Πως εξελίσσεται αυτό το κομβικό ζήτημα που έχει τοποθετηθεί τόσο αποφασιστικά στα σχέδια αποτροπής της εθνικής χρεοκοπίας;
Πολλά έργα είναι στο ταμπλό, αλλά η πρόοδος είναι ελάχιστη. Να θυμίσουμε ότι στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα τον Ιούνιο του 2011 είχε συμπεριληφθεί κονδύλι 50 δισεκατομμυρίων ευρώ για εισπράξεις αποκρατικοποιήσεων μέχρι το 2015 .
Μετά δύο μόνο μήνες διαπιστώθηκε ότι αυτό είναι ανέφικτο και για τούτο τώρα το ποσό έχει μειωθεί στα 19 δισ. στο ίδιο διάστημα. Πολλοί ειδικοί εκτιμούν ότι ακόμα και αυτός ο στόχος εξακολουθεί να είναι ιδιαίτερα αισιόδοξος, κυρίως λόγω του τρόπου που λαμβάνονται οι αποφάσεις αλλά και κάτω από τις τρέχουσες συνθήκες της διεθνούς αγοράς. Η Ελλάδα, λένε και πάλι οι ειδικοί, είναι άγνωστη στις αγορές τέτοιου είδους. Η τοποθέτηση σε αυτές τις αγορές, για παράδειγμα των παραθεριστικών ακινήτων, μπορεί να σημαίνει πολλά χρόνια προσπάθειας, δηλαδή δεν μπορεί να αποδώσει άμεσα και γρήγορα.
Γενικά όσοι γνωρίζουν το θέμα αναφέρουν ότι περίπου προχωράμε στα τυφλά ή καλύτερα προχωράμε και βλέπουμε. Ακόμα δεν υπάρχει ένα σαφές εκτιμημένο αντικείμενο: πόσα είναι τα ακίνητα και εν γένει η περιουσία και πόσο αξίζει. Ποτέ δεν υπήρχε μία συστηματική μελέτη για το θέμα αυτό. Τώρα γίνονται οι πρώτες προσπάθειες. Όπως εκτελούνται οι διάφορες ενέργειες συγκεντρώνεται πείρα και γνώση. Αλλά όμως με τον τρόπο αυτό κινδυνεύουμε και πάλι να πέσουμε έξω. Να σημειώσουμε επίσης πως το γενικό πολιτικό κλίμα δεν προσφέρεται ακόμα για ευρέος φάσματος ιδιωτικοποιήσεις. Αφενός λόγω των κατακρημνισμένων τιμών, αφετέρου διότι μια ιστορία πολλών δεκαετιών κρατισμού δεν διαγράφεται σε μερικούς μήνες.
Επίσης ανάμεσα στους φορείς και τα πρόσωπα που λαμβάνουν τις σχετικές αποφάσεις δεν είναι ξεκαθαρισμένο αν η αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου αποτελεί μόνιμη αναπτυξιακή προσπάθεια της χώρας ή απλά ένα προσωρινό και επείγον εισπρακτικό μέτρο για να κλείσουν οι τρύπες των ελλειμμάτων και να βοηθηθεί η αποπληρωμή των οφειλόμενων δανείων. Η εμπλοκή αυτή είναι πολύ σπουδαία, καθόσον το ξεκαθάρισμά της είναι απόλυτα απαραίτητο για να καθορίσει τη στρατηγική προσέγγιση. Για παράδειγμα, η εμπειρία από ανάλογα έργα που έγιναν στην Ανατολική Ευρώπη λέει ότι όσα από αυτά έγιναν κάτω από πίεση, συνήθως δεν στέφθηκαν από επιτυχία. Στην κατηγορία αυτή περιλαμβάνεται και η διάσημη πλέον Treuhandanstalt, το καταπίστευμα που ανέλαβε την εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων της Ανατολικής Γερμανίας.
Η δημιουργία του Ταμείου Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου είναι μια σωστή ενέργεια. Αλλά μέσα στις αντίξοες διεθνείς συνθήκες θα χρειαστεί παραπάνω προσπάθεια για να πετύχει το όργανο αυτό. Κυρίως θα χρειασθεί σταθερή πολιτική βούληση και ξεκαθάρισμα.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
