ΗΠΑ ΕΥΡΩΠΗ: ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ

Μοίρασε το

Eίναι εκπληκτικό πώς ταιριάζουν οι πρακτικές απόψεις από χώρα σε χώρα που βγαίνουν από την καθημερινότητα των ανθρώπων πάνω στην κρίση που βιώνουν. Ακόμη και στις ΗΠΑ, για τις οποίες πολλοί Eλληνες θεωρούν πως πλέουν σε πελάγη ευμάρειας, ιμπεριαλισμού και εξαγόμενου καπιταλισμού, οι πολίτες έχουν τα ίδια προβλήματα.

Αυτό που δεν γίνεται αντιληπτό, διότι ακόμη μας χωρίζουν τεχνητά εμπόδια όπως η γλώσσα και οι ωκεανοί, είναι μια πραγματικότητα, ότι δηλαδή τα προβλήματα παραμένουν τα ίδια, έστω και αν μια χώρα είναι υπερδύναμη ή πιο ανίσχυρη και ασήμαντη. Το κεντρικό συμπέρασμα είναι ότι οι πολίτες έχουν χάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό την εμπιστοσύνη τους στους κυρίαρχους πολιτικούς σχηματισμούς και βλέπουν καθημερινά τα οικονομικά τους να ροκανίζονται από την κακή διαχείριση των μέχρι σήμερα κυβερνητών τους.

Με αφορμή την έκρηξη του αμερικανικού χρέους (που κανείς σοβαρός αναλυτής δεν πιστεύει ότι θα οδηγήσει σε πτώχευση), ιδού μια σειρά αντιδράσεων των απλών πολιτών στις ΗΠΑ, που έχουν ισχυρή αντιπροσωπευτική φωνή επειδή η χώρα είναι μια δομημένη θεσμική δημοκρατία. Οι περισσότεροι λοιπόν εκτιμούν πως κανένα από τα δύο κόμματα εξουσίας δεν νοιάζεται για το τι συμβαίνει στην ευρύτερη μεσαία τάξη. Θεωρούν πως οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί τους δεν αντιπροσωπεύουν πραγματικά το συμφέρον των πολιτών που τους εξέλεξαν. Αντίθετα αντιπροσωπεύουν τα συμφέροντα του κόμματος και τις ειδικές ομάδες συμφερόντων που τους υποστήριξαν να εκλεγούν. Παραδοσιακά θεωρείτο πως το Ρεπουμπλικανικό κόμμα ήταν το Kόμμα των πλουσίων. Τώρα εκτιμούν πως και το Δημοκρατικό Κόμμα έχει γίνει επίσης κόμμα των πλουσίων!

Οι οφθαλμοφανείς διαφορές πολιτικής συμποσούνται στο ότι οι Δημοκρατικοί επιθυμούν ταχεία ανάπτυξη, ενώ Ρεπουμπλικανοί θέλουν μακροπρόθεσμη ανάπτυξη. Οι Δημοκρατικοί στόχευσαν 85% περικοπές και πέτυχαν 83%, αλλά η αλλαγή δεν φάνηκε. Οι Ρεπουμπλικανοί πρότειναν 15% αύξηση των εσόδων και η Δημοκρατική κυβέρνηση πέτυχε 17%. Αλλά και πάλι αλλαγή δεν έγινε. Οι μεμονωμένοι πολίτες φωνάζουν πως αν γυρίσει ένας στρατιώτης πίσω από το Ιράκ, θα σωθεί 1 εκατομμύριο δολάρια τον χρόνο για να πληρώνεται ένας ανάπηρος τη σύνταξή του για 37 χρόνια! Να σταματήσουν να περικόπτουν 900 δολάρια τον μήνα από τα επιδόματα κοινωνικής ασφάλισης σε άτομα με εισόδημα έως 27 χιλιάδες δολάρια τον χρόνο. Και πάει λέγοντας. Eτσι, πάντα κατά την άποψη των μεσαίας τάξης Aμερικανών, τα δημοσιονομικά προβλήματα συνεχίζονται και σύντομα περιμένουν να μπουν και αυτοί ως κράτος σε ένα ευρύτατο πρόγραμμα λιτότητας, όπως και οι Eυρωπαίοι.

Η ομοιότητα των καθημερινών προβλημάτων δεν αποτελεί έκπληξη. Ορισμένες πολιτικές απόψεις το έχουν περιγράψει καλά και χτίζουν πάνω στα βάσανα και τις πιέσεις των λαών. Οι τόσο γρήγορες μεταστροφές απόψεων της κοινής γνώμης είναι υποπροϊόν της απογοήτευσης στο καθημερινό επίπεδο. Οι κυβερνήτες του αύριο θα είναι ασφαλώς άλλου είδους πολιτικοί, αν θέλουν να κρατηθούν σωστά και να έχουν όραμα πραγματικής εξουσίας. Τα προγράμματά τους καλούνται να καθορίσουν ξανά τον ρόλο του κράτους στην κοινωνία και την αξία του οικονομικού προγραμματισμού στο επίπεδο του κάθε πολίτη.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου