Αυτή η έξοδος δεν ήταν εορταστική. Ήταν γεμάτη άγχος, ερωτηματικά, ανησυχία. Το ένιωθες παντού, ακόμη και στο γύρισμα του οβελία, ακόμη και στο ευχετήριο τσούγκρισμα του κρασοπότηρου. Κάπου με το ζόρι έπρεπε να κρατηθεί μια εορταστική ατμόσφαιρα, αλλά και αυτή παρασυρόταν από την καταιγίδα των βασανιστικών αισθημάτων των συνδαιτυμόνων.
Σαν να μην ήθελαν να πιστέψουν σε αυτό που ζούσαν, όλοι οι φίλοι και γνωστοί μετρούσαν τα φετινά στοιχεία: «Οι διπλανοί δεν ήλθαν φέτος για Πάσχα», «μέτρησα λιγότερο κόσμο φέτος στην εκκλησία». Και το συμπέρασμα έβγαινε πως, ναι, η φετινή πασχαλινή έξοδος ήταν αναιμική, ο κόσμος είναι πολύ κουμπωμένος, δεν έχει και πολύ διάθεση να ανοίξει το σπίτι του και να γιορτάσει. Ήταν μια γιορτή από συνήθεια, από κεκτημένη ταχύτητα.
Ακόμη και όσοι δεν αντιμετώπιζαν οικονομικά προβλήματα (ελάχιστοι, αλλά υπαρκτοί) παρασύρονταν από την ανησυχία των υπολοίπων και φαντάζονταν ότι έρχεται η δική τους σειρά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο όταν πάρει φωτιά η αυλή του διπλανού σου, έρχεται η σειρά και της δικής σου αυλής.
Όλοι μιλούσαν για την κρίση, τα δικά τους προβλήματα, τα προβλήματα των γνωστών τους. Απαριθμούσαν ιστορίες και περιστατικά που συνέβησαν σε δικούς και φίλους. «Ο τάδε είναι άνεργος δύο χρόνια. Τριάντα πέντε χρόνων και δεν έχει ελπίδες να βρει δουλειά σύντομα», «ο δείνα έκλεισε την επιχείρηση του πατέρα του, που λειτουργούσε εδώ και εξήντα χρόνια». Όλοι είχαν ιστορίες να διηγηθούν από κάποιον γνωστό ή συγγενή που ψάχνει για δουλειά στο Ντουμπάι ή στην Αυστραλία. Αλλά τι να πει κανείς για την ιστορία ‘Ακη, που ηχούσε ανάμεσα στον Επιτάφιο και την Ανάσταση πιο βροντερά και από τα βαρελότα. Ο λαός έβγαλε ήδη την ετυμηγορία του. Κανείς δεν βρίσκεται να δώσει ούτε το ελάχιστο ελαφρυντικό, και μαζί με τον ‘Ακη την πληρώνει όλο το πολιτικό οικοδόμημα. «Όλοι ίδιοι είναι».
Με το υπόστρωμα αυτό στην κοινωνική δομή της χώρας βαδίζουμε προς τις κρισιμότερες εκλογές του ελεύθερου ελληνικού κράτους. Δεν χρειάζονται δημοσκοπήσεις για να διαπιστώσει κανείς ότι ο κόσμος είναι οικονομικά θιγμένος, βαθιά προβληματισμένος, καθολικά αγανακτισμένος και καθόλου αποφασισμένος. Ελπίζουμε πως οι κατερχόμενοι στις εκλογές υποψήφιοι βουλευτές έκαναν Πάσχα μαζί με κοινούς ανθρώπους και κατάλαβαν τι θα αντιμετωπίσουν όταν με το καλό κληθούν να κυβερνήσουν στις 7 Μαΐου. Έχουν ακόμη λίγο χρόνο να αλλάξουν τα σχέδιά τους και να λάβουν υπόψη τους τη σοβαρότητα της κατάστασης, ακόμη και να μην «εκτεθούν» αν βλέπουν ότι μπορεί να μην μπορούν να «σώσουν την Ελλάδα». Γιατί απ’Α όσα λένε μέχρι σήμερα, δεν φαίνεται ότι το έχουν αντιληφθεί επαρκώς και βαδίζουν σαν να μην έχει συμβεί τίποτε σε αυτή τη χώρα.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
