Βρέφη και παιδάκια ηλικίας έως το πολύ, τεσσάρων ετών. Μάτια γεμάτα θλίψη και απορία. Ρωτούν χωρίς λόγια «γιατί να φύγουμε από το σπίτι μας;», «τι είναι εδώ που ήρθαμε;», «ο πόλεμος είναι αυτό που σκότωσαν το μπαμπά μου;», «γιατί μας πέταξαν σε μια σαπιόβαρκα;», «μαμά, αυτό το νησί έχει δέντρα κι ανθρώπους, όχι μόνο απόκρημνα βράχια;» «πότε θα μας φέρουν λίγο γάλα;», «που θα πάμε, όταν φύγουμε κι από δω;». Δεν ξέρουν να διατυπώσουν τις ερωτήσεις. Ούτε και παίρνουν απαντήσεις από τις μανάδες τους που εκκλιπαρούν συχνά τις εθελοντικές ομάδες αλληλεγγύης, «πάρτε το παιδί μου, αρκεί να σωθεί, να ζήσει…»
Παιδάκια που εμπιστεύονται και κουρνιάζουν στις σκληρές αγκαλιές των Λιμενικών, των ανδρών της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας και της Αστυνομίας, των διασωστών της Ελληνικής Ομάδας Σάμου, του συλλόγου Αυτοδυτών Σάμου, οι οποίοι επιδίδονται κάθε νύχτα σε έναν αγώνα χωρίς αρχή και τέλος για τη διάσωσή τους.
[quote text_size=”small”]
Με κίνδυνο της ζωής τους, με βάρκες, σκάφη, πλωτά, πλοιάρια, με κάθε μέσο, με δική τους δαπάνη, με καταρριχήσεις και επικίνδυνες αναβάσεις στις κρημνώδεις ακτές, οι Σαμιώτες εθελοντές, δίνουν το δικό τους μήνυμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης στο χειμαζόμενο από τον πόλεμο, λαό της Συρίας.
[/quote]
Σε ένα νησί ακριτικό, με ελάχιστους πόρους και καμία ουσιαστική μέριμνα από πλευράς της πολιτείας, έρχεται ο εθελοντισμός να κάνει την ανθρωπιά πράξη.
Στην περιοχή Μελισσόβραχα του ακρωτηρίου Πράσσο της Σάμου, μια ακόμη επιχείρηση διάσωσης το βράδυ της Τετάρτης 19 Αυγούστου 2015 είχε αίσιο τέλος. Δύο πρόσφυγες εντοπίστηκαν και ανασύρθηκαν ζωντανοί από την θαλάσσια περιοχή, παρότι φορούσαν σωσίβια μαύρου χρώματος ώστε να μη διακρίνονται την νύχτα, ενώ άλλοι δεκατρείς απεγκλωβίστηκαν από την κρημνώδη ακτή και μεταφέρθηκαν με ασφάλεια στο λιμανάκι της Μουρτιάς, προκειμένου να μεταφερθούν στο Λιμεναρχείο Σάμου για ταυτοποίηση.
Όμως, τα προσφυγόπουλα, που σώθηκαν χάρη στο συντονισμό του γραφείου Πολιτικής Προστασίας της Αντιπεριφέρειας και τις προσπάθειες όλων των εθελοντών, δεν ξέχασαν. Με τον δικό τους παιδικό τρόπο έκφρασης, άφησαν ως δώρο εκτίμησης δεκατρία ζωγραφισμένα βότσαλα με καρδιές, καραβάκια, χαμογελαστά πρόσωπα κι αστέρια.
«Ήταν η πιο πλούσια, η πιο απλόχερη ανταμοιβή μου…» δηλώνει εμφανώς συγκινημένος ο εκπαιδευτής καταδύσεων και πρόεδρος της Κοινωνίας Ενεργών Πολιτών Σάμου, Αγαμέμνων Αγγελετόπουλος.
Κανείς δε ζήτησε κάτι από τα προσφυγόπουλα. Ούτε τα παρακίνησαν οι λιγοστές μανάδες που βρίσκονταν μαζί τους. Εκείνα, με τη διεισδυτικότητα που διαθέτουν τα μικρά παιδιά, κατάλαβαν πως αυτό το ζωγραφισμένο βότσαλο από της Σάμου τις ακτές, ήταν το «ευχαριστώ» για τη ζωή τους, που τη χρωστούν στους εθελοντές διασώστες.
«Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά… έτσι κι αλλιώς, τα ξέρουν όλα…»!
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
