Ελλάδα: Μια χώρα που βράζει και φλέγεται, πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτιστικά, μα πάνω από όλα ηθικά. Μια χώρα που κλαίει και χειροκροτεί. Μια χώρα που κυνηγάει και κυνηγιέται. Όσα έζησα εγώ και όλοι όσοι ήμασταν χθες στο Σύνταγμα για να διαδηλώσουμε ειρηνικά την εναντίωσή μας -για τα όσα συμβαίνουν γενικότερα στη χώρα και στην ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος ειδικότερα- δεν περιγράφονται με λόγια.
Όμως μου έκανε εντύπωση ο νεαρός αυτός γιατί ήταν παραπληγικός. Το ένα του πόδι είχε λάμα και στο χέρι του σίγουρα δεν είχε κάποια δάχτυλα και είχε και κάποια δυσλειτουργία. Αυτός ο Άνθρωπος διαδήλωνε για μια καλύτερη ζωή. Αυτός ο Άνθρωπος που σίγουρα δεν μπορεί να τρέξει τόσο γρήγορα όσο άλλοι που δεν έχουν τέτοιου είδους προβλήματα. Αυτός ο Άνθρωπος που σίγουρα δεν μπορεί να πετάξει πέτρες όσο άλλοι που δεν έχουν τέτοια προβλήματα. Αυτός ο Άνθρωπος έδωσε την ψυχή του και μόνο με την παρουσία του. Αυτός ο Άνθρωπος αξίζει τον σεβασμό όλων μας. Αυτός ο Άνθρωπος αξίζει να είναι πολίτης σε μια καλύτερη χώρα. Αυτός ο άγνωστος Άνθρωπος με βοήθησε κι ας μη το ξέρει να πω πως δεν πρόκειται να σταματήσω να διεκδικώ τα Συνταγματικά μου δικαιώματα. Τα δικαιώματα που οι εκλεγμένοι από τον λαό έχουν νομοθετήσει και οι διορισμένοι από τους εκλεγμένους έχουν αθετήσει. Η παρουσία αυτού του πολύ όμορφου Ανθρώπου με έκανε να αναθεωρήσω τη ζωή, τις αξίες, το ήθος και πολλά ακόμα…
Σε ευχαριστώ άγνωστε ΆΝΘΡΩΠΕ…
Επίσης ευχαριστώ όλους τους διαδηλωτές που έδειχναν ο καθένας με τον τρόπο του ότι (αυτοί που είδα εγώ τουλάχιστον) είναι άξιοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων και των ιδεών που γεννήθηκαν κάποτε σε αυτήν εδώ την χώρα. Σας ευχαριστώ που με κάνατε να νιώσω τι θα πει ελληνικό πνεύμα και να νιώσω περήφανη. Γιατί εσείς αποτελείτε για μένα την χώρα που λέγεται Ελλάδα.
Για όλα τα υπόλοιπα που συνέβησαν μόνο λυπάμαι μπορώ να γράψω.