπνέουμε»…
Αυτές και πολλές άλλες ρυθμίσεις του «πολυτρομοσχέδιου» των φύλαρχων, «φίλων» Ευρωπαίων θα δημιουργήσουν την «ευγονική» μιας Ελεύθερης Αγοράς που το λογότυπο της θα αποτελεί η υπερρεαλιστική σβάστικα και το καταναλωτικό της κοινό θα αποτελεί όλους εμάς που θα προτάσσουμε την παλάμη κάθε φορά που θα δίνεται η εντολή από το μεγάλο κεφάλαιο να πειθαρχούμε «δολοφονικά» στις ορέξεις του «οικονομικού νεοφιλελευθεροναζισμού»…
Το άρθρο δημοσιεύεται στο www.nobile.gr
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
