Τα σενάρια και η άγνοια του πρακτέου περί την οικονομική κρίση, έχουν παραλύσει τον κάθε πολίτη, με ορατό τον κίνδυνο διάλυσης του κοινωνικού ιστού, σε όλη την Ευρώπη. Η πιο μεγάλη βλάβη, που έχει γίνει η αδυναμία να προσδιοριστεί έστω και με κανόνες σχετικής πλειοψηφίας ένας ασφαλής δρόμος εξόδου από την κρίση και προόδου των λαών και των οικονομιών τους. Ο πολίτης χρειάζεται να γνωρίζει με σχετική ασφάλεια τις βασικές παραμέτρους για το μέλλον του. Αλλιώς δεν πρόκειται να επανέλθει σε στοιχειώδη συμπεριφορά «οικονομούντος ατόμου», άρα θα ολισθαίνει όλη η Ευρώπη σε περισσότερη ύφεση. Τι θα γίνει τελικά; Πόσο μπορεί να κρατήσει αυτή η ανησυχία και η ανασφάλεια;
Δημοσιονομική πειθαρχία, «προχωράμε και βλέπουμε», συνωμοσίες, ευρωομόλογα και εκτύπωση χρήματος είναι οι τέσσερις ακραίες απόψεις που κυριαρχούν στα σενάρια. Καμία από αυτές δεν πρόκειται να επικρατήσει αμιγώς. Η δημοσιονομική πειθαρχία, που με έμφαση και πείσμα ζητείται από τη Γερμανία προς τους εταίρους της, θα καταπέσει μερικώς μόλις η Γερμανία κληθεί να πληρώσει το μάρμαρο της δικής της υστέρησης, η οποία έρχεται χρονικά με μαθηματική ακρίβεια. Αν δεν αλλάξουν σύντομα μυαλά, τότε είναι βέβαιο ότι στους επόμενους μήνες θα δούμε υποβάθμιση γερμανικών τραπεζών και απαγορευτικά επιτόκια για τα δικά τους δάνεια.
Η προσέγγιση «προχωράμε και βλέπουμε», της οποίας κύριοι εκφραστές είναι οι επικεφαλής «ευρωυπάλληλοι» διαχειριστές της ευρωζώνης (Μπαρόζο, Γιούνκερ, Ρεν) έχει φτάσει ήδη στο τέλος της. Eχουν εξαντλήσει τα λάθη που θα μπορούσαν να κάνουν. Aρα αναμένεται πλέον να φύγει το παιχνίδι από τα χέρια τους και να πάει πλέον αποκλειστικά στην ΕΚΤ και τους εθνικούς τραπεζίτες. Η αναγκαιότητα Μόντι – Παπαδήμου ίσως ακολουθήσει την πορεία της και σε άλλα κράτη.
Οι συνωμοτικές εκφάνσεις του οικονομικού παν-γερμανισμού δεν έχουν μακροημέρευση. Το ευρώ δεν γίνεται μάρκο και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι ίδιοι οι Γερμανοί. Κανέναν δεν ωφελεί ένα ισχυρό ευρώ στην παγκόσμια οικονομική σκακιέρα.
Και μένει η επιλογή ευρωομολόγων και η εκτύπωσης χρήματος. Hδη έκαναν την εμφάνισή τους απόψεις του τύπου «E, και τι έγινε αν δανείζεται η Ιταλία με 7%» ή «Kαι λοιπόν, τι θα συμβεί αν ανεβεί για λίγο ο πληθωρισμός». Επίσης είναι διάσπαρτη πλέον η εντύπωση πως η ευθύνη της Γερμανίας είναι τεράστια για τη σημερινή κατάσταση, έτσι ώστε να την αναγκάσουν να στρίψει προς τον «ίσιο δρόμο» που σήμερα δεν είναι άλλος από τον ορθόδοξο παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό: ελευθερία κίνησης κεφαλαίων ανά τον κόσμο (και όχι από τους Eυρωπαίους φορολογουμένους), χαμηλά επιτόκια για ανάπτυξη και μοίρασμα του ρίσκου για εγγύηση έναντι των κερδοσκόπων. Αν δεν γίνουν αυτά, τότε η ευρωζώνη δεν έχει λόγο ύπαρξης στο παγκόσμιο οικονομικό στερέωμα.
Σε όλα αυτά τα σενάρια ένας παράγοντας δεν λαμβάνεται υπόψη: η αντίδραση των λαών! Αν κάποια ευρωπαϊκή κάλπη βγάλει απρόβλεπτα αποτελέσματα ή αν βίαιες αντιδράσεις τύπου «Σύνταγμα» ή ακόμη και «Ταχρίρ» κάνουν εμφάνιση, όλα τα σενάρια θα πάνε περίπατο. Αλλά το πιο πιθανό είναι πως η Ευρώπη θα ξαναμπεί σε πορεία ανάπτυξης με νέες δυνάμεις. Η ζωή τραβάει την ανηφόρα. Eτσι τελικά, όσο πιο έντονα είναι τα φαινόμενα διάσπασης, τόσο πιο πιθανή και γρήγορη θα είναι η ορθόδοξη εξέλιξη παρά οι παρεκτροπές.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
