Στην Αρεόπολη, στην βαθειά Μάνη, όπου βρέθηκα την περασμένη εβδομάδα, συνάντησα, μάλλον αντιμετώπισα-σε μεγέθυνση μάλιστα- το τερατώδες πρόβλημα το οποίο κατατρύχει αυτήν την χώρα.
Μόλις τέσσερις εβδομάδες προ των εκλογών, εκεί κάτω είδα, έζησα, αντιμετώπισα με δέος την μεγάλη δοκιμασία που περιμένει αυτόν τον τόπο, τώρα, την ημέρα των εκλογών και, σίγουρα την επόμενη ημέρα.
Μία Μάνη όπου η φωτογραφία του Κωνσταντίνου εξακολουθεί να υπάρχει όχι μόνο σε σπίτια, αλλά και σε καφενεία και σε Ταβέρνες, αυτήν την ώρα δείχνει να μην πιστεύει σε τίποτε, δεν ορκίζεται για κανένα, ψάχνεται, αμφιβάλλει, αναρωτιέται, τι θα κάνει, τι μπορεί ή τι πρέπει να κάνει εκείνη την Κυριακή, όταν θα βρεθεί «αντιμέτωπη» με την Κάλπη. Μια περιοχή που έδινε δαγκωτό ψήφο στην δεξιά, στην μία όμως δεξιά, όπως και αν λεγόταν, όποιον και αν είχε αρχηγό, τώρα αυτόν τον Μάρτιο και αυτόν τον Απρίλιο, δεν εμφανίζεται απλώς πολυδιασπασμένη.
Είναι ανήσυχη, προβληματισμένη για το τι πρέπει να επιλέξει, τι να πράξει, ποιόν να ψηφίσει. Σε τελευταία ανάλυση, ποιον πρέπει να τιμήσει με την ψήφο της και, το κυριότερο, ποιον, ποιους πρέπει να τιμωρήσει με αυτό το υπέρτατο δεδομένο της Δημοκρατίας.
Σημεία των καιρών θα πει κανείς, ναι αλλά όχι για την Μάνη που ξέραμε και για την οποία τα πράγματα ήσαν , μέχρι τώρα, δεδομένα. Δεν είναι απλώς ότι υπάρχουν διαρροές, είναι ότι οι διαρροές αυτές, εκεί ειδικά, εμφανίζονται να κινούνται προς κάθε κατεύθυνση και προς κάθε. προορισμό. Είναι ότι ακόμη και μία συμπαγής ως τώρα, γεωγραφική περιοχή αυτής της χώρας, με πολιτικά, ιδεολογικά και κομματικά δεδομένα- στους αντίποδες, π.χ. της Κρήτης-αυτήν την κρίσιμη ώρα, παραπαίει πολιτικά και κομματικά, δείχνει έτοιμη να σκορπίσει την ψήφο της, όπου μπορεί- αλλά και όπου δεν μπορεί- επί Δικαίους και Αδίκους..
Ουδείς δείχνει, όπως δα και σε ολόκληρη την Ελλάδα- ότι αυτός ο τόπος χρειάζεται μία κυβέρνηση, γιατί η ακυβερνησία απλώς θα είναι το τέλος, η χαριστική βολή στο κρανίο ενός βαριά ασθενούς. Το πείσμα, η αντιπάθεια, η άρνηση, ακόμη και το μίσος έχουν αντικαταστήσει την πολιτική σκέψη. Αν συνέβαινε αυτό μόνο στην Μάνη, θα έλεγες μικρό το κακό. Αυτοί εκεί κάτω τρελάθηκαν. Όταν όμως έχει «μολυνθεί» ακόμη και η Μάνη, τότε δεν πρέπει απλώς να ανησυχούμε. Πρέπει να τρομοκρατηθούμε.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
