Ο βασιλιάς είναι γυμνός. Η έκφραση αυτή μπορεί να έχει πολλούς αποδέκτες. Μια από αυτούς είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Θα μπορούσε όμως να είναι οι επικρατέστερες και παλαιότερες οικονομικές θεωρίες. Τέλος θα μπορούσε να είναι η Ευρωπαϊκή οικονομία και το νόμισμα της, δηλαδή το Ευρώ. Η πρώτη γιατί δεν μπορεί να κινήσει τις τράπεζες να παράσχουν ρευστότητα στην αγορά και να επιλύσει το πρόβλημα χρηματοδότησης των κρατικών χρεών της Ευρωζώνης.
Οι οικονομικές θεωρίες που είναι περισσότερο γνωστές από την άλλη δεν εξασφαλίζουν τη κοινωνική συνοχή που χρειάζεται δημιουργώντας πολλά προβλήματα και αδιέξοδα με περισσότερο γνωστό το ζήτημα της αυξημένης ανεργίας. Το αποτέλεσμα είναι η παγκόσμια κρίση να επεκτείνεται και ν΄αφήνεται στα χέρια των πολιτικών και στις «αδηφάγες» κερδοσκοπικές χρηματοοικονομικές αγορές. Οι κοινωνίες της Ευρώπης σταδιακά βιώνουν, άλλες σε μικρότερο και άλλες σε μεγαλύτερο βαθμό, τις οικονομικές συνθήκες του μεσοπολέμου. Ο μεγάλος πληθωρισμός έχει αντικατασταθεί από την εσωτερική υποτίμηση, η οποία επιτυγχάνεται είτε με απότομες μειώσεις μισθών είτε από την επικράτηση πολιτικών καταπολέμησης της ανεργίας, όπως αυτή της μερικής απασχόλησης.
Το άμεσο αποτέλεσμα είναι αρχικά να μειώνεται η εσωτερική ζήτηση με άμεσο αντίκτυπο τις οικονομίες του Νότου, η οποίες παραδοσιακά στηριζόταν από υποστηρικτικές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, όπως και στην εσωτερική κατανάλωση προϊόντων, τα οποία προερχόντουσαν κυρίως από τις χώρες του Βορρά. Η κρίση χρηματοδότησης του χρέους, η οποία ξεκίνησε το 2007, των κρατών αυτών τις βρήκε παντελώς αδύναμες να εφαρμόσουν αποτελεσματικά πολιτικές περιορισμού του χρέους τους, όπως διατυπωνόντουσαν από την οικονομική θεωρία και εφαρμοζόντουσαν ενίοτε βίαια, αλλά αντίθετα το χρέος αυξανόταν σε πολύ μεγαλύτερους ρυθμούς και αναλογίες, σε σύγκριση με τη προηγούμενη περίοδο παραμονής τους στην Ευρωζώνη. Η μείωση της ζήτησης δημιούργησε εξάλλου και αρνητικό επιχειρηματικό κλίμα με αποτέλεσμα οι στρόφιγγες της ρευστότητας να κλείσουν περισσότερο για νέες επενδύσεις που θα δημιουργούσαν ή θα ανανέωναν το τοπικό κεφάλαιο και τις θέσεις απασχόλησης. Η κοινωνική συνοχή στις χώρες αυτές είναι το άμεσο ζητούμενο σήμερα, η οποία συντηρεί ή και επαυξάνει το κλίμα αβεβαιότητας και εμπιστοσύνης στην οικονομίας τους.
Η ενίσχυση της ρευστότητας ήταν πια το πλέον ζητούμενο στη Ευρωζώνη. Της οποίας το βάρος δικαιωματικά θα έπεφτε στις ευρωπαϊκές τράπεζες. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα περιορίζεται να τις χορηγεί βραχυχρόνια δάνεια, με αόριστη περίοδο διάρκειας, με τα οποία οι τράπεζες περιορίζονται να χρηματοδοτούν το εκάστοτε εγχώριο κρατικό χρέος, ενέργεια η οποία έχει και σιγουρότερη αλλά και μεγαλύτερη απόδοση στη σημερινή περίοδο. Η λύση της έκδοσης του Ευρωομολόγου θα απαγκίστρωνε το πρόβλημα του χρέους από το πρόβλημα της έλλειψης ρευστότητας. Δημιουργούνται όμως πολλά προβλήματα που έχουν να κάνουν κυρίως με την αξιολόγηση του από τις αγορές επειδή αυτό θα «εκπροσωπούσε» πολλές ανόμοιες οικονομίες κρατών. Το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της, αλλά και η διαφωνίες των κρατών μελών της Ευρωζώνης, καθιστούν το Ευρώ ως το μοναδικό νόμισμα που δεν μπορεί να υποτιμηθεί με τεχνικά μέσα. Το Ευρωπαϊκό νόμισμα παραμένει ισχυρό, το ισχυρότερο παγκοσμίως, σε όλη την περίοδο της κρίσης, με αποτέλεσμα να πλήττεται η οικονομία της Ευρωζώνης στο σύνολο της.
Όπως κάθε θνητός γυμνός, έτσι και ο βασιλιάς, δηλαδή η Ευρωπαϊκή οικονομία στο σύνολο της, γίνεται περίγελος και ανάξιος να κάνει οτιδήποτε. Όλες οι υπόλοιπες χώρες του πλανήτη και οι διεθνείς οργανισμοί ασχολούνται με αυτήν και δηλώνουν το αίσχος να μην μπορεί αυτή από μόνη της να βρει ρούχα να ντυθεί. Το πιθανότερο αποτέλεσμα είναι να δηλώσουν τη ντροπή τους και να την αφήσουν να πεθάνει στο κρύο. Κάτι το οποίο μεταφράζεται με την άμεση διάλυση του Ενιαίου Ευρωπαϊκού Νομίσματος και την κατάρρευση πολλών οικονομιών της Ευρώπης και όχι μόνο.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
