Τι ακριβώς συμβαίνει με το ποδόσφαιρο;
Οι αγριότητες, πυρπολισμοί και εκδηλώσεις βίας, στη Βραζιλία μετά την ήττα της χώρας από τη Γερμανία με σκορ 7-1, δεν μπορεί να γίνουν εύκολα κατανοητές από το πλήθος των ανθρώπων που δεν παρακολουθούν ποδόσφαιρο.
Είναι γνωστό πως όπου υπάρχει φτώχεια και δυστυχία- όπως στη σημερινή Βραζιλία με τις παραγκουπόλεις και τα εκατομμύρια των φτωχών, όπου υπάρχει αμορφωσιά, έλλειψη ακόμη και της στοιχειώδους εκπαίδευσης- εκεί και αναπτύσσεται ο φανατισμός και το φυλετικό ή εθνικό μίσος. Τα “χαμηλά ένστικτα” χαρακτηρίζουν ανθρώπους που δεν έχουν εξοικειωθεί με την κουλτούρα, που δεν έχουν “εκπολιτιστεί”.
Από την άλλη πλευρά, όπως συνέβη και με την Ελλάδα της κρίσης, είναι λογικό οι άνθρωποι να ψάχνουν αφορμές για να ξεχυθούν στους δρόμους, να ζητωκραυγάσουν, να γελάσουν, να το γλεντήσουν. Και τέτοιες αφορμές τις δίνει και το ποδόσφαιρο.
Η Βραζιλία, πέντες φορές πρωταθλήτρια κόσμου έχει μαγέψει κατά το παρελθόν με το ευφάνταστο παιχνίδι της αλλά και τους παίκτες-διαμάντια, όπως ο Πελέ, ο Ρονάλντο κ.λπ.
Η Βραζιλία έχει να το καμαρώνει: είναι η χώρα της σάμπας και του ποδοσφαίρου.
[quote text_size=”small”]
Δεν μπορεί όμως να λατρεύεται άκριτα, χωρίς ίχνος σκέψης και λογικής. Ποδόσφαιρο είναι. Παιχνίδι για απόλαυση όχι για πόνο και κατάθλιψη.
[/quote]
Είναι αδιανότητο να βλέπεις γυναίκες, άνδρες, παιδιά να κλαίνε στη διάρκεια του αγώνα επειδή η ομάδα τους δέχεται γκολ. Και μάλιστα συν τω χρόνω 7.
Έκλαιγαν επειδή είχαν προσδώσει στα πόδια των παικτών τους μαγικές ιδιότητες;
Επειδή είχαν προσδώσει στην Εθνική Βραζιλίας εθνικά χαρακτηριστικά, οπότε ο αγώνας δεν ήταν απλώς ένας αγώνας ποδοσφαίρου, αλλά ένας αγώνας ζωής, ένας εθνικός αγώνας;
Ένας ηθικός αγώνας στον οποίο παιζόταν η εθνική υπερηφάνεια μιας πονεμένης χώρας;
Μήπως η “Σελασάο” ήταν ένα σύμβολο που έγινε κουρελάκι στα πόδια των Γερμανών ποδοσφαιριστών;
Κι αυτό πια το “ήθελα να δώσω λίγη χαρά σε όλους αυτούς τους ανθρώπους, τους συμπατριώτες μου που έχουν υποφέρει τόσο!” έχει γίνει σήμα κατατεθέν όλων των κατατρεγμένων.
Λυγμοί, ντροπή, τυφλές πράξεις βίας, φωτιές σε 20 λεωφορεία, καθώς και σε καταστήματα στο νότιο τμήμα του Σάο Πάουλο, σύμφωνα με την εφημερίδα «Fohla de Sao Paulo».
«Στη ζωή μου έχω μάθει να μην κρύβομαι, ούτε να το βάζω κάτω. Μία μέρα θα επανορθώσουμε, δεν ξέρω πώς, αλλά θα το κάνουμε». Ο Νταβίντ Λουίζ είχε την ατυχία να φορά το περιβραχιόνιο του αρχηγού της «σελεσάο» στον αγώνα. Κλαίγοντας ζήτησε συγγνώμη από τους συμπατριώτες του. Δηλαδή, σαν να τους είπε “πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικό μας θάναι” (το τρόπαιο).
Ωραίο το μάθημα! Το θέμα είναι ποιος θέλει να βγάλει συμπεράσματα.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
