Με αφορμή την απορία του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου (ΥΠΕΚΑ) σε συνέντευξή του στην εφημερία «Τα Νέα» θα ήθελα να του παραθέσω την προσωπική μου απάντηση στην ερώτησή του “που ήταν τόσα χρόνια οι «Αγανακτισμένοι»”;
Κύριε Παπακωνσταντίνου,
Αν είχατε τη δυνατότητα να έρθετε στις διαδηλώσεις των πολιτών στο Σύνταγμα (βέβαια κάτι τέτοιο δεν θα ήταν καθόλου συνετό) θα καταλαβαίνατε ποιοι πραγματικά είναι αυτοί οι πολίτες και τι ζητάνε και που ήταν. Όχι, δε ζητάμε όλοι ακριβώς τα ίδια πράγματα, όμως (σε γενικές γραμμές τουλάχιστον) διαμαρτυρόμαστε όλοι για τα ίδια θέματα.
Καταρχάς θα ήθελα να σας συστήσω τους «Αγανακτισμένους» -όπως τους βλέπω εγώ- και αν τους μάθετε θα καταλάβετε και που ήταν τόσα χρόνια.
1η ομάδα ατόμων (16-20 ετών): Τα παιδιά που κατεβαίνουν και λόγω του νεαρού της ηλικίας τους είναι αυτά που δίνουν και τον παλμό των συνθημάτων έξω από τη Βουλή. Αυτά τα παιδιά ήταν στο σχολείο μέχρι τις αρχές Ιουνίου. Αυτά τα παιδιά κουράστηκαν και ξενύχτισαν πάνω από τα βιβλία για να περάσουν σε ένα μη αξιοκρατικό πανεπιστήμιο. Αυτά τα παιδιά αρχικά καλούνται να σπουδάσουν σε ένα περιβάλλον κατακλεισμένο από «τα δικά σας παιδιά» (εννοώντας όλων των κομμάτων που βρίσκονται στα έδρανα της Βουλής), όπου στην ειδικότητα της προπαγάνδας κατέχουν μεταπτυχιακούς τίτλους. Προσωπική εμπειρία: Την πρώτη μέρα που μπήκα στο πανεπιστήμιο άκουσα επ’ ακριβώς αυτά που γράφω: «Γράψου στη νεολαία μας, ψήφισέ μας και θα έχεις τις σημειώσεις όλων των μαθημάτων, θα σε βοηθήσουμε να τελειώσεις γρήγορα, να μην αγχώνεσαι καθόλου με τη σχολή…». Και ευτυχώς ο τομέας που είχα περάσει είναι καθαρά θεωρητικός οπότε κανένα κακό δεν θα προκαλούσα στο ευρύ κοινό αν απλά «ψήφιζα» και «υποστήριζα» οποιονδήποτε από όλους αυτούς τους οργανωμένους. Όμως, υπάρχουν ειδικότητες όπου τέτοιου είδους «βοήθειες» σε συνεργασία με την ανευθυνότητα του ατόμου που τις δέχεται μπορούν να καταστούν άκρως επικίνδυνες.
Αυτά τα παιδιά λοιπόν, δεν έχουν προλάβει να συμβάλλουν σε καμία κρίση και σε καμία καταστροφή της χώρας. Αυτά τα παιδιά όμως καλείτε εσείς οι πολιτικοί να πληρώσουν και να συμβάλλουν στην αποπληρωμή ενός χρέους απ’ όπου ούτε «απήλαυσαν» τα δανεικά, ούτε τα κατασπατάλησαν, ούτε φυσικά τα χρωστάνε.
2η ομάδα ατόμων (21-30 ετών): Νεαρά άτομα που είτε σπουδάζουν ακόμα, είτε εργάζονται. Όπως και να έχει είναι μια ηλικιακή ομάδα ατόμων τα οποία καλούνται να προσπαθήσουν να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους και πολλοί από αυτούς να δημιουργήσουν και δικές τους οικογένειες ή τουλάχιστον να ανεξαρτητοποιηθούν οικονομικά και σε επίπεδο διαβίωσης από τους γονείς τους. Τα άτομα αυτά με τα νέα οικονομικά μέτρα και δεδομένα καλούνται να δουλεύουν περισσότερο για να διατηρήσουν (στην καλύτερη των περιπτώσεων) οικονομικά το ίδιο επίπεδο. Κάτι τέτοιο όμως είναι πάρα πολύ δύσκολο, εφόσον ο βασικός μισθός μειώνεται, ο Φ.Π.Α. αυξάνεται (καταναλωτικά προϊόντα), και το αντικειμενικό κόστος διαβίωσης (βλ. ΔΕΚΟ).
3η ομάδα ατόμων (31-65 ετών): Εργατικό δυναμικό! Η πιο παραγωγική ομάδα ατόμων σε όλες τις κοινωνίες. Εργάζονται στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, καταναλώνουν, δημιουργούν οικογένειες, παράγουν προϊόντα και υπηρεσίες, καινοτομούν, ερευνούν και παράλληλα αποτελούν το μεγαλύτερο τμήμα των φορολογούμενων. Αυτοί οι άνθρωποι πληρώνουν φόρους με σκοπό να απολαμβάνουν ένα υψηλού επιπέδου σύστημα υγείας και πρόνοιας. Με σκοπό οι απόγονοί τους να απολαύσουν ένα υψηλού επιπέδου σύστημα παιδείας. Αντ’ αυτού καλείτε εσείς οι πολιτικοί τον κόσμο αυτόν να πληρώσει το κράτος για να αποπληρώσει χρέη για τα οποία όμως δεν έχει συναινέσει καθώς κανένας πολιτικός μέχρι τώρα δεν ήταν ξεκάθαρος για την κατάσταση και την πορεία της χώρας, και όλα αυτά χωρίς να αποβλέπετε σε μια ανάπτυξη των προαναφερθέντων βασικών τομέων για το σύστημα μιας χώρας.
4η ομάδα ατόμων (66+ ετών): Ο κόσμος αυτός σας έχει στηρίξει (όλο τον πολιτικό κόσμο) όλα αυτά τα χρόνια. Χάρη σε αυτόν τον κόσμο το ΠΑ.ΣΟ.Κ και η Ν.Δ. κατέχουν την εξουσία όλα τα χρόνια της μεταπολίτευσης. Αυτά τα άτομα πέρασαν από το προηγούμενο στάδιο και το μόνο που ζητούν είναι να πάρουν πίσω τα χρήματα τα οποία σας έχουν δώσει για να τους καλύψετε τα συντάξιμα χρόνια, καθώς επίσης και να τους προσφέρετε υψηλής ποιότητας ιατροφαρμακευτικές και κοινωνικές υπηρεσίες. Αντ’ αυτού ζητάτε να πληρώσουν τα δάνεια της χώρας χωρίς όμως παράλληλα να τους προσφέρετε αντίστοιχα τις παραπάνω υπηρεσίες.
Σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα τίθεται το γνωστό ζήτημα του «Μαζί τα φάγαμε». Συμφωνώ με το γεγονός ότι οι πολιτικοί απέκτησαν μία πελατειακή σχέση με τους ψηφοφόρους τους, όχι βέβαια εν αγνοία των τελευταίων. Ο ίδιος ο ψηφοφόρος επέλεξε να μπει στο δημόσιο ανεξαρτήτως των ικανοτήτων του και χωρίς να ενοχλείται ηθικά αν πληρώνεται από τον υπόλοιπο ελληνικό λαό χωρίς να προσφέρει τίποτα. Όμως, σας πληροφορώ ότι ακόμα και αυτή η ομάδα ανθρώπων πρόσφερε κατανάλωση. Διέθεσαν τα χρήματά τους στην Ελληνική αγορά. Τουλάχιστον έγινε αυτό.
Όσον αφορά την διαφθορά και τον κόσμο που αποκρύπτει εισοδήματα, ή που παίρνει «χρήματα κάτω από το τραπέζι» και διενεργεί άλλες παράνομες πράξεις για να καλύψει ατασθαλίες κατακριτέες είναι και οι δύο πλευρές. Εδώ, όμως είναι το σημείο όπου πρέπει να επέμβει το κράτος και οι μηχανισμοί του.
Θεωρώ αδιανόητο το γεγονός ότι ένας άνθρωπος μπορεί να κρατηθεί στην ασφάλεια λόγω μη αποπληρωμής κλήσεων για παραβάσεις του Κ.Ο.Κ. (κάτι το οποίο μπορείτε να συμπεριλάβετε στη φορολογική δήλωση του παραβάτη) και η τιμωρία κάποιου του οποίου αποδεικνύεται ότι αποκρύπτει εισοδήματα να είναι ένας απλός οικονομικός διακανονισμός.
Εσείς κύριοι πολιτικοί που αμείβεστε με υψηλούς μισθούς για το κοινωνικό και πολιτικό σας έργο δεν θα έπρεπε να αποτελείτε το παράδειγμα που θέλετε να ακολουθήσει ο Ελληνικός λαός; Αντιθέτως, αναλάβατε την εξουσία με ψέματα του προέδρου του κόμματός σας και όχι μόνο δεν έχετε ζητήσει συγνώμη επειδή για μια ακόμη φορά εσείς οι πολιτικοί κοροϊδέψατε τον κόσμο αλλά έχετε το θράσος να ζείτε εις βάρος του κόσμου κάνοντας έναν προκλητικά άνετο βίο. Προσωπικά θεωρώ ότι είτε έχετε αποθρασυνθεί εντελώς είτε μόνο τώρα αρχίζουμε και μαθαίνουμε έστω μερικά από το τι πραγματικά συμβαίνει στον πολιτικό κόσμο.
Συγκεκριμένα λοιπόν, ελπίζω να καταλάβατε από όλα τα παραπάνω ότι οι «αγανακτισμένοι» λοιπόν, τόσα χρόνια είτε δεν είχαν γεννηθεί, είτε ήταν μαθητές, είτε σπούδαζαν, είτε ήταν αποβλακωμένοι με τα όσα «αντικειμενικά» τους προωθούσατε μέσω των «ανεξάρτητων» μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Πρέπει όμως να συνειδητοποιήσετε ότι η αύξηση των χρηστών του internet και η μετάδοση εκατομμύριων πληροφοριών το δευτερόλεπτο λειτουργεί ενάντιά σας. Η έξυπνη κατά τη γνώμη μου χρήση της λέξης «Ξυπνήσαμε» αποτυπώνει επ’ ακριβώς την μέχρι πριν λίγο καιρό επικρατούσα κατάσταση και την σημερινή.
Άλλωστε, μη ξεχνάτε ότι πρώτη φορά (απ’ όσο γνωρίζω) δημιουργήθηκε ένα κίνημα ειρηνικής διαμαρτυρίας όπου η μόνη τους «σημαία» είναι η αγανάκτηση για τα πολιτικά –κυρίως- δρώμενα της Ελλάδας. Είναι η εξωτερίκευση μιας συσσωρευμένης αγανάκτησης για τους μεγαλύτερους και η εξωτερίκευση μιας απελπισμένης αγανάκτησης για τους νεότερους. Και μία τέτοια τουλάχιστον φαινομενικά ανεξάρτητη (και αυτό θέλω να πιστεύω) κίνηση εκφράζει πολύ κόσμο.
Μην αυταπατάστε ότι το θέμα είναι προσωπικό με εσάς. Όχι κύριε Παπακωνσταντίνου ο κόσμος δε γυρίζει γύρω σας. Το πρόβλημά μας είναι με το πολιτικό σύστημα στο σύνολο του, τον κόσμο που το απαρτίζει στο σύνολο του και τον τρόπο που το διαχειρίζεται.
Ναι εμείς σας ψηφίσαμε, άλλοι από συμφέρον, άλλοι από συνήθεια και άλλοι από ευπιστία. Όμως, έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή κάθε ανθρώπου που κάτι γίνεται μέσα του και αλλάζει στάση.
Οι «αγανακτισμένοι» λοιπόν άλλαξαν τον εαυτό τους και απαιτούν αλλαγή και από εσάς και τώρα είναι μπροστά σας. Κοιτάμε το τώρα και το αύριο και αφήνουμε πίσω μας το χθες. Να μη σας νοιάζει λοιπόν που ήταν τόσο καιρό αλλά να ενδιαφέρεστε γιατί είναι εδώ τώρα.
Σε μια συνέντευξη του ο κ. Μ. Γλέζος ρώτησε αν ξέραμε ότι όλους αυτούς τους φόρους τους πληρώνουμε για υψηλού επιπέδου κοινωνικές υπηρεσίες, όπως υγεία, παιδεία, πρόνοια, ασφάλεια, κ.λπ. θα αντιδρούσε πιστεύετε ο κόσμος. Εγώ προσωπικά όχι. Γιατί θα πλήρωνα για κάτι που ξέρω ότι θα απολαύσω εγώ και οι απόγονοι μου. Θα πλήρωνα για την «Ελλάδα ρε γαμώτο».
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
