Η χώρα μας το φετινό καλοκαίρι δεν βρίσκεται στα διεθνή πρωτοσέλιδα σε σχέση με το αντίστοιχο περυσινό διάστημα και αυτό αποτελεί μια εξαιρετικά θετική εξέλιξη. Συνάμα δε και παρακαταθήκη πάνω στην οποία πρέπει να χτίσουμε πολύ γρήγορα τις βάσεις για την ολική επαναφορά μας στην κανονικότητα. Βεβαίως, το.. πείραμα της διαπραγμάτευσης έχει ένα άμεσο και έμμεσο κόστος το οποίο κινείται μεταξύ 86-100 δισ. ευρώ και σίγουρα δεν πρέπει να το παραβλέπουμε…
Από πέρυσι το καλοκαίρι το πολιτικό σύστημα έχει γίνει πιο ώριμο και μπορεί να ξεχωρίσει τη ζημιά από την καταστροφή, στην οποία θα οδηγούμασταν εφόσον επιλέγαμε την έξοδο από την Ευρωζώνη. Για παράδειγμα, οι επιπτώσεις του Brexit μέσα σε ελάχιστα μόλις εικοσιτετράωρα ήταν εμφανείς. Και μιλάμε για μια χώρα που έχει εθνικό νόμισμα, εθνική οικονομική πολιτική και συγκαταλέγεται μεταξύ των 5-6 πλουσιότερων παγκοσμίως. Ας φανταστούμε τι θα είχε συμβεί στη χρεοκοπημένη Ελλαδίτσα… Κι όμως, οι… αμετανόητοι δραχμολάγνοι αυξάνονται ως αποτέλεσμα της εμπέδωσης ενός κλίματος αγανάκτησης για την… κακή Ευρώπη. Πονάει δόντι, κόβει κεφάλι δηλαδή. Το εκλογικό σώμα είναι ποτισμένο από την αντίληψη ότι για τα 6 χρόνια μνημονιακών θυσιών ευθύνονται οι ευρωπαίοι και όχι το εγχώριο πολιτικό σύστημα. Ένα σύστημα που συνέβαλε στη χρεοκοπία της χώρας και στη συνέχεια… μπούκωσε με υποσχέσεις και σενάρια συνωμοσίας τους περισσότερους πολίτες, οι οποίοι προχώρησαν σε περισσότερο επιζήμιες πολιτικές επιλογές με αποτέλεσμα τη μεγέθυνση των επιπτώσεων από την εφαρμογή των προγραμμάτων διάσωσης.
Το ελληνικό πολιτικό σύστημα έχει επιλέξει τα τελευταία χρόνια τη διατήρηση της χώρας σε ένα μη κανονικό περιβάλλον. Επιμένει στη διαιώνιση των χρόνιων διαρθρωτικών δυσλειτουργιών που εμποδίζουν την αναγέννηση της οικονομίας και κάθε φορά που πρέπει να κλείσει ο λογαριασμός με νέα μέτρα, τότε υπάρχουν οι… κακοί ξένοι. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι τα καλαμπούρια τελείωσαν. Το περασμένο καλοκαίρι κατέρρευσαν και οι τελευταίοι μύθοι περί βοήθειας από το… διαγαλαξιακό υπερπέραν ή για την κατάργηση όλων των διατάξεων των προηγούμενων μνημονίων. Το κακό είναι ότι η προσαρμογή στα νέα δεδομένα είναι πολύ αργή και όσο καθυστερούμε τόσο μεγαλώνει το κόστος. Αλλά φαίνεται ότι αυτά για αρκετούς αποτελούν… ψιλά γράμματα.
Η χώρα πρέπει να δουλέψει σοβαρά στο επίπεδο της σοβαρότητας και της αξιοπιστίας. Οι ελληνικές αρχές καλούνται να δώσουν ένα ισχυρό μήνυμα στις αγορές ότι μπορεί να λάβουν δύσκολες αποφάσεις στα εργασιακά, να προωθήσουν με ταχείς διαδικασίες τις ιδιωτικοποιήσεις, να καταστήσουν πιο μικρό και πιο ευέλικτο τον δημόσιο τομέα, να αντιμετωπίσουν τις στρεβλώσεις στο Κράτος και την οικονομία και να μειώσουν τις υπέρμετρες και… αψυχολόγητες φορολογικές επιβαρύνσεις. Το 2017 θα είναι έτος επιστροφής στην ανάπτυξη, κάτι που είχε γίνει το 2014 και θα συνεχιζόταν τη διετία 2015-2016. Δυστυχώς όμως, ιδεοληπτικές αγκυλώσεις και προεκλογικές δεσμεύσεις αποτέλεσαν εμπόδια ώστε να συνεχιστεί μια πολιτική που θα μας έβγαζε από το αδιέξοδο συντομότερα. Αντ΄ αυτής υπήρξαν υποσχέσεις για… θαύματα και εν τέλει οι αποφάσεις στο μέτωπο της οικονομικής πολιτικής από σκληρές έγιναν… βίαιες.
Η εικόνα ενός σοβαρού κράτους αποδεικνύεται από μερικά απλά πράγματα. Για παράδειγμα όσα έγιναν με την οριστικοποίηση της COSCO, οι απεργίες που παραλύουν τις συγκοινωνίες και τις μεταφορές, οι καταλήψεις δημοσίων κτιρίων, η ανοχή στην ανομία είναι μερικά μόνο από αυτά που διαβάζει η διεθνής επενδυτική κοινότητα. Η Ελλάδα έχει ανάγκη από ζωτικής σημασίας κεφάλαια πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ ως το 2020 με στόχο να διατηρηθεί στο επίπεδο του 2014! Το στοίχημα είναι πολύ μεγάλο και δυστυχώς δεν φαίνεται αυτή τη στιγμή να υπάρχει η σοβαρότητα και η αξιοπιστία προκειμένου να δημιουργήσουμε ένα θετικό σοκ στη διεθνή επενδυτική κοινότητα.
Η χώρα μαστίζεται από τον κρατισμό, ο οποίος φαίνεται ότι δεν έχει κόμμα. Η εκλογική πελατεία των κομμάτων, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό βρίσκεται στο Κράτος και αυτό αποτελεί ένα σημαντικό μειονέκτημα στην προσπάθεια προσέλκυσης επενδύσεων. Ο κρατισμός, ο λαϊκισμός, η ανευθυνότητα, η ανωριμότητα, η αναξιοπιστία και η έλλειψης εμπιστοσύνης αποτελούν αυτή τη στιγμή τα μεγάλα βαρίδια προκειμένου να γίνει η απαραίτητη επανεκκίνηση της οικονομίας.
Ελπίζουμε ότι το πολιτικό σύστημα μετά τα ψέματα, τις ανεδαφικές υποσχέσεις και τις ανούσιες… μαγκιές, έχει συνειδητοποιήσει το μέγεθος της ευθύνης του για τα σημερινά αποτελέσματα στη χώρα σε όλα τα επίπεδα. Αυτή η χώρα θα σωθεί από εμάς. Οι εταίροι-δανειστές μας δίνουν συνεχώς το… φιλί της ζωής για να ελαχιστοποιήσουν τον λεγόμενο συστημικό κίνδυνο. Εμείς από την άλλη, νομίζουμε ότι πρέπει να τους κηρύξουμε την… επανάσταση προκαλώντας τους ζημιά, ενώ την ίδια στιγμή, θα καταστρεφόμαστε. Αν δεν επανακινητοποιήσουμε το επιχειρηματικό και ανθρώπινο κεφάλαιο, κανένα πρόγραμμα διάσωσης στο μέλλον δεν θα είναι ικανό να μας σώσει. Εάν ταυτόχρονα, δεν προδιαγραφεί μια πορεία ωρίμανσης του ελληνικού λαού, τότε δεν θα έχουμε καμία απολύτως τύχη ως χώρα τα επόμενα χρόνια. Το χειρότερο απ΄ όλα είναι ότι η νέα γενιά έχει διαβρωθεί από τα λαϊκίστικα μηνύματα και ενδεχομένως να μη σταθεί αρωγός στη μεγαλύτερη και επώδυνη προσπάθεια που θα απαιτηθεί τα επόμενα χρόνια ώστε να σταθούμε στα πόδια μας. Εκτός και αν κάποιοι… παρηγορούνται λέγοντας ότι θα φύγουμε κάποια στιγμή από αυτόν τον μάταιο κόσμο, οπότε δεν έχει νόημα να ασχολούμαστε με τους επόμενους…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
