ΓΡΙΦΟΙ

Μοίρασε το

Λέγεται ότι κατά τον Αϊνστάιν, ο ορισμός της παραφροσύνης είναι να επαναλαμβάνει  κανείς το ίδιο λάθος με την ελπίδα να αλλάξει το αποτέλεσμα. Έτσι μόνο μπορούν να ερμηνευτούν τα δημοσιεύματα που συνδέουν την διάλυση της Ευρωζώνης με τις….επικείμενες ελληνικές εκλογές.

Το λάθος σε αυτή την περίπτωση είναι η σύνδεση μιας μικρής σχετικά με το σύνολο της Ευρωζώνης οικονομίας, όπως είναι η ελληνική, με τη βαθιά, τραπεζικής κυρίως φύσης, οικονομική κρίση στα περίχωρα της ΟΝΕ.

Το αποτέλεσμα, κατά τη ταπεινή άποψη του αρθογράφου, είναι η διάλυση της ευρωζώνης και η επιστροφή σε ένα σύστημα συναλλαγματικών ισοτιμιών. Όμως, αν μην τι άλλο, αυτά τα  σχόλια προσβάλουν τις μεγάλες θυσίες που καταβάλλουν κυρίως οι ευρωπαίοι πολίτες στις χώρες της Ευρωζώνης.

Οι αποφάσεις που λαμβάνονται στη κρίσιμη αυτή συγκυρία, δεδομένου του υψηλού δημοσιονομικού χρέους που έχουν όλες οι χώρες της ΟΝΕ, βοηθούμενες και μη, όπως επίσης  και της ταυτόχρονής έλλειψης ρευστότητας που αντιμετωπίζει η αγορά των χωρών αυτών, θεωρούν λανθασμένα ευνόητο ότι το βάρος πρέπει να πέσει στην βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, και μάλιστα κατά τέτοιον τρόπο ώστε το μεγάλο βάρος της προσπάθειας αυτής να πέσει πάνω στα εισοδήματα και τις συνθήκες ασφάλειας της εργασίας των εργαζομένων. Η κρίση φαντάζει να είναι οικονομική και το μείζον πρόβλημα της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να είναι η καλυτέρευση της εικόνας που έχουν δημιουργήσει οι ανάγκες αρκετών χωρών για φτηνό δανειακό χρήμα. Με δικές της παρεμβάσεις στις αγορές ομολόγων και στη ρύθμιση των επιτοκίων και της εξυπηρέτησης της διατραπεζικής αγοράς με δάνεια, αλλά και με υποδείξεις  στις πολιτικές ηγεσίες, προσπαθεί να εμφανίσει μια εικόνα ευχάριστη στις χρηματαγορές.

Η προσπάθεια της, όπως και της Ευρωπαϊκής πολιτικής ηγεσίας,  πέφτει εδώ και πολύ καιρό στο κενό γιατί ακριβώς η κρίση δεν είναι αμιγώς οικονομική. Δεν διαταράχθηκε κανένας οικονομικής δείκτης καμίας χώρας ώστε να δημιουργήσει ντόμινο αποτελέσματα. Ούτε επλήγη η ανταγωνιστικότητα κανενός μέλους κράτους της ΟΝΕ, λόγω κάποιου ξαφνικού γεγονότος. Τα οικονομικά δεδομένα ήταν και είναι γνωστά σε όλους τους ενδιαφερόμενους, στη δεκαετή ιστορία της ΟΝΕ. Επίσης η κρίση των χρηματοοικονομικών προϊόντων που έπληξε τις ΗΠΑ, δεν φαινόταν να είχε επηρεάσει τη συντριπτική πλειοψηφία των τραπεζών εντός ΟΝΕ.

Οι πολιτικές ηγεσίες, με μπροστάρη την Γερμανική, δεν λαμβάνουν υπόψη ρεαλιστικά δεδομένα. Η κρίση είναι καταρχήν τραπεζική διότι το επιχειρηματικό κλίμα στις βοηθούμενες οικονομικά χώρες είναι καθαρά αρνητικό, με αποτέλεσμα η πιστωτική επέκταση να γίνεται ανέφικτη. Είναι καθαρά πολιτική, με τις περισσότερες χώρες παγκοσμίως να προσπαθούν να υποτιμήσουν τα νομίσματα τους, για χάρη των εξαγωγών τους, με αποτέλεσμα το ευρωπαϊκό νόμισμα να γίνεται ολοένα και ακριβότερο. Ο αντίκτυπος στην ανταγωνιστικότητα γίνεται ολοένα και σοβαρότερο και καθιστά τα κράτη μέλη της ΟΝΕ να προσπαθούν να λύσουν έναν άλυτο γρίφο. Πως μπορούν να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα τους όταν οι εξαγωγές τους εκτός ΟΝΕ είναι σχεδόν μηδενικές και εντός ΟΝΕ να μένουν στάσιμες, ως και κατά κάποιον τρόπο οριοθετημένες σε λίγες χώρες του Βορά. Πως μπορούν να προσελκύσουν μικρής ή μακράς διάρκειας κερδοφόρες επενδύσεις όταν οι προοπτικές του νομίσματος είναι να γίνει ακόμα ακριβότερο, που σημαίνει λιγότερα κέρδη και αβέβαιες προοπτικές εξαγωγών; Όταν οι Τράπεζες και κρατικές κυβερνήσεις δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν επενδύσεις και αγορές και να διοχετεύσουν χρήμα στην αγορά,  αλλά αντιθέτως απορροφούν το υπάρχον κυκλοφορούν χρήμα;

Ο γρίφος που καθιστά την ύπαρξη και συνέχεια της Ευρωζώνης μοιάζει να γίνεται άλυτος. Σίγουρα είναι χρήσιμη και θεμιτή η προσπάθεια που συντελείται ώστε να προσαρμοστούν τα εισοδήματα των εργαζομένων των Χωρών της ΟΝΕ αλλά και οι τιμές των προϊόντων και υπηρεσιών πάνω στις πραγματικές παραγωγικές βάσεις τους, και όχι πάνω σε δανεικά χρήματα από τις χρηματοπιστωτικές αγορές. Έτσι στις «φτωχές χώρες» να υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες εγχώριας επιχειρηματικής δραστηριότητας, ανεξάρτητα από την πηγή προέλευσης, οπότε σταδιακά και αυτές οι χώρες να προσεγγίσουν τις ισχυρότερες πάνω σε σταθερές μακροχρόνια βάσεις. Μην ξεχνάμε όμως ότι η ΟΝΕ δεν επιβάλλεται στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Οι αλληλεπιδράσεις με τα οικονομικά γεγονότα της υφηλίου είναι και υπαρκτές και ισχυρές, τόσο ώστε να ληφθούν κάποτε καθαρά υπόψη. Να σταματήσει η Ευρωζώνη να λειτουργεί ως μια ελίτ προνομιούχων κρατών.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου