Πρόστιμο ύψους 300€! Γιατί; Γιατί είσαι εθελοντής φιλόζωος! Γιατί δεν ανήκεις κάπου! Τόσο απλά και ξεκάθαρα! Αν θες να το αποφύγεις πρέπει είτε να πληρώσεις για το microchip στα ζώα είτε να γραφτείς σε κάποια φιλοζωική εταιρεία και από εκεί και πέρα βλέπουμε…
Αν δεν έχεις την δυνατότητα για 10 κουταβάκια που βρήκες παρατημένα από κάποιον (παραδείγματος χάριν) να βάλεις chip σε όλα και είσαι ένας πολίτης που δρα μόνος του τότε πλήρωσε 300€ για κάθε αγγελία που θα δημοσιεύεις για να βρεις υιοθεσίες στα ζώα.
Είσαι παράνομος που βοηθάς, έτσι απλά!
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή τα πράγματα.
Για όσους δεν γνωρίζουν τι συμβαίνει στην φιλοζωική κοινότητα τον τελευταίο μήνα ένα σύντομο ιστορικό θα σας βοηθήσει.
Ψηφίστηκε στις 02/02/2012 ο νέος νόμος (4039/2012) που αφορά τα αδέσποτα και τα δεσποζόμενα ζώα. Έχει πολλά καλά σημεία και πολλά όμως σημεία που αντί να συμβάλουν στην λύση και αντιμετώπιση του προβλήματος των αδέσποτων ζώων, το διογκώνουν χειρότερα.
Ένα από αυτά τα μέτρα είναι το πρόστιμο που επιβάλλεται για τη δημοσίευση αγγελιών σε ηλεκτρονικά μέσα, σε έντυπα μέσα, με αφισοκόλληση κ.ά. «”Μετά την παρέλευση 30 ημερών από τη δημοσίευση του νόμου αυτού απαγορεύεται η δημοσίευση αγγελιών για ζώα συντροφιάς προς πώληση, υιοθεσία ή δωρεάν παραχώρηση σε έντυπα, φυλλάδια, τοιχοκολλήσεις ή σε ιστοσελίδες, αν δεν αναφέρεται ο αριθμός της ηλεκτρονικής σήμανσής τους.»
Σε πρώτη ανάγνωση θα αναρωτηθεί κανείς που δεν ασχολείται με τις φιλοζωικές δράσεις γιατί όχι; Και θα συμφωνήσω… γιατί όχι; Ναι, αλλά όχι σε όλα!
Ναι, να φέρουν τον αριθμό microchip οι αγγελίες που αφορούν ζώα προς πώληση.
Ναι, να φέρουν τον αριθμό microchip οι αγγελίες που αφορούν ζώα που έχουν προκύψει από γέννες εν γνώσει των ιδιοκτητών τους.
Ναι, να γράφουν τον αριθμό πρωτοδικείου τα ζώα που προωθούνται από κάποια φιλοζωική οργάνωση.
Όχι, να μην αναγκάζουν τον πολίτη που έχει όλη την καλή διάθεση να βοηθήσει ένα παρατημένο ζώο να κάνει περισσότερα απ’ όσα μπορεί. Εκτός από την φιλοξενία του, τον κτηνίατρο (αν χρειάζεται), την τροφή του, τον χρόνο που έχει ανάγκη να του αφιερωθεί, θα πρέπει είτε να του βάλει chip στον συνεργαζόμενο με τον δήμο κτηνίατρο, είτε να απευθυνθεί στην φιλοζωική της περιοχής του. Αφού λοιπόν ακολουθήσει τα παραπάνω βήματα μπορεί και να δημοσιεύσει αγγελία για την εύρεση οικογένειας.
Πολλοί εθελοντές δεν ανήκουν σε κάποια φιλοζωική οργάνωση και είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους. (Αναρωτιέμαι, σε αυτή τη χώρα τελικά δεν επιτρέπεται να δρας και να ζεις ανεξάρτητος, χωρίς ταμπέλες και λογότυπα;)
Από την εφαρμογή του συγκεκριμένου άρθρου προκύπτουν πολλά προβλήματα που καλούνται να λύσουν οι φιλοζωικές οργανώσεις;
Πως τα σωματεία θα επιτρέψουν να χρησιμοποιεί τον αριθμό πρωτοδικείου κάποιος που παρουσιάζει ένα ζώο;
Πως θα γνωρίζουν ποιος είναι και ποιες οι προθέσεις του;
Πως θα γνωρίζουν την τύχη του κάθε ζώου όταν θεωρητικά είναι υπ’ ευθύνη τους αλλά πρακτικά όχι;
Πως θα συν-διαχειρίζονται ένα ζώο;
Ή πιστεύετε ότι υπάρχει χρόνος και άνθρωποι να φροντίζουν κι άλλα ζώα; Οι περισσότερες φιλοζωικές οργανώσεις αποτελούνται από πολίτες που αποκλειστικά με δικά τους μέσα τις περισσότερες φορές φροντίζουν τα ζώα και βρίσκονται πλέον οριακά τόσο στον αριθμό των ζώων που έχουν υπό την προστασία τους, όσο και των χρημάτων που έχουν δαπανούν.
Μπορώ να γράψω πολλές σελίδες με τα προβλήματα που δημιουργεί το συγκεκριμένο άρθρο σε όλους όσους θέλουν απλά και μόνο να βοηθήσουν, χωρίς κανένα όφελος, αλλά δεν θα επεκταθώ περαιτέρω.
Λόγω της οικονομικής κρίσης και της ύφεσης που διανύει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια, καθώς και λόγω της εφαρμογής νέων οικονομικών μέτρων, η ζωή κάθε πολίτη έχει δυσκολέψει. Προσπαθούμε παρόλα αυτά (εθελοντές και φιλοζωικά σωματεία) να συνεχίσουμε να βοηθάμε τα ζώα που βρέθηκαν σε αυτή την άσχημη θέση λόγω της αναισθησίας κάποιων συνανθρώπων μας και λόγω της αδιαφορίας τους κράτους.
Αν υπήρχαν οι κατάλληλες υποδομές από τους δήμους και το κράτος, το μέτρο αυτό ίσως να απέφερε κάποιο αποτέλεσμα. Τώρα το μόνο αποτέλεσμα που φέρει είναι η παραμονή των αδέσποτων ζώων στους δρόμους χωρίς ελπίδα για το μέλλον.
Προσωπικά, θεωρώ ότι ένα τέτοιο μέτρο έχει μοναδικό σκοπό την είσπραξη χρημάτων (!) και όχι την έμπρακτη βοήθεια στη λύση του προβλήματος. Αναζητούμε λογική και επιχειρήματα πίσω από αυτή την πράξη αλλά απάντηση δεν λαμβάνουμε!
Αξίζει να δείτε το παρακάτω βίντεο που αφορά και άλλα προβλήματα που φέρει ο νέος νόμος στον «φιλοζωικό κόσμο»:
http://paratrixa.skai.gr/main/article?category_id=41&id=1368
Και ακόμη περισσότερο ζητάμε την ηλεκτρονική υπογραφή σας στην αναθεώρηση του συγκεκριμένου άρθρου σε αυτό το link:
Υ.Γ.: Συνδυάζω αυτά που έχω διαβάσει στο πασίγνωστο πλέον βιβλίο της Naomi Klein «Το δόγμα του Σοκ» με αυτά που βιώνουμε σήμερα στην Ελληνική κοινωνία.
(Πρώτα απ’ όλα να διευκρινίσω ότι δεν πιστεύω -ή τουλάχιστον δεν πίστευα- σε θεωρίες συνωμοσίας. Σήμερα, όμως δεν γελάω πια όταν ακούω κάποιους να λένε ότι «μας ψεκάζουν»!)
Μία από τις πρακτικές εφαρμογής του «δόγματος του Σοκ» είναι η αποτροπή ανεξέλεγκτων δράσεων στις κοινωνίες είτε μεμονωμένων πολιτών είτε οργανωμένων σε ομάδες, ακόμα και για τα πιο φαινομενικά ασήμαντα πράγματα της καθημερινότητας…. Λέτε;
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
