Τα τελευταία χρόνια έχει πραγματοποιηθεί θεαματική απόδραση από τις φυλακές Κορυδαλλού με ελικόπτερο και μάλιστα δύο φορές, με πανομοιότυπο τρόπο και τους ίδιους πρωταγωνιστές.
Λίγο αργότερα, στην εν λόγω φυλακή σημειώθηκε απόπειρα κινηματογραφικής απόδρασης με λαγούμι, ενώ αν κοντά υπήρχε θάλασσα, διόλου απίθανο να γίνονταν μια-δυο και με καίκι, που λέει ο λόγος.
Το νέο αυτό «φιάσκο» συναγωνίζεται την πρόσφατη, ακόμη πιο απλή διαφυγή των Μαζιώτη-Ρούπα, οι οποίοι, μετά και τη λήξη του 18μηνου προσωρινής κράτησης, σιγά μην κάθονταν να περιμένουν να τελειώσει η χρονοβόρα δίκη και να ακούσουν την καταδίκη για τον «Επαναστατικό Αγώνα». Ίσως και για τη νέα απόδραση να φταίει η «οικονομική κρίση», όπως λένε οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι και το υπουργείο Δικαιοσύνης.
Το προσωπικό, αφενός δεν πληρώνεται, αφετέρου δεν αρκεί για να αντιμετωπίσει τόσους πολλούς κρατούμενους, χωρίς υποδομή και εξοπλισμό. Όπως και να ‘χει όμως, δεν μπορεί όλα να αφεθούν στην τύχη τους. Οι φύλακες να μην φρουρούν, οι αστυνομικοί να μην ασχολούνται, οι εισαγγελείς να μην προχωρούν τις έρευνες, οι δικαστές τις δίκες, δάσκαλοι να μην διδάσκουν, γιατροί να μην περιθάλπουν, οι δημόσιοι υπάλληλοι να μην εξυπηρετούν. Συν τοις άλλοις, απογοητεύουν και προσβάλλουν τους συναδέλφους τους, που, παρά τα προβλήματα, ανταποκρίνονται με επάρκεια στα καθήκοντά τους. Έχει και η κρίση το ρόλο της, αλλά δεν δικαιολογεί τα πάντα.