Η κυβέρνηση μετά από έναν μαραθώνιο διαπραγματεύσεων, αλλιώτικων από αυτές που μας είχε συνηθίσει η προηγούμενη κυβέρνηση, κατέληξε στο ίδιο αποτέλεσμα, στην παράταση της δανειακής σύμβασης. Ωστόσο, οι αντιδράσεις του κόσμου είναι τελείως διαφορετικές με αυτές που θα αντιστοιχούσαν σε μία τέτοια απόφαση από μία κυβέρνηση Σαμαρά. Με άλλα λόγια, η ελληνική κοινωνία φαίνεται να υποστηρίζει έντονα (σε ποσοστό 60%) τις κινήσεις και τις επιλογές της ελληνικής κυβέρνησης.
Όμως γεννάται το ερώτημα για το τι πραγματικά είναι η δανειακή σύμβαση που έλαβε τετράμηνη παράταση ισχύος και τι σημαίνει αυτό για μας και την καθημερινότητά μας. Για να απαντήσουμε σε αυτό θα πρέπει να διαβάσουμε προσεκτικά την δανειακή σύμβαση, που θυμίζω ότι αποτελεί σύμβαση που είχε λάβει και συμφωνήσει η προηγούμενη κυβέρνηση, αυτή των Μερκελιστών και των δοσίλογων που ξεπουλούσαν την πατρίδα και τον λαό, θα δούμε ότι για να ισχύσει η δανειακή σύμβαση, θα πρέπει παράλληλα να ισχύει και το μνημόνιο.
Δηλαδή, για να μπορούν οι τράπεζες να ανακεφαλαιοποιούνται, θα πρέπει να ισχύουν τα μέτρα λιτότητας που είχαν υλοποιήσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις, θεωρώντας τα μέτρα αυτά ως αναγκαίες μεταρρυθμίσεις υπέρ της ανάπτυξης (άλλο που μόνο ανάπτυξη δεν είδαμε) και φυσικά τα είχαν καταψηφίσει τα κόμματα που σήμερα συγκυβερνούν και πολεμούσαν επί μακρόν, με σκοπό, όπως φάνηκε, να εξασφαλίσουν την παραμονή των μέτρων αυτών.
[quote text_size=”small”]
Πέραν από το προφανές, ότι δηλαδή πάνε περίπατο ακόμη και οι εξαγγελίες της Θεσσαλονίκης, το περίφημο πρόγραμμα των 10 δις, ακόμη και για τις μερικές χιλιάδες θέσεις που υποσχέθηκαν, θα τις συμψηφίσουν με αυτές που προβλέπονται στον προϋπολογισμό της κυβέρνησης Σαμαρά, αυτόν που καταψήφισαν πριν τρεις μήνες και έλεγαν ότι θα καταργήσουν, παραμένει το ερώτημα για το αν αλλάζει κάτι στην ουσία και όχι στο περιτύλιγμα.
[/quote]
Η απάντηση, δεν είναι και τόσο απλή. Με δεδομένη την καλή επικοινωνιακή τακτική της κυβέρνησης και κάποια αναίμακτα μέτρα, όπως η αφαίρεση των υπουργικών αυτοκινήτων, η απομάκρυνση των κάγκελων από τον Άγνωστο Στρατιώτη, που όμως δεν ωφέλησαν σε τίποτε τα προβλήματα και τις ανάγκες του λαού, η κυβέρνηση φαίνεται να ξεχνά, όχι μόνο το αριστερό και ριζοσπαστικό παρελθόν της, που χρόνια τώρα απεμπολεί, αλλά και τα όποια είχε μεγαλοστόμως, όπως αποδεικνύεται, υποσχεθεί. Αυτό έχει γίνει αντιληπτό και από τα ίδια τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ άλλων και του Μανώλη Γλέζου, που ζήτησε συγγνώμη από τον ελληνικό λαό που συνετέλεσε στον να παρασυρθεί στην πλάνη του ΣΥΡΙΖΑ ή ακόμη άλλοι που ζητούν αλλαγή ηγεσίας.
Ένα μόνο μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα, ότι η κατάσταση αυτή που βαθαίνει συνεχώς δεν ανατρέπεται με διαπραγματεύσεις και επιδείξεις σθένους στους εταίρους. Δεν μπορείς να συνδιαλέγεσαι με τους δημίους σου. Δύο επιλογές είχε η κυβέρνηση και κάθε κυβέρνηση που φτάνει σε αυτό το οριακό σταυροδρόμι. Ή να δεχτεί την πολιτική της βαρβαρότητας, της λιτότητας και των μνημονίων, βαφτίζοντας το κρέας, ψάρι ήτοι την τρόικα, θεσμούς. Ή φυσικά να κλείσει την πόρτα σε όλους αυτούς που κόπτονται για το αν θα παραμείνει η Ελλάδα στην ευρωζώνη και να σταθεί αταλάντευτα στο πλευρό, στα αιτήματα, στα συμφέροντα αυτών που την εξέλεξαν. Αυτών που έχουν τη δύναμη για μία πραγματική αλλαγή, αυτών που ιστορικά, όταν αντιλήφθηκαν την συλλογική υπεροχή τους κατατρόπωσαν διάφορα συστημικά τέρατα, αυτών που τώρα αρκούνται στο να χειροκροτούν αντιλαϊκές συμφωνίες, αντί να απαιτούν ρήξη και σύγκρουση με τους δεσμώτες μας, όλων των λαών της Ευρώπης, όλων των καταπιεσμένων και εξευτελισμένων από το σύστημα της εκμετάλλευσης, της υποτέλειας και της δουλείας.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
