ΦΑΡΜΑΚΑ

Μοίρασε το

«Η ΗΠΑ δεν αντιμετωπίζουν δημοσιονομική κρίση. Πολύ περισσότερο όμως έχουν να αντιμετωπίσουν την κρίση στην αγορά εργασίας» Με αυτές τις φράσεις ξεκινά το άρθρο του ο διακεκριμένος οικονομολόγος και opinion maker, Paul Krugman, στους New York Times. Ενώ ο πολιτικός διάλογος που ακούγεται στις αίθουσες του κογκρέσου έχει να κάνει με το δημοσιονομικό έλλειμμα, τα ποσοστά της ανεργίας έχουν ήδη προσεγγίσει τα επίπεδα της δεκαετίας του 1930.

 

Παρόλο που τα διεθνή επιτόκια δανεισμού είναι εξαιρετικά χαμηλά, η προσπάθεια που γίνεται για την μείωση της είναι σχεδόν μηδαμινή, ενώ θα μπορούσαν να βελτιωθεί συνάμα η δημοσιονομική κρίση και η αγορά εργασίας αν γινόντουσαν κρατικές επενδύσεις αντί για διασώσεις τραπεζών. Η πολιτική ένεσης ρευστότητας της Κεντρικής Ομοσπονδιακής Τράπεζας , τυπώνωντας ουσιαστικά άφθονα δολάρια, βελτιώνει μεν τους οικονομικούς δείκτες, αλλά η κατάσταση παραμένει εξαιρετικά ρευστή.
Η κατάσταση στην Ευρώπη δεν είναι διαφορετική. Οι πολιτικοί της ηγέτες οραματίζονται οικονομική ανάκαμψη, ενώ τα ποσοστά ανεργίας είναι μήνα με το μήνα ανοδικά, σπάζοντας σε μερικές χώρες, όπως η Ελλάδα, το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Η δημοσιονομική πειθαρχία που εφαρμόζεται, με αρκετά επιτυχή τρόπο, από μόνη της δεν βελτιώνει την αγορά εργασίας. Η κατάσταση είναι εξαιρετικά ρευστή, και σε αυτή την περίπτωση, διότι ο παρανομαστής παραμένει στάσιμος ή και μειούμενος. Και αυτός δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα επίπεδα ζήτησης, όπως εκφράζεται από την ποσότητα των λιανικών πωλήσεων. Οι ιδιωτικές επενδύσεις συρρικνώνονται, κάνοντας την ανεργία, κυρίως των νέων, ακόμα μεγαλύτερη.
Οι οικονομικές θεωρίες δεν μπορούν να δώσουν λύση στο γόρδιο δεσμό ή αλλιώς το φαύλο κύκλο, της ανεργίας. Η πτώση των τιμών δεν επιτυγχάνεται, όπως προβλέπει η νεοκλασική θεωρία. Κυρίως λόγω της αυξημένης φορολογίας και της διάρθρωσης της αγοράς, που μόνο ανταγωνιστική δεν είναι. Η αύξηση των δημοσίων δαπανών, όπως προτείνει η κεϋνσιανή θεωρία, επιδεινώνει το δημοσιονομικό χρέος, άρα και τα επιτόκια δανεισμού των κρατών που θέλουν να πραγματοποιήσουν επενδύσεις.
Μαγικές λύσεις λοιπόν δεν υπάρχουν. Δυστυχώς όμως υπάρχουν μαθητευόμενοι μάγοι, οικονομολόγοι, τραπεζίτες και πολιτικοί,  που υπόσχονται ανάκαμψη και ευημερία. Τα αποτελέσματα στις διεθνής σχέσεις μεταξύ των κρατών, μεγάλων και μικρών, όσον αφορά τη συνεργασία σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο, είναι δυσοίωνα. Όταν τα οικονομικά ισχυρά κράτη κοιτάζουν ιδιοτελώς το δικό τους συμφέρον και επιδιώξεις. Η «ισχύς εν την ενώσει» είναι ίσως το, τουλάχιστον καταπραϋντικό,  φάρμακο. Τόσο σε κοινωνικό και επιχειρηματικό, όσο σε πολιτικό και οικονομικό, επίπεδο.

 

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου