Ο πρωθυπουργός έκανε με -κατά γενική ομολογία- άκομψο και πιθανώς αδόκιμο τρόπο αυτό που έπρεπε οπωσδήποτε να γίνει. Έβαλε λουκέτο σε μία επιχείρηση ζημιογόνα για την οποία όλοι γκρίνιαζαν εδώ και δεκαετίες ότι υπηρετούσε την εκάστοτε κυβέρνηση, προσελάμβανε κόσμο που δεν χρειαζόταν με υπέρογκους μισθούς και έπαιζε παιδαριώδη προγράμματα πληρωμένα “χρυσά”.
Και οι αντιδράσεις δημοσιογράφων, πολιτικών κομμάτων, κοινού είναι εν πολλοίς αναμενόμενες ανάλογα την παιδεία και την πολιτική ευφυία του κάθε ενός: Άλλοι θεωρούν ότι κραυγάζοντας έξω από το ραδιομέγαρο κάνουν αντίσταση που θα έχει κάποιο αποτέλεσμα. Άλλοι χαίρονται για το λουκέτο χαιρέκακα χωρίς να υπολογίζουν ότι κάποιοι που εργάζονταν σκληρά έμειναν στο δρόμο και ότι το Ταμείο μας χάνει κάθε μέρα που περνάει πολύτιμες εισφορές. Κι άλλοι φιμώνουν τους υπόλοιπους δημοσιογράφους ώστε να μην υπάρχει εικόνα, ήχος και λέξεις από όσα διαδραμματίζονται τα τελευταία 24ωρα.
Μαθαίνω ότι τις τελευταίες ώρες ένα πλοίο γεμάτο επιβάτες πλέει ακυβέρνητο και καιγόμενο στο ανατολικό Αιγαίο. Μαθαίνω ότι κάποιοι κάνουν φάρσες από ιστοσελίδες ότι κλείνουν νοσοκομεία στην περιφέρεια. Κάποιοι άλλοι διαρρέουν ότι πάμε για εκλογές. Ποιός θα ενημερώσει τον κόσμο για όλα αυτά; Ποιός θα αναδείξει τις απόψεις όσων διαφωνούν και συμφωνούν με όσα γίνονται; Το είπα και χθες σε συγκέντρωση στην ΕΣΗΕΑ: Η δική μου δύναμη ως δημοσιογράφος που είμαι, αφορά στην δημοσίευση. Στην μετάδοση της είδησης και του σχολιασμού. Απεργώντας βοηθάω απλώς να γίνονται τα πράγματα -σωστά και λάθη- σιωπηρά! Ρίχνω μαύρο στην ενημέρωση!
Η Μαρία Τσιλιμιγκάκη είναι δημοσιογράφος
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
