– Σε 3-4 χρόνια η Ευρώπη δε θα υπάρχει! θα το δεις… Όσο για την Αγγλία, σε 4-5 χρόνια, θα είναι η νέα Ελβετία!
Αυτά τα λόγια ειπώθηκαν χθες από Έλληνα φορτηγατζή, που ζει και εργάζεται στη Βουλγαρία. “Γεματούλης” γνωστός, με το ιδρωμένο μπλουζάκι του, έξω από το μισοπεσμένο παντελόνι του, που μόλις είχε γυρίσει από την Ελλάδα και είχε ξεφορτώσει τα εμπορεύματα στην αποθήκη του Έλληνα εργοδότη του. Δε θα σταθώ στην εμφάνιση, γιατί δε βλέπω το λόγο, ένας οδηγός φορτηγού να κυκλοφορεί με πουκάμισα Pierre Cardin, αλλά πιστεύω, η περιγραφή είναι απαραίτητη.
Ο φίλος φορτηγατζής ανακοίνωνε το δικό του διπλό πόρισμα για την επερχόμενη καταστροφή που προέβλεπε. Μάλιστα μιλούσε γι’ αυτό, με ένα -ακατανόητο για εμένα- πάθος. Έβλεπες στο βλέμμα του μια έκφραση ικανοποίησης…
Φυσικά, ο φίλος φορτηγατζής χρησιμοποιώντας το δικαίωμά του σαν Ευρωπαίος πολίτης ζει και εργάζεται στη Βουλγαρία, παίρνει μισθό πολύ καλύτερο από αυτόν που θα έπαιρνε στην Ελλάδα και δουλεύει για Έλληνα επιχειρηματία που και αυτός με τη σειρά του χρησιμοποιεί τη συνθήκη Σένγκεν, την ελεύθερη διακίνηση εμπορευμάτων, τις ενδοκοινοτικές συναλλαγές και την αποφυγή διπλής φορολόγησης που ισχύει μεταξύ Ευρωπαϊκών κρατών με διακρατικές συμφωνίες, για να κερδίζει και να πληρώνει τον φίλο οδηγό….
Ο Μπάμπης “χτυπά” ξανά, εκτός συνόρων αυτή τη φορά!
[quote text_size=”small”]
Ο Μπάμπης, Έλληνας, Άγγλος, Γερμανός, Αυστριακός, Γάλλος, Ισπανός κ.ο.κ. δεν μπορεί να κάνει την αντιστοιχία στο μυαλό του. Είναι ακριβώς σα το χρυσόψαρο, που κάνει μια βόλτα στο ενυδρείο, τρώει, κοιμάται με τα μάτια ανοιχτά και πάλι από την αρχή.
[/quote]
Όπως το χρυσόψαρο που μετά από μια βόλτα στο ενυδρείο, ξεχνά από που ξεκίνησε, έτσι και ο Ευρωπαίος Μπάμπης. Ξεχνά πως ζει, σπουδάζει και εργάζεται στην Ε.Ε., τι του προσφέρει αυτή και μετά από λίγο καιρό, τα θεωρεί δεδομένα και αναπολεί εποχές που δεν έχει ζήσει, ή έχει διαγράψει από τη μνήμη του και ζητά επιστροφή στη μικρή γυάλα από την οποία ξεκίνησε…
Φυσικά, δε μπορεί να σκεφτεί τι θα γίνει αν βρεθεί εκεί, με νερό που δε φιλτράρεται, με υψηλό ph, με λίγη τροφή και ελάχιστο χώρο στη διάθεση του…
Είναι σαν τον πελάτη χωρίς παιδεία που του προσφέρεις ποιοτικές υπηρεσίες, αρχικά νοιώθει ευγνώμων και σε ευχαριστεί, αλλά μετά από μερικά χρόνια τις θεωρεί δεδομένες και αρχίζει τις παράλογες απαιτήσεις. Από τα 100 Θετικά, θα κρατήσει το ένα άσχημο για να σε κρίνει. Τις περισσότερες φορές θα σε πάρει ωρυόμενος απειλώντας σε με διακοπή συνεργασίας. Έχει δε, τόσο αρνητική διάθεση που δε θέλει να ακούσει την οπτική σου και να δείξει κατανόηση συνυπολογίζοντας τη μέχρι τώρα προσφορά σου.
Δε θα αναλύσω πως κατά τη δική μου γνώμη οι Βρετανοί έπεσαν θύματα της λαϊκίστικης δημαγωγίας του Nigel Farage που ταλαντευόταν μεταξύ αριστερών αερολογιών και ακροδεξιών τοποθετήσεων (βλ. Μεταναστευτικό). Υπάρχουν πιο ικανοί από εμένα να το κάνουν αυτό. Άλλωστε ποιος ήξερε στην Ελλάδα μέχρι πριν μερικές εβδομάδες, τον Nigel Farage και τις επί 17 ετών προσπάθειές του για το πολυπόθητο BREXIT;
Θα σταθώ στον “Μπάμπη”…. Και στους “Μπάμπηδες” όλης της Ευρώπης.
[quote text_size=”small”]
Ο Μπάμπης λοιπόν, είναι επιρρεπής στους δημαγωγούς Μπάμπηδες. Και αυτοί οι δημαγωγοί κερδίζουν συνεχώς έδαφος.
[/quote]
Μιλά ο ορθολογιστής για τη πραγματικότητα, για νούμερα και μακροοικονομία και ο λαϊκιστής φέρνει αντίλογο ωρυόμενος για παιδάκια που λιποθυμούν στα σχολεία, για οικογένειες που χάνουν τα σπίτια τους από τους κακούς τραπεζίτες (γιατί άραγε;), για μουσουλμάνους που βιάζουν τις γυναίκες μας και από κάτω οι “Μπάμπηδες” χειροκροτούν, ζητωκραυγάζοντας εκστασιασμένοι.
Πιστεύω πως υπάρχουν ικανοί άνθρωποι σε αυτό το πλανήτη που έχουν να προσφέρουν. Όμως, χάνουν συνεχώς έδαφος. Τα επιχειρήματα τους δε βρίσκουν αποδέκτες. Αναλώνουν το χρόνο και τον εαυτό τους για να αντικρούουν συνεχώς λαϊκίστικα επιχειρήματα που “πουλάνε” στους Μπάμπηδες αυτής της γης. Οι αντίπαλοι τους από την άλλη, εκμεταλλεύονται την word of mouth διαφήμιση (σ.σ. Διαφήμιση στόμα με στόμα) για να ανέλθουν και να αποκτήσουν τη πολυπόθητη καρέκλα και την εξουσία που δίνει αυτή. Μόλις δε την αποκτήσουν, βρίσκονται αντιμέτωποι με τη πραγματικότητα και ακούς φράσεις όπως:
-Είχαμε αυταπάτες,
-Το προσπαθήσαμε αλλά…, ή το σουξέ των τελευταίων ημερών:
-It was a mistake…
Ο λαϊκιστής δημαγωγός, μοιάζει με τον σκύλο στο δρόμο που κυνηγάει αγριεμένος και γαυγίζοντας το αυτοκίνητο που περνάει. Αν το αυτοκίνητο σταματήσει, το κοιτά με απορία, μη ξέροντας τι να κάνει με αυτό…
Δε μπορούμε να κατανοήσουμε πως ο δρόμος είναι ένας και ταυτόχρονα κοινός για όλους μας. Αυτό είναι το μέλλον. Φυσικά υπάρχουν κάποιες ανωμαλίες στο οδόστρωμα, μη ασφαλή σημεία, μέρη όπου χρειάζεται διάνοιξη, σήραγγες που πρέπει να ανοιχτούν για να κερδίσουμε καύσιμα, χιλιόμετρα και χρόνο αλλά αντί να συζητάμε όλοι μαζί για το πως θα κάνουμε αυτό το δρόμο καλύτερο και ασφαλέστερο, αναλωνόμαστε να συζητάμε αν αντί από αυτό το δρόμο πρέπει να πάμε από το χωματόδρομο, αν το κράτος πρέπει να προσφέρει δωρεάν μετακινήσεις με ελικόπτερα στους Μπάμπηδες, αν πρέπει να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε δρόμους γενικώς, ή αν θα πρέπει να επιβιβαστούμε όλοι μαζί σε μια βάρκα που μπάζει νερά, παρέα με λίγο στόκο.
Το χειρότερο είναι πως σε αυτές τις προτάσεις μπορείς να ακούσεις ατελείωτες αναλύσεις από έναν εργάτη των ναυπηγείων του Σκαραμαγκά για το αν πρέπει να καλαφατίσουμε πρώτα τη βάρκα να μη “μπάζει”, από μια πρώην αεροσυνοδό της ολυμπιακής ανησυχίες για το αν στο ελικόπτερο θα μπορεί να προσφέρει με ασφάλεια καφέ ή πορτοκαλάδα στον Μπάμπη, από έναν ολιστικό γιατρό να μας εξηγεί πως το περπάτημα θα ωφελήσει την υγεία μας, από έναν οικοδόμο θεωρίες για το πόσες λωρίδες πρέπει να έχει ο χωματόδρομος και από έναν συνταξιούχο χωροφύλακα το ποιοι θα επιτρέπεται να κυκλοφορούν σε αυτόν.
[quote text_size=”small”]
Νοιώθω πως η λογική εγκαταλείπει σταδιακά αυτό το κόσμο. Οι λίγοι που έμειναν να σκεφτούν λογικά, δε μπορούν να πείσουν πλέον κανέναν.
[/quote]
Η δημοκρατία δεν έχει ανάγκη προστασίας από δικτάτορες και φασίστες (αριστερούς ή δεξιούς).
-Η δημοκρατία έχει ανάγκη ΑΜΕΣΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ από το παραλογισμό….
-Η δημοκρατία έχει ανάγκη ΆΜΕΣΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ από τους Μπάμπηδες…
Μέχρι να βρεθεί κάποιος μηχανισμός προστασίας, τα χρυσόψαρα του Αλέξη, της Ζαν Μαρί, του Nigel, του Pablo, του David και του Donald, κολυμπούν γύρω μας και μεταλλάσσονται με γοργούς ρυθμούς σε πιράνχα. Μέχρι να μην υπάρχει γύρω τους τίποτα να φάνε και να κατασπαράξουν το ένα το άλλο….
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
